"Σημασία δεν έχει να σας αγαπά μόνο ο Θεός.Σημασία έχει να σας σέβεται κι ο ίδιος ο Διάβολος."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 9-6-18
Σάββατο 9 Ιουνίου 2018
Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018
'Οταν γεννά ο ποιητής
"Οι λέξεις ενός ποιητή στάζουν από το αίμα ή το δάκρυ του. Κι όμως μπορεί να προκαλέσουν το χαμόγελό του.Είναι η ανακούφιση ενός ποιητή όταν γεννά η ψυχή του!"
Σόφη Λύσσαρη
copyright 5-6-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 5-6-18
Τετάρτη 23 Μαΐου 2018
Αντέρωτας
"Όταν καλέσει ο έρωτας και δεν απαντήσει o άνθρωπος, θα μείνει τελικά με τη σιωπή του αντέρωτα που προκάλεσε. Η σιωπή μαζί με την αποχή είναι το όπλο και η σφαίρα στο έγκλημα αυτό."
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής
copyright 24-5-18
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής
copyright 24-5-18
Τρίτη 22 Μαΐου 2018
Το μικρό αγόρι
Μια φορά κι έναν καιρό ένα αερικό επισκέφτηκε ένα μικρό αγόρι την ώρα που κοιμόταν.
"Ψιτ,ξύπνα. Θέλω να σου μιλήσω μικρέ μου."
Το αγόρι άνοιξε τα μάτια του.
"Φαντάσου τη ζωή σαν ένα κόκκινο ποδήλατο.Σου φαίνεται δύσκολο να κάνεις με ένα ποδήλατο τη διαδρομή όλης της Γης;"
"Ναι" απάντησε το αγόρι
"Λάθος. Μπορείς με ένα ποδήλατο να κάνεις το γύρο όλου του κόσμου. Απλά θα σου πάρει περισσότερο καιρό με αυτό το μέσο, απ' ό,τι με ένα αυτοκίνητο, ένα πλοίο, ένα τρένο, ένα αεροπλάνο. Τι λες τώρα;"
Το μικρό αγόρι κοντοστάθηκε λίγο και απάντησε:
"Μα με ένα ποδήλατο θα κάνω το γύρο της Γης μετά από πολλά χρόνια."
"Βρε κουτέ, σημασία δεν έχει το μέσο που θα χρησιμοποιήσεις, ούτε ο χρόνος που θα περάσει για να κάνεις το γύρο του κόσμου.Σημασία έχει πως αν πιστέψεις από τώρα πως με ένα κόκκινο ποδήλατο μπορείς να κάνεις το γύρο της Γης, θα τα καταφέρεις. Και ξέρεις κάτι άλλο; Σε όλη αυτή τη διαδρομή θα είμαι μαζί σου. Το ταξίδι αυτό κρύβει πολλούς κινδύνους. Δε θα φοβηθείς. Όποιον δράκουλα, λύκο, ερπετό, σκιά κι αν συναντήσεις θα χαμογελάς. Δε θα φοβηθείς." απάντησε το αερικό
"Μα πώς γίνεται να μη φοβηθώ; Ήδη φοβάμαι το σκοτάδι." ρώτησε ο μικρός
"Πριν γεννηθείς μικρέ μου,σε κράτησα στα χέρια μου και ταξιδέψαμε μέσα από πολλούς γαλαξίες.Ήμουν μόνη. Κανείς δε πίστευε πως θα έκανα αυτό το ταξίδι. Εγώ όμως ήξερα πως θα τα καταφέρω. Όταν σου ζήτησα να κλείσεις τα μάτια κι ενώ πετούσαμε και το απολάμβανες ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια σου, ξέρεις τι είχα να αντιμετωπίσω εγώ;" ρώτησε το αερικό
"Τι;"
"Με το ένα χέρι μικρέ απέκρουσα δράκους, λύκους, ερπετά. Με το άλλο κρατούσα εσένα. Εσύ δε φοβήθηκες, γιατί σου είχα ζητήσει να κλείσεις τα μάτια. Αυτό δε σήμαινε πως γύρω μας δεν υπήρχε πολύ σκοτάδι.Το αντίθετο μάλιστα.Όλο το σκοτάδι του κόσμου πολέμησα για σένα.Κι αφού δε φοβήθηκες τότε, δε θα φοβηθείς ούτε στη Γη το σκοτάδι.Μόνο που στη Γη θα έχεις ανοιχτά μάτια για να το βλέπεις. Δε θα φοβηθείς.Μπορεί να περάσουν χρόνια, αλλά μπορείς να κάνεις το γύρο όλου του κόσμου με ένα κόκκινο ποδήλατο. Μόλις τα καταφέρεις θα συναντηθούμε.Ένα πράγμα θέλω να θυμάσαι ακόμα. Μην αφήσεις το σκοτάδι να αλλάξει την καρδιά σου.Μην αφήσεις το φόβο να σκληρύνει το μέσα σου.Μην αλλάξεις .Μείνε παιδί. Γιατί μόνο ένα παιδί, έχει υπομονή και αγνή καρδιά.Το σκοτάδι δε θα σε σκοτώσει.Εσένα θέλει.Την ψυχή σου. Κι αν ένας δράκος ανοίξει το στόμα του και σε καταπιεί,εσύ πάντα θα υπάρχεις μέσα του. Όταν σε βρω, μπορεί να είσαι δράκος,αλλά μέσα του θα υπάρχει αυτό το παιδί.Θα σε βγάλω σώο μέσα από την κοιλιά του δράκου, αλλά την καρδιά σου αν στην έχει μαυρίσει, μόνο εσύ μπορείς να την αλλάξεις για να σε πάρω πάλι μαζί μου φεύγοντας."
"Πού θα με πας; Πώς μπορεί να αλλάξω μια μαύρη, κουρασμένη καρδιά;" ρώτησε με απορία το αγόρι
"Θα σε πάω σπίτι μας.Τη μαύρη και κουρασμένη σου καρδιά μόνο ο έρωτας μπορεί να μαλακώσει και να θεραπεύσει.Εσύ θα δώσεις έναν αγώνα. Θα σώσεις την καρδιά σου αν επιτρέψεις να την πλημμυρίσει μόνο η αγνή αγάπη. Αυτή θα σκοτώσει το δράκο μέσα σου. Κι ο δράκος μέσα σου είναι ο εγωισμός. Αυτό κάνει το σκοτάδι. Σε μεταμορφώνει μέσα κι έξω.Το μέσα σου σώσε. Αυτή θα είναι η τελευταία σου μάχη. Η νίκη του καλού σου εαυτού ενάντια σε όλο το σκοτάδι που σε πολέμησε στη διαδρομή με το κόκκινο ποδήλατο στο γύρο της Γης."
