Ταξίδι

Έρμαιο η ψυχή μου σε βουβά μονοπάτια
μέσα σε παράγκες και όχι σε παλάτια
ανήμπορη ψάχνει να βρει προορισμό
σ’ ένα ταξίδι δίχως γυρισμό.

Ανόητες σιωπές και τρελές υπάρξεις
στοιχειώνουν ένα κορμί όπου κι αν κοιτάξεις
κορμί ταξιδεμένο μα τόσο πονεμένο
ζητά ένα νησί για κάθε πικραμένο.

Ταξίδι ψυχής με νόστο ένα δάκρυ
δάκρυ προσευχής μπας και βγάλω άκρη
μα άκρη κι αν ζητώ γυρίζω στο σκοτάδι
εκεί που οι σκιές μαγεύονται απ’ τον Άδη.

Γυρίζω όμως στο νησί που πάντα ονειρευόμουν
όταν παιδί τραγούδαγα και δεν αστειευόμουν
αυτό είναι το ταξίδι μου, μια θύελλα με τέλος
μόλις του έρωτα αντίκρισα απότομα το βέλος.