Κυριακή 5 Απριλίου 2015

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ…


(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 19, Απρίλιος 2015)

Αγαπάμε αλήθεια; Τι αγαπάμε; Μήπως αγαπάμε μόνο ό,τι μας αγαπά; Μήπως αγαπάμε μόνο τον εαυτό μας; Αγαπάμε τη φύση, τα ζώα, το περιβάλλον, τον άγνωστο συνοδοιπόρο; Αγαπάμε τον άνθρωπο;

Τελικά, μήπως όταν μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας μέσα από τα αρνητικά και τα θετικά του, φτάνουμε στην αυτογνωσία; Μήπως τότε ο άνθρωπος διεισδύει σε αναζητήσεις πνευματικές άλλου είδους; Μήπως μαθαίνει ο άνθρωπος να αγαπά τον άνθρωπο; Μήπως οδηγείται έτσι στην πληρότητα μέσα από την έννοια της προσφοράς; Μήπως αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος το λόγο για τον οποίο πλάστηκε;

Όταν αγαπά κανείς τον άνθρωπο προσφέρει και μπορεί. Πάντα θέλει να προσφέρει και πάντα θα βρίσκει τον τρόπο… Η θέληση για προσφορά οδηγεί στην ευρηματικότητα με άπειρους τρόπους…

Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για να αδιαφορεί, ούτε για να καταστρέφει. Δε πλάστηκε για να αυτοκτονεί, ούτε να φονεύει. Δε πλάστηκε για να είναι ηθικός αυτουργός σε αυτοκτονίες συνανθρώπων μας. Ο άνθρωπος δε πλάστηκε για να πεινά, αλλά ούτε και να κλέβει. Ο άνθρωπος δε πλάστηκε για να βιάζει και να χειραγωγεί. Δε δημιουργήθηκε αυτό το πλάσμα για να κάνει πολέμους. Αυτό δε λέγεται άνθρωπος αλλά ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ! Ο απάνθρωπος δε γνωρίζει την έννοια της προσφοράς, δεν αγαπά το συνάνθρωπο και πάντα προβαίνει σε πράξεις εις βάρος του, είτε αυτό λέγεται κλοπή, εκμετάλλευση, φόνος, συκοφαντία, bullying

 Όσοι άνθρωποι έχουν απομείνει ας βρουν την αγάπη μέσα τους. Ας δώσουν ένα χέρι βοήθειας σε έναν πεινασμένο, βασανισμένο ή άρρωστο συνάνθρωπο. Ας γίνουν καλοί ακροατές στο πρόβλημα ενός τυχαίου περαστικού. Ας μοιραστούν το κουλουράκι τους. Ας δώσουν τη θέση τους σε  έναν ηλικιωμένο ή σε μία έγκυο. Ας δώσουν ένα μπουκάλι γάλα σε μία πολύτεκνη οικογένεια. Ας μοιράσουν τα ρούχα που δε χρησιμοποιούν πια. Ας κάνουν μία προσευχή για όλα τα παιδιά που υποφέρουν, όπως η Χριστίνα και η Μαρία- Γεωργία που πάσχουν από καρκίνο των ματιών…


Έτσι ο κόσμος μας γίνεται ανθρώπινος. Όταν αγαπάμε το συνάνθρωπο πάντα προσφέρουμε! Αυτό είναι λεβεντιά…

Σόφη Λύσσαρη

καθ. αγγλικής φιλολογίας-δημιουργικής γραφής (Brunel University)                       
συγγραφέας- αρθρογράφος

ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΕΣ

(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 19, Απρίλιος 2015)


Πίνοντας ανυποψίαστη φίλοι μου ένα φρέντο καπουτσίνο σε ένα μικρό καφέ στην οδό Πραξιτέλους, συνειδητοποίησα πως δίκαια οι Έλληνες κατέχουν υψηλή θέση στο χώρο των ευρεσιτεχνιών…  Ο χρόνος κυλούσε και ο καφές δε «νέρωνε», πράγμα που μου προξένησε τεράστια εντύπωση ώστε να ρωτήσω τον ιδιοκτήτη για το μυστικό παρασκευής του.

Το συγκλονιστικό στην όλη υπόθεση ήταν ο ειδικός ΠΑΓΟΣ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΦΕ, ο οποίος ενώ δεν επιτρέπει να νερώνει ο καφές, δεν ενισχύει επιπλέον τη γεύση του κάνοντάς τον πιο «δυνατό»! Προς έκπληξή μου η πληροφορία αυτή μου αναφέρθηκε από τον ίδιο τον «εφευρέτη» του πάγου από καφέ, κύριο Βαλτζή Ιωάννη, ο οποίος μάλιστα πρόθυμα μου επέδειξε και το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας.(αρ.1008422 για του λόγου το αληθές)

Τελικά φίλοι μου ο Έλληνας είναι ευφυής! Ο Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) με αφορμή τον πλούτο ιδεών των Ελλήνων στηρίζει την εφευρετικότητα και τις καινοτομίες, βραβεύοντας πολλές από αυτές. Ο ΟΒΙ ενημερωτικά είναι αποκλειστικά ο αρμόδιος φορέας στην Ελλάδα για την κατοχύρωση ευρεσιτεχνιών και βιομηχανικών σχεδίων, όσον αφορά προϊόντα, μεθόδους ή βιομηχανικές εφαρμογές. Από το 1997 ισχύει νομοθετική ρύθμιση με την οποία ο δημιουργός μπορεί να αποκτήσει το αποκλειστικό δικαίωμα εμπορικής εκμετάλλευσης ενός βιομηχανικού σχεδίου π.χ σε ένα είδος ένδυσης, καλλωπισμού, συσκευασίας, παιχνιδιού.

Πολλοί από εμάς έχουμε ακούσει πολλές ευρεσιτεχνίες από Έλληνες. Μία εντυπωσιακή εφεύρεση από Έλληνα μαθητή τον κύριο Ιωάννου με αφορμή την αναπηρία της γιαγιάς του, είναι το «εξωσκελετικό γάντι», μία συσκευή από μεταλλικό σκελετό σε σχήμα χεριού με αισθητήρες που στηρίζει την κίνηση της παλάμης σε όσους πάσχουν από αναπηρία στο άνω μέρος του χεριού. Ταυτόχρονα ο κύριος Βάιος Παναγιώτου από τη Λάρισα κατασκεύασε δεινόσαυρους δεκάδων μέτρων που κινούνται υποστηριζόμενοι από την επιστήμη της ρομποτικής και μηχανικής!

Τελικά ο Έλληνας ανεξαρτήτου ηλικίας έχει επινοητικότητα και δημιουργικό πνεύμα. Κάθε μέρα κάπου στη γη ένας άγνωστος Έλληνας «Οδυσσέας» επινοεί έναν «Δούρειο Ίππο». Δικαιωματικά θα κερδίζουμε έδαφος σε κάθε κρίση και «ΤΡΟΪΚΑΝΟ» πόλεμο!

Σόφη Λύσσαρη

καθ. αγγλικής φιλολογίας-δημιουργικής γραφής (Brunel University)                       
συγγραφέας- αρθρογράφος