"Και μετά;" ρώτησε το αγόρι
"Μετά δε θα φοβάσαι τίποτα. Θα είσαι σαν εμένα.Φοβήθηκα εγώ τότε; Τα έβαλα με όλο το σκοτάδι. Είχα εσένα αγκαλιά μου.Γι' αυτό δε φοβήθηκα.Κι εσύ θα σκέφτεσαι πως είμαι μαζί σου,αλλά δε θα με βλέπεις. Θα σκέφτεσαι όμως πως θα ξανασυναντηθούμε μόλις κάνεις το γύρο της Γης με το κόκκινο ποδήλατό σου. Όσα χρόνια κι αν περάσουν.Πιστεύω σε σένα.Θα τα καταφέρεις.Και να θυμάσαι πως ο φόβος σκοτώνει τους ανθρώπους μικρέ μου.Ξεκίνα ποδήλατο λοιπόν μόλις ξυπνήσεις." είπε το αερικό και χάθηκε μέσα στη νύχτα.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 23-5-18
κατηγορία:σουρεάλ παραβολή
sophielyssari.blogspot.com
"Ψιτ,ξύπνα. Θέλω να σου μιλήσω μικρέ μου."
Το αγόρι άνοιξε τα μάτια του.
"Φαντάσου τη ζωή σαν ένα κόκκινο ποδήλατο.Σου φαίνεται δύσκολο να κάνεις με ένα ποδήλατο τη διαδρομή όλης της Γης;"
"Ναι" απάντησε το αγόρι
"Λάθος. Μπορείς με ένα ποδήλατο να κάνεις το γύρο όλου του κόσμου. Απλά θα σου πάρει περισσότερο καιρό με αυτό το μέσο, απ' ό,τι με ένα αυτοκίνητο, ένα πλοίο, ένα τρένο, ένα αεροπλάνο. Τι λες τώρα;"
Το μικρό αγόρι κοντοστάθηκε λίγο και απάντησε:
"Μα με ένα ποδήλατο θα κάνω το γύρο της Γης μετά από πολλά χρόνια."
"Βρε κουτέ, σημασία δεν έχει το μέσο που θα χρησιμοποιήσεις, ούτε ο χρόνος που θα περάσει για να κάνεις το γύρο του κόσμου.Σημασία έχει πως αν πιστέψεις από τώρα πως με ένα κόκκινο ποδήλατο μπορείς να κάνεις το γύρο της Γης, θα τα καταφέρεις. Και ξέρεις κάτι άλλο; Σε όλη αυτή τη διαδρομή θα είμαι μαζί σου. Το ταξίδι αυτό κρύβει πολλούς κινδύνους. Δε θα φοβηθείς. Όποιον δράκουλα, λύκο, ερπετό, σκιά κι αν συναντήσεις θα χαμογελάς. Δε θα φοβηθείς." απάντησε το αερικό
"Μα πώς γίνεται να μη φοβηθώ; Ήδη φοβάμαι το σκοτάδι." ρώτησε ο μικρός
"Πριν γεννηθείς μικρέ μου,σε κράτησα στα χέρια μου και ταξιδέψαμε μέσα από πολλούς γαλαξίες.Ήμουν μόνη. Κανείς δε πίστευε πως θα έκανα αυτό το ταξίδι. Εγώ όμως ήξερα πως θα τα καταφέρω. Όταν σου ζήτησα να κλείσεις τα μάτια κι ενώ πετούσαμε και το απολάμβανες ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια σου, ξέρεις τι είχα να αντιμετωπίσω εγώ;" ρώτησε το αερικό
"Τι;"
"Με το ένα χέρι μικρέ απέκρουσα δράκους, λύκους, ερπετά. Με το άλλο κρατούσα εσένα. Εσύ δε φοβήθηκες, γιατί σου είχα ζητήσει να κλείσεις τα μάτια. Αυτό δε σήμαινε πως γύρω μας δεν υπήρχε πολύ σκοτάδι.Το αντίθετο μάλιστα.Όλο το σκοτάδι του κόσμου πολέμησα για σένα.Κι αφού δε φοβήθηκες τότε, δε θα φοβηθείς ούτε στη Γη το σκοτάδι.Μόνο που στη Γη θα έχεις ανοιχτά μάτια για να το βλέπεις. Δε θα φοβηθείς.Μπορεί να περάσουν χρόνια, αλλά μπορείς να κάνεις το γύρο όλου του κόσμου με ένα κόκκινο ποδήλατο. Μόλις τα καταφέρεις θα συναντηθούμε.Ένα πράγμα θέλω να θυμάσαι ακόμα. Μην αφήσεις το σκοτάδι να αλλάξει την καρδιά σου.Μην αφήσεις το φόβο να σκληρύνει το μέσα σου.Μην αλλάξεις .Μείνε παιδί. Γιατί μόνο ένα παιδί, έχει υπομονή και αγνή καρδιά.Το σκοτάδι δε θα σε σκοτώσει.Εσένα θέλει.Την ψυχή σου. Κι αν ένας δράκος ανοίξει το στόμα του και σε καταπιεί,εσύ πάντα θα υπάρχεις μέσα του. Όταν σε βρω, μπορεί να είσαι δράκος,αλλά μέσα του θα υπάρχει αυτό το παιδί.Θα σε βγάλω σώο μέσα από την κοιλιά του δράκου, αλλά την καρδιά σου αν στην έχει μαυρίσει, μόνο εσύ μπορείς να την αλλάξεις για να σε πάρω πάλι μαζί μου φεύγοντας."
"Πού θα με πας; Πώς μπορεί να αλλάξω μια μαύρη, κουρασμένη καρδιά;" ρώτησε με απορία το αγόρι
"Θα σε πάω σπίτι μας.Τη μαύρη και κουρασμένη σου καρδιά μόνο ο έρωτας μπορεί να μαλακώσει και να θεραπεύσει.Εσύ θα δώσεις έναν αγώνα. Θα σώσεις την καρδιά σου αν επιτρέψεις να την πλημμυρίσει μόνο η αγνή αγάπη. Αυτή θα σκοτώσει το δράκο μέσα σου. Κι ο δράκος μέσα σου είναι ο εγωισμός. Αυτό κάνει το σκοτάδι. Σε μεταμορφώνει μέσα κι έξω.Το μέσα σου σώσε. Αυτή θα είναι η τελευταία σου μάχη. Η νίκη του καλού σου εαυτού ενάντια σε όλο το σκοτάδι που σε πολέμησε στη διαδρομή με το κόκκινο ποδήλατο στο γύρο της Γης."
"Και μετά;" ρώτησε το αγόρι
"Μετά δε θα φοβάσαι τίποτα. Θα είσαι σαν εμένα.Φοβήθηκα εγώ τότε; Τα έβαλα με όλο το σκοτάδι. Είχα εσένα αγκαλιά μου.Γι' αυτό δε φοβήθηκα.Κι εσύ θα σκέφτεσαι πως είμαι μαζί σου,αλλά δε θα με βλέπεις. Θα σκέφτεσαι όμως πως θα ξανασυναντηθούμε μόλις κάνεις το γύρο της Γης με το κόκκινο ποδήλατό σου. Όσα χρόνια κι αν περάσουν.Πιστεύω σε σένα.Θα τα καταφέρεις.Και να θυμάσαι πως ο φόβος σκοτώνει τους ανθρώπους μικρέ μου.Ξεκίνα ποδήλατο λοιπόν μόλις ξυπνήσεις." είπε το αερικό και χάθηκε μέσα στη νύχτα.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 23-5-18
κατηγορία:σουρεάλ παραβολή
sophielyssari.blogspot.com
Αλήθεια
"Κάποτε ένας άγγελος είπε σε ένα κορίτσι " μην ασχοληθείς με αυτό το άτομο γιατί δεν αντιλαμβάνεται την αλήθεια. Κι εκείνη του απάντησε " θα γίνω εγώ η αλήθεια του."
