Η ζωή που μου στέρησαν

Ήταν εκείνη η μουντή η άσχημη η μέρα
που πάντα θα σιχαίνομαι κοιτώντας μια βέρα
όταν εσύ με χτύπησες, μου μάτωσες το σώμα
κι έφυγες ανενόχλητος με ύβρεις μες στο στόμα.

Έμεινα στο πάτωμα για ώρα ματωμένη
κοιτώντας μες στα όνειρα με την ψυχή σφαγμένη
τη βέρα κοίταξα ευθύς κι αμέσως ένα τσιγάρο
το πλοίο μου αποφάσισα αμέσως να σαλπάρω.

Και μπήκα στο καράβι μου κι έφυγα για τόπους
για μέρη καθαρά κι έντιμους ανθρώπους
εκεί που μ’ αγαπήσανε και 'ξέραν τη συγγνώμη
κι εσένα πίσω άφησα, δε μου αλλάζεις γνώμη.