Γράμμα

Τη νύχτα εκείνη στο μπαλκόνι
με μια σιωπή που σε σηκώνει
κοίταξα ψηλά τ’ αστέρια
μέτρησα αγάπης καλοκαίρια.

Πήρα πένα και χαρτί κι έγραψα ένα γράμμα
γράμμα στον ίδιο μου εαυτό με μάτια μες στο κλάμα
έγραψα για βάσανα πολλά που μου χτύπησαν την πόρτα
όνειρα που προσπέρασα και προσμονώ ακόμα.

Γράμμα βουβό
γράμμα σκληρό
γράμμα στον ίδιο μου εαυτό
γράμμα για λάθη τρομερά
γράμμα γιατί άντεξα πολλά.

Κι όταν έγραψα το γράμμα
έπαψε με μιας το κλάμα
είπα μπράβο πια σε μένα
γιατί είχα πια εμένα.