Σόφη Λύσσαρη
Σόφη Λύσσαρη
copyright 20-5-18
Εγκλωβισμός
"Όταν κάποιος θέλει να κάνει δικά του πράγματα αλλά του γίνονται οι άλλοι callητσίδα, αυτό λέγεται εγκlove(βι)σμός."
Σόφη Λύσσαρη
Σόφη Λύσσαρη
copyright 21-5-18
Λάθος
Η έννοια λάθος έχει δύο διαστάσεις-
ΛΑ(νότα με πά)ΘΟΣ ή Λ-ΑTHOS (πας για ασκητής)
ΛΑ(νότα με πά)ΘΟΣ ή Λ-ΑTHOS (πας για ασκητής)
Εσείς διαλέγετε το λάθος.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 22-5-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 22-5-18
Παρασκευή 18 Μαΐου 2018
Ο σπόρος του δικού σου έρωτα
"Δε φυτρώνει στα ξαφνικά ο έρωτας.Υπήρχε σπόρος κάτω από τα πόδια σου.Πατούσες το χώμα.Έβρεχε.Κι ο σπόρος έγινε μια μέρα ένα λουλούδι.Πέρασες από εκεί πάλι.Το είδες μπροστά σου.Κι ερωτεύθηκες.Χειροκρότημα από το σύμπαν."Το είδε, το βρήκε!" είπαν όλοι.Ήταν ο σπόρος που είχε φυτευθεί για σένα. Ο σπόρος που ήταν κρυμμένος κάτω από τα πόδια σου.Βρισκόταν κάτω από το χώμα που πατούσες όταν έδινες το πρώτο σου φιλί σε άλλα χείλη. Ο σπόρος φώναζε "Μη,μη,εγώ είμαι για σένα." Δεν άκουγες. Αγνόησες το σπόρο, γιατί δεν τον έβλεπες. Αθώος. Δε μπορούσες να δεις το σπόρο και ν' ακούσεις το σ' αγαπώ του."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 18-5-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 18-5-18
ARTιο αποτέλεσμα
"Αμαρτία ή ΑμαRTία;
Όλα είναι ο τρόπος που θα το δει κανείς."
Σόφη Λύσσαρη
Όλα είναι ο τρόπος που θα το δει κανείς."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 18-5-18
Τετάρτη 16 Μαΐου 2018
Αφέλεια ωφέλειας
"Ποιος σοφός δε δείχνει αφελής;
To όφελός του είναι η γνώση μέσα από την παρατήρηση ακόμη και με θυσίες."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 17-5-18
To όφελός του είναι η γνώση μέσα από την παρατήρηση ακόμη και με θυσίες."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 17-5-18
Τρίτη 15 Μαΐου 2018
ΠΑΛεύει ο κόσμος με το ΜΑΥΡΟ
"Ο κόσμος μας γίνεται όμορφος όταν όμορφα μιλάς και πράττεις.Κάποια στιγμή θα έχεις την όραση άνθρωπε να καταλάβεις πως ο κόσμος δεν είναι τόσο όμορφος, γιατί έβαλες κι εσύ τη μαύρη πινελιά στον καμβά του μαζί με άλλους. Είμαστε όλοι μέσα στο ίδιο έργο τέχνης. Κρατάμε και το πινέλο όμως που μπορεί να το καταστρέψει. Διάλεξε άνθρωπε τι πινελιές θα δώσεις στον καμβά του κόσμου.Μαύρες ή παλ αποχρώσεις; "
Σόφη Λύσσαρη
copyright 15-5-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 15-5-18
Δευτέρα 14 Μαΐου 2018
Ο Σοφός
"Ένας σοφός άνθρωπος διαβάζει τα μάτια. Δεν έχει απαίτηση να ακούσει λόγια. Παρατηρεί.Όταν δει πως οι πράξεις, οι συμπεριφορές και τα λόγια των άλλων δε συντονίζονται με την ομιλία των ματιών τους, συνεχίζει το μοναχικό δρόμο του μαζί με άλλους σοφούς πάντα διδάσκοντας τους ανθρώπους να είναι ο εαυτός τους. (καλός ή κακός, αλλά όχι προσποιητός).Ο εαυτός τους είναι η όραση κι η ομιλία της καρδιάς τους κι όχι η μη εναρμονισμένη χρήση των υπόλοιπων αισθήσεων ενάντια σε αυτά.Ένας σοφός άνθρωπος είναι ο πιο επικίνδυνος.Γιατί πάντα βλέπει την αλήθεια που δε βλέπουν οι άλλοι. Γνωρίζει τους άλλους καλύτερα απ' ό,τι εκείνοι γνωρίζουν τον εαυτό τους. Ζει ανάμεσά τους παρακαλουθώντας θέατρο, γελώντας με το σενάριο..."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 14-5-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 14-5-18
Δευτέρα 7 Μαΐου 2018
Ζωή
"Η ζωή είναι όσα δημιουργούμε, όσα αρνούμαστε,όσα επιλέγουμε κι όσα ανατρέπουμε."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 8-5-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 8-5-18
Πέμπτη 19 Απριλίου 2018
Μαγεμένο μυαλό
Πρώτη φορά στη ζωή μου συνάντησα μία γυναίκα που ήξερε τι έψαχνε. Δεν είχε σημασία η ηλικία της για μένα. Εντάξει, ήταν γύρω στα πενήντα. Ήταν όμως πανέμορφη, χαμογελαστή, γυμνασμένη κι ανεξάρτητη.
"Τι θέλεις Αντώνη; Σεξ; Δε με ενδιαφέρει αυτό. Είναι συνηθισμένο."
"Τι ψάχνεις δηλαδή Μαίρη;" ρώτησα με τραμάμενη φωνή.
"Ψάχνω κάποιον που θέλει να εκπαιδευτεί σε αυτά που μου αρέσουν.Είσαι μικρός για μένα. Μπορείς να μάθεις όμως." απάντησε
"Όχι και μικρός Μαίρη. Είμαι τριαντάρης."
"Συνήθως ένας άντρας στα σαράντα είναι περισσότερο συνειδητοποιημένος κι ακομπλεξάριστος από έναν τριαντάρη. Εσύ μέχρι πού θα έφτανες, Αντώνη;"
"Μαίρη, είμαι δεμένος συναισθηματικά μαζί σου τόσα χρόνια. Ξέρω πώς νιώθεις για μένα. Δε καταλαβαίνω το λόγο που σιωπάς.Θα έφτανα στα άκρα για σένα." απάντησα
"Για να σε δω λοιπόν. Βγάλε το πουκάμισό σου, βάλε τις παλάμες στον τοίχο και περίμενέ με."
"Όχι, δε με ελκύει ο σαδισμός Μαίρη." σχολίασα
"Μα, παιχνίδι μυαλού γίνεται. Ξεκινάω παιχνίδι μαζί σου. Πάνω απ' όλα μετρά η πειθαρχία κι η έλλειψη φόβου."πρόσθεσε η Μαίρη
Έβγαλα δισταχτικά το πουκάμισο. Το άρπαξε και το πέταξε βίαια στο πάτωμα.
"Στον τοίχο οι παλάμες. Κλείσε τα μάτια."πρόσταξε
Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει. Το έκανα αστραπιαία. Έκλεισα τα μάτια και περίμενα, περίμενα, περίμενα.Ένιωσα να με πλησιάζει. Άκουσα τα βήματά της. Το γυμνό της στήθος άγγιξε την πλάτη μου αισθησιακά. Τύλιξε τα χέρια της γύρω από το στέρνο μου και ψιθύρισε στο αυτί.
"Η καρδιά σου πάει να σπάσει. Έχεις κοκκινίσει. Ίδρωσες.Υπάκουσες. Πέρασες το τεστ."
"Δηλαδή; Τι έκανα και πέρασα το τεστ;" ρώτησα με μια απορία
"Ρίσκαρες κι υπάκουσες. Το σώμα σου ένιωσε γλυκό φόβο και πόθο. Η αδρεναλίνη απογειώθηκε. Είσαι έτοιμος να εκπαιδευτείς σε αυτά που θέλω."
"Τι θέλεις δηλαδή;"
"Πολλά, αλλά με τελετουργικό τρόπο. Μου αρέσει η μαγεία, ο ενεργειακός έρωτας, ο έρωτας αισθήσεων με αποκορύφωση την απελευθέρωση του ζωώδες ενστίκτου" ψιθύρισε κι ένιωσα τη γλώσσα της στην πλάτη μου να ζωγραφίζει σαν πινέλο.
"Τι ζωγράφισα στην πλάτη σου; Το ένιωσες;' ρώτησε
"Ναι, ζωγράφισες μία καρδιά."
"Έτσι νιώθω για σένα. Θέλω να με εμπιστεύεσαι όταν δε μιλώ με λέξεις. Η γλώσσα του σώματος και τα μάτια μιλάνε πάντα Αντώνη."
Από τότε το μυαλό μου είναι μαγεμένο...
Σόφη Λύσσαρη
copyright:19-4-18
κατηγορία: ακατάλληλο, ερωτικό
"Τι θέλεις Αντώνη; Σεξ; Δε με ενδιαφέρει αυτό. Είναι συνηθισμένο."
"Τι ψάχνεις δηλαδή Μαίρη;" ρώτησα με τραμάμενη φωνή.
"Ψάχνω κάποιον που θέλει να εκπαιδευτεί σε αυτά που μου αρέσουν.Είσαι μικρός για μένα. Μπορείς να μάθεις όμως." απάντησε
"Όχι και μικρός Μαίρη. Είμαι τριαντάρης."
"Συνήθως ένας άντρας στα σαράντα είναι περισσότερο συνειδητοποιημένος κι ακομπλεξάριστος από έναν τριαντάρη. Εσύ μέχρι πού θα έφτανες, Αντώνη;"
"Μαίρη, είμαι δεμένος συναισθηματικά μαζί σου τόσα χρόνια. Ξέρω πώς νιώθεις για μένα. Δε καταλαβαίνω το λόγο που σιωπάς.Θα έφτανα στα άκρα για σένα." απάντησα
"Για να σε δω λοιπόν. Βγάλε το πουκάμισό σου, βάλε τις παλάμες στον τοίχο και περίμενέ με."
"Όχι, δε με ελκύει ο σαδισμός Μαίρη." σχολίασα
"Μα, παιχνίδι μυαλού γίνεται. Ξεκινάω παιχνίδι μαζί σου. Πάνω απ' όλα μετρά η πειθαρχία κι η έλλειψη φόβου."πρόσθεσε η Μαίρη
Έβγαλα δισταχτικά το πουκάμισο. Το άρπαξε και το πέταξε βίαια στο πάτωμα.
"Στον τοίχο οι παλάμες. Κλείσε τα μάτια."πρόσταξε
Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει. Το έκανα αστραπιαία. Έκλεισα τα μάτια και περίμενα, περίμενα, περίμενα.Ένιωσα να με πλησιάζει. Άκουσα τα βήματά της. Το γυμνό της στήθος άγγιξε την πλάτη μου αισθησιακά. Τύλιξε τα χέρια της γύρω από το στέρνο μου και ψιθύρισε στο αυτί.
"Η καρδιά σου πάει να σπάσει. Έχεις κοκκινίσει. Ίδρωσες.Υπάκουσες. Πέρασες το τεστ."
"Δηλαδή; Τι έκανα και πέρασα το τεστ;" ρώτησα με μια απορία
"Ρίσκαρες κι υπάκουσες. Το σώμα σου ένιωσε γλυκό φόβο και πόθο. Η αδρεναλίνη απογειώθηκε. Είσαι έτοιμος να εκπαιδευτείς σε αυτά που θέλω."
"Τι θέλεις δηλαδή;"
"Πολλά, αλλά με τελετουργικό τρόπο. Μου αρέσει η μαγεία, ο ενεργειακός έρωτας, ο έρωτας αισθήσεων με αποκορύφωση την απελευθέρωση του ζωώδες ενστίκτου" ψιθύρισε κι ένιωσα τη γλώσσα της στην πλάτη μου να ζωγραφίζει σαν πινέλο.
"Τι ζωγράφισα στην πλάτη σου; Το ένιωσες;' ρώτησε
"Ναι, ζωγράφισες μία καρδιά."
"Έτσι νιώθω για σένα. Θέλω να με εμπιστεύεσαι όταν δε μιλώ με λέξεις. Η γλώσσα του σώματος και τα μάτια μιλάνε πάντα Αντώνη."
Από τότε το μυαλό μου είναι μαγεμένο...
Σόφη Λύσσαρη
copyright:19-4-18
κατηγορία: ακατάλληλο, ερωτικό
Τετάρτη 18 Απριλίου 2018
Πέσε πίτα να σε φάω
"Γδύσου" πρόσταξε
"Γιατί αγόρι, έχω τάμα;" απάντησε εκείνη γελώντας
"Με κοροϊδεύεις Έλενα;"
"Νικ, δε βλέπω πισίνα για κολύμπι. Για ποιο λόγο να γδυθώ;"
"Είμαστε τόσο καιρό μαζί. Δε με θέλεις;"
"Κάνε με να σε θέλω.Τίποτα δεν είναι δεδομένο."
"Και πώς θα σε κάνω να με θέλεις;"
"Δε θα μου μιλάς με ύφος προσταγής. Δε θα με θυμάσαι όποτε σε βολεύει.Το πιο βασικό είναι πως αρνήθηκες το φιλί μου όταν σου το ζήτησα."
"Φίλα με είπες και δε γουστάρω διαταγές."
"Η ερωτική προστακτική, ανόητε, σημαίνει θέλω πολύ."
"Τώρα δε θέλεις δηλαδή;"
"Μπες στη ντουλάπα και μέτρα μέχρι το δέκα. Όταν βγεις θα δεις."
"Μου αρέσει αυτό το παιχνίδι."
Η Έλενα πήρε χαρτί και μολύβι.
"Αγαπητέ Νικ. Κοίτα το ταβάνι και ζήτα να πέσει μία πίτα. Αν πέσει η πίτα θα ξαναβρεθούμε. Όλα τα θέλεις έτοιμα στο πιάτο.Φιλιά. Έλενα"
Σόφη Λύσσαρη
copyright 18-4-18
κατηγορία:μυστήριο, ερωτικό
"Γιατί αγόρι, έχω τάμα;" απάντησε εκείνη γελώντας
"Με κοροϊδεύεις Έλενα;"
"Νικ, δε βλέπω πισίνα για κολύμπι. Για ποιο λόγο να γδυθώ;"
"Είμαστε τόσο καιρό μαζί. Δε με θέλεις;"
"Κάνε με να σε θέλω.Τίποτα δεν είναι δεδομένο."
"Και πώς θα σε κάνω να με θέλεις;"
"Δε θα μου μιλάς με ύφος προσταγής. Δε θα με θυμάσαι όποτε σε βολεύει.Το πιο βασικό είναι πως αρνήθηκες το φιλί μου όταν σου το ζήτησα."
"Φίλα με είπες και δε γουστάρω διαταγές."
"Η ερωτική προστακτική, ανόητε, σημαίνει θέλω πολύ."
"Τώρα δε θέλεις δηλαδή;"
"Μπες στη ντουλάπα και μέτρα μέχρι το δέκα. Όταν βγεις θα δεις."
"Μου αρέσει αυτό το παιχνίδι."
Η Έλενα πήρε χαρτί και μολύβι.
"Αγαπητέ Νικ. Κοίτα το ταβάνι και ζήτα να πέσει μία πίτα. Αν πέσει η πίτα θα ξαναβρεθούμε. Όλα τα θέλεις έτοιμα στο πιάτο.Φιλιά. Έλενα"
Σόφη Λύσσαρη
copyright 18-4-18
κατηγορία:μυστήριο, ερωτικό
Πέμπτη 5 Απριλίου 2018
Σιωπή
-Σ'αγαπώ
-Κι εγώ
-Τι ωραίο να συνομιλώ με την καρδιά μου.
-Πάντα με την καρδιά σου συνομιλούσες. Μόνο η καρδιά σου μιλά σε σένα. Οι άλλες καρδιές δε μιλάνε. Τώρα προστάζει η καρδιά σου όμως τη σιωπή.
~Σόφη Λύσσαρη~
-Κι εγώ
-Τι ωραίο να συνομιλώ με την καρδιά μου.
-Πάντα με την καρδιά σου συνομιλούσες. Μόνο η καρδιά σου μιλά σε σένα. Οι άλλες καρδιές δε μιλάνε. Τώρα προστάζει η καρδιά σου όμως τη σιωπή.
~Σόφη Λύσσαρη~
copyright 20-3-18
Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018
O μυστήριος επισκέπτης
Η Σόνια άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της. Είχε μόλις επιστρέψει από ταξίδι.
Κατευθύνθηκε στην κρεβατοκάμαρα. Τοποθέτησε τη μικρή βαλίτσα της στην άκρη και γδύθηκε. Είχε ανάγκη από ένα ζεστό μπάνιο.
Ρύθμισε το νερό κι άφησε να γεμίσει την μπανιέρα
Έριξε αφρόλουτρο και άλατα.
Αέρινα, στις μύτες των ποδιών προχώρησε προς την κουζίνα. Κοντοστάθηκε. Μύρισε αντρικό άρωμα.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου κινήθηκε προς το σαλόνι.
«Τι κάνεις εσύ εδώ; Πώς μπήκες σπίτι μου;»
Ένας μισόγυμνος, γυμνασμένος άντρας στεκόταν στο σαλόνι κρατώντας μία κούπα καφέ, αγναντεύοντας τη θέα από το παράθυρό της.
«Κούκλα είσαι γυμνή.» απάντησε ο μυστήριος άντρας
Η Σόνια άρπαξε αμήχανα το ριχτάρι του καναπέ και το τύλιξε γύρω από το κορμί της.
«Δε μπορώ να καταλάβω Σάιμον. Μιλάμε τόσο καιρό στο φέισμπουκ, ξέρεις τα στέκια μου και ποτέ δεν ήρθες να με βρεις. Μπορούσες να ζητήσεις το τηλέφωνό μου για ένα ραντεβού. Ξαφνικά σε βρίσκω μέσα στο σπίτι μου. Τι συμβαίνει;»
«Μάλλον έκανα την υπέρβαση. Η γενναιότητα στον άντρα έχεις πει πως σε τρελαίνει.»
«Αυτό είναι αλήθεια. Με εντυπωσίασες. Άκου τι θα κάνουμε για να σε εντυπωσιάσω κι εγώ που είμαι γενναία επίσης. Μείνε όπως είσαι.»
Η γυναίκα άρπαξε στα χέρια το κινητό της. Έκανε μια κλήση. Το κινητό του άντρα χτύπησε. Ήταν απόρρητος αριθμός.
«Σήκωσέ το! Εγώ σε καλώ Σάιμον.»
Ο άντρας αιφνιδιάστηκε. Σήκωσε το κινητό.
«Παρακαλώ…»
Η Σόνια τον κοίταξε στα μάτια,χαμογέλασε παιχνιδιάρικα και συνέχισε επιδειχτικά να μιλά στο κινητό.
«Έχω το κινητό σου όλο αυτό τον καιρό. Ποτέ δε σε κάλεσα. Δεν ήθελα να έχεις το κινητό μου επειδή στο έδωσα εγώ. Ήθελα να το ζητήσεις εσύ. Φιλιά.»
Ο άντρας χαμογέλασε.
«Μπορώ να έχω το κινητό σου τώρα; Αυτό θέλω και θα φύγω.»
«6906… για αρχή. Το υπόλοιπο σε δόσεις. Μείνε για καφεδάκι όμως.»
«Κάνε το μπανάκι σου Σόνια. Θα σου φτιάξω καφέ.»
Κατευθύνθηκε στην κρεβατοκάμαρα. Τοποθέτησε τη μικρή βαλίτσα της στην άκρη και γδύθηκε. Είχε ανάγκη από ένα ζεστό μπάνιο.
Ρύθμισε το νερό κι άφησε να γεμίσει την μπανιέρα
Αέρινα, στις μύτες των ποδιών προχώρησε προς την κουζίνα. Κοντοστάθηκε. Μύρισε αντρικό άρωμα.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου κινήθηκε προς το σαλόνι.
«Τι κάνεις εσύ εδώ; Πώς μπήκες σπίτι μου;»
Ένας μισόγυμνος, γυμνασμένος άντρας στεκόταν στο σαλόνι κρατώντας μία κούπα καφέ, αγναντεύοντας τη θέα από το παράθυρό της.
«Κούκλα είσαι γυμνή.» απάντησε ο μυστήριος άντρας
Η Σόνια άρπαξε αμήχανα το ριχτάρι του καναπέ και το τύλιξε γύρω από το κορμί της.
«Δε μπορώ να καταλάβω Σάιμον. Μιλάμε τόσο καιρό στο φέισμπουκ, ξέρεις τα στέκια μου και ποτέ δεν ήρθες να με βρεις. Μπορούσες να ζητήσεις το τηλέφωνό μου για ένα ραντεβού. Ξαφνικά σε βρίσκω μέσα στο σπίτι μου. Τι συμβαίνει;»
«Μάλλον έκανα την υπέρβαση. Η γενναιότητα στον άντρα έχεις πει πως σε τρελαίνει.»
«Αυτό είναι αλήθεια. Με εντυπωσίασες. Άκου τι θα κάνουμε για να σε εντυπωσιάσω κι εγώ που είμαι γενναία επίσης. Μείνε όπως είσαι.»
Η γυναίκα άρπαξε στα χέρια το κινητό της. Έκανε μια κλήση. Το κινητό του άντρα χτύπησε. Ήταν απόρρητος αριθμός.
«Σήκωσέ το! Εγώ σε καλώ Σάιμον.»
Ο άντρας αιφνιδιάστηκε. Σήκωσε το κινητό.
«Παρακαλώ…»
Η Σόνια τον κοίταξε στα μάτια,χαμογέλασε παιχνιδιάρικα και συνέχισε επιδειχτικά να μιλά στο κινητό.
«Έχω το κινητό σου όλο αυτό τον καιρό. Ποτέ δε σε κάλεσα. Δεν ήθελα να έχεις το κινητό μου επειδή στο έδωσα εγώ. Ήθελα να το ζητήσεις εσύ. Φιλιά.»
Ο άντρας χαμογέλασε.
«Μπορώ να έχω το κινητό σου τώρα; Αυτό θέλω και θα φύγω.»
«6906… για αρχή. Το υπόλοιπο σε δόσεις. Μείνε για καφεδάκι όμως.»
«Κάνε το μπανάκι σου Σόνια. Θα σου φτιάξω καφέ.»
Σόφη Λύσσαρη
καθ,δημιουργικής γραφής
κατηγορία: μυστήριο,ρομαντικό
copyright 30-3-18
*με αφορμή τη φώτο το κείμενο
Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018
O/Η γενναίος-α
Ο γενναίος αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες,όλα τα ρίσκα και παίζει με τα όριά του για να δει αν έχει.Μπαίνει και στο ρόλο του αιχμαλώτου αν χρειαστεί.Γίνεται σκλάβος κι Αφέντης.Ζητά να σταυρωθεί για εμπειρία.Ο γενναίος δεν έχει όρια και φύλο.Τιθασεύει τον εαυτό του.Μόνο αυτός μπορεί να ελέγξει το είναι του.Γιατί η Ζωή είναι πάντα Αφέντρα, έχει απαιτήσεις και παίζει με το μυαλό των γενναίων.Στο τέλος δίνει τον τίτλο "Γενναίος-α". Εσύ μέχρι πού θα έφθανες; Θα κέρδιζες τον τίτλο;
Σόφη Λύσσαρη
copyright 27-3-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 27-3-18
Μια αγκαλιά
Κάποτε μια γυναίκα αγκάλιασε σφιχτα έναν άντρα για αρκετή ώρα.Τον έβαλε πάνω στην καρδιά της.Ήταν σιωπηλή.
"Τόσο πολύ σου έλειψα;" ρώτησε ο άντρας
"Ναι" απάντησε η γυναίκα.
Ο άντρας δε γνώριζε πως γι' αυτή την αγκαλιά είχε δοθεί ένας τεράστιος αγώνας από αυτή τη γυναίκα προκειμένου να αποκτήσουν και οι δύο σάρκα και οστά και να συναντηθούν.
ηθικό συμπέρασμα: Πίσω από κάτι μικρό και απλό κρύβεται κάτι τεράστιο.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 28-3-18
παραβολή
"Τόσο πολύ σου έλειψα;" ρώτησε ο άντρας
"Ναι" απάντησε η γυναίκα.
Ο άντρας δε γνώριζε πως γι' αυτή την αγκαλιά είχε δοθεί ένας τεράστιος αγώνας από αυτή τη γυναίκα προκειμένου να αποκτήσουν και οι δύο σάρκα και οστά και να συναντηθούν.
ηθικό συμπέρασμα: Πίσω από κάτι μικρό και απλό κρύβεται κάτι τεράστιο.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 28-3-18
παραβολή
Τρίτη 27 Μαρτίου 2018
Για ένα φιλί
Πόσο μπερδεμένος ένιωθα μέσα μου! Η Έλενα ήταν μια πολυδιάστατη γυναίκα με μεταμορφώσεις και πτυχές που κέντριζαν το ενδιαφέρον και τη φαντασία μου. Μου είχε στερήσει όμως το φιλί με πάθος.
Ήταν απροσδιόριστα ολοκληρωμένη.Τη στιγμή που μου χάριζε ένα κομμάτι από το δικό της παζλ,έλειπε κάτι άλλο το οποίο μου έδινε την επόμενη φορά. Κάθε φορά με αιφνιδίαζε γλυκά.
Βαριόταν τη μονοτονία. Έπαιζε με την ατμόσφαιρα,το κατάλληλο ρούχο, ύφος, τόνο φωνής και αμφίεση.Φιλί όμως δεν έδινε.
Ένιωθα πολλές φορές λες κι ήμουν μέρος ενός θεατρικού. Διαφορετικό το σκηνικό κάθε φορά!
Αυτό που δεν ήξερα ήταν πως ακόμη και μόνη στο σπίτι λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο.Το κατάλαβα όταν τοποθέτησα κρυφές κάμερες σε όλα τα δωμάτια.Είχα μια απορία.Ήθελα να δω πώς λειτουργούσε όταν απουσίαζα.
Μάλλον είχε διαβάσει τη σκέψη μου.Μάλλον ήξερε.Δεν εξηγείται αλλιώς.Δε μπορεί να ήταν τόσο προκλητική και τολμηρή.Πίστευα πως οι γυναίκες κάνουν πολλά για έναν άντρα. Εκείνη το απολάμβανε ακόμη και μόνη της.
Πόσες φορές νόμιζα ότι κοιτούσε κατάματα την κάμερα; Κοιτούσε τυχαία ή γνώριζε; Ποτέ δε πήρα απάντηση.
Ανυπομονούσα να γεμίσει την μπανιέρα με αφρόλουτρο και να βυθιστεί. Έψαχνα με ζουμ να δω μήπως μεταμορφωθεί σε γοργόνα.Τι ηλίθιος! Περίμενα να δω ουρά γοργόνας! Τίποτα όμως.
Βυθιζόταν με το κεφάλι μέσα στο νερό κι έμενε αρκετή ώρα εκεί. Πώς το έκανε αυτό δεν ξέρω. Κι ύστερα εμφάνιζε το κεφάλι της έξω από το νερό για να πάρει μια ανάσα και να ξαναβυθιστεί πάλι.
Χάιδευε προκλητικά το σώμα της λες και γνώριζε πως τη βλέπω. Στεκόταν μπροστά από τον καθρέφτη, φορούσε τα φορέματά της και άγγιζε με τις άκρες των δαχτύλων τις καμπύλες tου κορμιού της. Έκανε μία στροφή σα κοριτσάκι. Ναζάκια παιδικά σα μπέμπα.
Άλλες στιγμές φορούσε δερμάτινα κολλάν και ψηλές γόβες, τουρλωνόταν μπροστά από τον καθρέφτη και χόρευε ροκ μουσική σα βιτσιόζα μάγισσα.
"Θεέ μου,με δουλεύει αυτή. Δε μπορεί να προκαλεί εσένα. Ποιον προκαλεί;"
Μια μέρα πήγα σπίτι της αιφνιδιαστικά. Άνοιξε την πόρτα φορώντας ένα διάφανο μαύρο δαντελωτό νυχτικό.
"Γιατί το φοράς, όταν μπορώ να δω τα πάντα μέσα από αυτή τη δαντέλα;" τη ρώτησα
"Γιατί χαϊδεύει το κορμί μου.Θα σου δείξω.Κλείσε τα μάτια" απάντησε
Άρπαξε την παλάμη και με έκανε να αισθανθώ τη δαντέλα πάνω στο κορμί της.Ουσιαστικά άγγιξα όλο το κορμί της πάνω από τη μαύρη δαντέλα.
"Ένιωσες την αίσθηση που έχει η δαντέλα πάνω στο γυμνό σου χέρι;" ρώτησε
"Ναι"
"Έτσι νιώθει το κορμί μου σε κάθε κίνηση."
"Απόψε όμως θα νιώσεις και κάτι άλλο"είπα αυτσηρά
Έλυσα τη γραβάτα μου και την πέρασα σα κορδέλα γύρω από τα μάτια της. Χαμογέλασε και δάγκωσε τα χείλη. Περίμενε ανυπόμονα.
Έβγαλα ένα σουγιά από την τσέπη.Η λεπίδα έσκισε τη δαντέλα. Το νυχτικό έπεσε στο δάπεδο.
Η Έλενα αναστέναξε.
Ξεκούμπωσα το σακάκι. Έβγαλα ένα τριαντάφυλλο και χάιδεψα τελετουργικά το στήθος,την πλάτη,τους μηρούς,το αιδίο.
Ήταν συγκεντρωμένη στην αίσθηση. Έγειρε το κεφάλι προς τα πίσω κι αναστέναξε γλυκά.
Ξαφνικά διέκοψα απότομα κι έλυσα τα μάτια της.Την αιφνιδίασα.
"Μαύρο τριαντάφυλλο;" ρώτησε με απορία
"Το έβαψα μαύρο.Ένα μαύρο τριαντάφυλλο απελευθέρωσε τη θηλυκή σου πλευρά. Ξέρω πως δε σου αρέσουν τα συνηθισμένα." απάντησα
"Είμαι έτοιμη να σε φιλήσω.Στο έχω στερήσει" ψιθύρισε
* με αφορμή αυτή τη φώτο το κείμενο
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής Brunel University
κατηγορία:ερωτικό,ακατάλληλο
copyright 27-3-18
Ήταν απροσδιόριστα ολοκληρωμένη.Τη στιγμή που μου χάριζε ένα κομμάτι από το δικό της παζλ,έλειπε κάτι άλλο το οποίο μου έδινε την επόμενη φορά. Κάθε φορά με αιφνιδίαζε γλυκά.
Βαριόταν τη μονοτονία. Έπαιζε με την ατμόσφαιρα,το κατάλληλο ρούχο, ύφος, τόνο φωνής και αμφίεση.Φιλί όμως δεν έδινε.
Ένιωθα πολλές φορές λες κι ήμουν μέρος ενός θεατρικού. Διαφορετικό το σκηνικό κάθε φορά!
Αυτό που δεν ήξερα ήταν πως ακόμη και μόνη στο σπίτι λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο.Το κατάλαβα όταν τοποθέτησα κρυφές κάμερες σε όλα τα δωμάτια.Είχα μια απορία.Ήθελα να δω πώς λειτουργούσε όταν απουσίαζα.
Μάλλον είχε διαβάσει τη σκέψη μου.Μάλλον ήξερε.Δεν εξηγείται αλλιώς.Δε μπορεί να ήταν τόσο προκλητική και τολμηρή.Πίστευα πως οι γυναίκες κάνουν πολλά για έναν άντρα. Εκείνη το απολάμβανε ακόμη και μόνη της.
Πόσες φορές νόμιζα ότι κοιτούσε κατάματα την κάμερα; Κοιτούσε τυχαία ή γνώριζε; Ποτέ δε πήρα απάντηση.
Ανυπομονούσα να γεμίσει την μπανιέρα με αφρόλουτρο και να βυθιστεί. Έψαχνα με ζουμ να δω μήπως μεταμορφωθεί σε γοργόνα.Τι ηλίθιος! Περίμενα να δω ουρά γοργόνας! Τίποτα όμως.
Βυθιζόταν με το κεφάλι μέσα στο νερό κι έμενε αρκετή ώρα εκεί. Πώς το έκανε αυτό δεν ξέρω. Κι ύστερα εμφάνιζε το κεφάλι της έξω από το νερό για να πάρει μια ανάσα και να ξαναβυθιστεί πάλι.
Χάιδευε προκλητικά το σώμα της λες και γνώριζε πως τη βλέπω. Στεκόταν μπροστά από τον καθρέφτη, φορούσε τα φορέματά της και άγγιζε με τις άκρες των δαχτύλων τις καμπύλες tου κορμιού της. Έκανε μία στροφή σα κοριτσάκι. Ναζάκια παιδικά σα μπέμπα.
Άλλες στιγμές φορούσε δερμάτινα κολλάν και ψηλές γόβες, τουρλωνόταν μπροστά από τον καθρέφτη και χόρευε ροκ μουσική σα βιτσιόζα μάγισσα.
"Θεέ μου,με δουλεύει αυτή. Δε μπορεί να προκαλεί εσένα. Ποιον προκαλεί;"
Μια μέρα πήγα σπίτι της αιφνιδιαστικά. Άνοιξε την πόρτα φορώντας ένα διάφανο μαύρο δαντελωτό νυχτικό.
"Γιατί το φοράς, όταν μπορώ να δω τα πάντα μέσα από αυτή τη δαντέλα;" τη ρώτησα
"Γιατί χαϊδεύει το κορμί μου.Θα σου δείξω.Κλείσε τα μάτια" απάντησε
Άρπαξε την παλάμη και με έκανε να αισθανθώ τη δαντέλα πάνω στο κορμί της.Ουσιαστικά άγγιξα όλο το κορμί της πάνω από τη μαύρη δαντέλα.
"Ένιωσες την αίσθηση που έχει η δαντέλα πάνω στο γυμνό σου χέρι;" ρώτησε
"Ναι"
"Έτσι νιώθει το κορμί μου σε κάθε κίνηση."
"Απόψε όμως θα νιώσεις και κάτι άλλο"είπα αυτσηρά
Έλυσα τη γραβάτα μου και την πέρασα σα κορδέλα γύρω από τα μάτια της. Χαμογέλασε και δάγκωσε τα χείλη. Περίμενε ανυπόμονα.
Έβγαλα ένα σουγιά από την τσέπη.Η λεπίδα έσκισε τη δαντέλα. Το νυχτικό έπεσε στο δάπεδο.
Η Έλενα αναστέναξε.
Ξεκούμπωσα το σακάκι. Έβγαλα ένα τριαντάφυλλο και χάιδεψα τελετουργικά το στήθος,την πλάτη,τους μηρούς,το αιδίο.
Ήταν συγκεντρωμένη στην αίσθηση. Έγειρε το κεφάλι προς τα πίσω κι αναστέναξε γλυκά.
Ξαφνικά διέκοψα απότομα κι έλυσα τα μάτια της.Την αιφνιδίασα.
"Μαύρο τριαντάφυλλο;" ρώτησε με απορία
"Το έβαψα μαύρο.Ένα μαύρο τριαντάφυλλο απελευθέρωσε τη θηλυκή σου πλευρά. Ξέρω πως δε σου αρέσουν τα συνηθισμένα." απάντησα
"Είμαι έτοιμη να σε φιλήσω.Στο έχω στερήσει" ψιθύρισε
* με αφορμή αυτή τη φώτο το κείμενο
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής Brunel University
κατηγορία:ερωτικό,ακατάλληλο
copyright 27-3-18
Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018
Für Elise
Πάντα καθόταν μισόγυμνη μπροστά από τον υπολογιστή τα βράδια. Περπατούσε στις μύτες των ποδιών και κατευθυνόταν στην κουζίνα.Έφτιαχνε ένα ζεστό τσάι, απολάμβανε το τσιγάρο της και χαλάρωνε.
Εκείνο το βράδυ ήταν διαφορετικό. Κατευθύνθηκε στο πιάνο.
"Τι να παίξω;" σκέφτηκε
"Παίξε το Für Elise απόψε"
Συγκλονίστηκε.
"Ποια είναι αυτή η αντρική φωνή; Από πού ακούγεται;" αναρωτήθηκε
"Ψάξε με ,ψάξε με" συνέχισε η αντρική φωνή
Η μισόγυμνη γυναίκα πετάχτηκε από το σκαμπό του πιάνου και κοίταξε τον καναπέ. Από εκεί ακουγοταν η φωνή.
"Πίσω από το μαξιλάρι θα με βρεις."
Απορημένη κι εκστασιασμένη κοντοστάθηκε. Άρχισε να της αρέσει το παιγνίδι.Σήκωσε το μαξιλάρι και βρήκε έναν ασύρματο.
"Σε βλέπω κιόλας" πρόσθεσε η αντρική φωνή
"Τι φοράω δηλαδή;" ψιθύρισε η γυναίκα κρατώντας τον ασύρματο κοντά στα χείλη της
"Φοράς το σώμα σου"
Κατευθύνθηκε γρήγορα προς το παράθυρο.Κοίταξε ακριβώς απέναντι.
"Τώρα τι κάνω;" ρώτησε τον άντρα με ύφος παιχνιδιάρικο
"Τίποτα. Δε ψαρώνω" απάντησε εκείνος
"Μα..." ψέλλισε
"Απομακρύνσου από το παράθυρο.Σε βλέπουν"
"Κοίτα με τώρα λοιπόν.Άκουσε τι θα παίξω στο πιάνο."
Προχώρησε στις μύτες των ποδιών. Χάιδεψε το πιάνο. Έβαλε την αριστερή της παλάμη πάνω στα πλήκτρα.
Ξεκίνησε να παίζει το Für Elise.
"Με ένα χέρι θα παίξεις;" αναρωτήθηκε η μυστήρια φωνή
"Δε βλέπεις τα πάντα γλυκό φαντασματάκι.. Έλα από κοντά για να δεις." αποκρίθηκε η γυμνή γυναίκα.
Συνέχισε αδιάκοπα να παίζει με ένα χέρι το Für Elise συμπληρώνοντας κάποιες νότες με τη γλώσσα της.
"Καληνύχτα μυστήριε. Μου αρέσει η φωνή σου. Κρατάω τον ασύρματο!"
*αφορμή μια τυχαία φωτογραφία που βρήκα στο διαδίκτυο.
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής Brunel University
Εκείνο το βράδυ ήταν διαφορετικό. Κατευθύνθηκε στο πιάνο.
"Τι να παίξω;" σκέφτηκε
"Παίξε το Für Elise απόψε"
Συγκλονίστηκε.
"Ποια είναι αυτή η αντρική φωνή; Από πού ακούγεται;" αναρωτήθηκε
"Ψάξε με ,ψάξε με" συνέχισε η αντρική φωνή
Η μισόγυμνη γυναίκα πετάχτηκε από το σκαμπό του πιάνου και κοίταξε τον καναπέ. Από εκεί ακουγοταν η φωνή.
"Πίσω από το μαξιλάρι θα με βρεις."
Απορημένη κι εκστασιασμένη κοντοστάθηκε. Άρχισε να της αρέσει το παιγνίδι.Σήκωσε το μαξιλάρι και βρήκε έναν ασύρματο.
"Σε βλέπω κιόλας" πρόσθεσε η αντρική φωνή
"Τι φοράω δηλαδή;" ψιθύρισε η γυναίκα κρατώντας τον ασύρματο κοντά στα χείλη της
"Φοράς το σώμα σου"
Κατευθύνθηκε γρήγορα προς το παράθυρο.Κοίταξε ακριβώς απέναντι.
"Τώρα τι κάνω;" ρώτησε τον άντρα με ύφος παιχνιδιάρικο
"Τίποτα. Δε ψαρώνω" απάντησε εκείνος
"Μα..." ψέλλισε
"Απομακρύνσου από το παράθυρο.Σε βλέπουν"
"Κοίτα με τώρα λοιπόν.Άκουσε τι θα παίξω στο πιάνο."
Προχώρησε στις μύτες των ποδιών. Χάιδεψε το πιάνο. Έβαλε την αριστερή της παλάμη πάνω στα πλήκτρα.
Ξεκίνησε να παίζει το Für Elise.
"Με ένα χέρι θα παίξεις;" αναρωτήθηκε η μυστήρια φωνή
"Δε βλέπεις τα πάντα γλυκό φαντασματάκι.. Έλα από κοντά για να δεις." αποκρίθηκε η γυμνή γυναίκα.
Συνέχισε αδιάκοπα να παίζει με ένα χέρι το Für Elise συμπληρώνοντας κάποιες νότες με τη γλώσσα της.
"Καληνύχτα μυστήριε. Μου αρέσει η φωνή σου. Κρατάω τον ασύρματο!"
*αφορμή μια τυχαία φωτογραφία που βρήκα στο διαδίκτυο.
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής Brunel University
copyright 26-3-18
κατηγορία:ερωτικό/ακατάλληλο
κατηγορία:ερωτικό/ακατάλληλο
Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018
Πάθος
Παγκόσμια μέρα ποίησης- με ένα ποίημά μου η μέρα λοιπόν
Ήσουν το ΠΑΘΟΣ το γλυκό.
ήμουν το Πι πόθων κρυφών,
ήμουν το Α της αντοχής,
Θήτα μιας θάλασσας βαθιάς,
και Ουρανός γαλάζιοΣ,
Έπεισα με δάκρυ το Θεό
να γεννηθείς στον κόσμο
για να σε βρω
να σε κοιτώ
και να σου πω μονάχα
Ήσουν το ΠΑΘΟΣ το γλυκό.
ήμουν το Πι πόθων κρυφών,
ήμουν το Α της αντοχής,
Θήτα μιας θάλασσας βαθιάς,
και Ουρανός γαλάζιοΣ,
Έπεισα με δάκρυ το Θεό
να γεννηθείς στον κόσμο
για να σε βρω
να σε κοιτώ
και να σου πω μονάχα
"Πόσο πολύ σ'αγάπησα"
πόσο πολύ μ'αγάπησες".
Δε θα σε αφηνα ποτέ
να κατοικήσεις σ' άλλη γη
γιατί πατρίδα και καρδιά
ήσουν εσύ κι εγώ μαζί.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 21-3-18
πόσο πολύ μ'αγάπησες".
Δε θα σε αφηνα ποτέ
να κατοικήσεις σ' άλλη γη
γιατί πατρίδα και καρδιά
ήσουν εσύ κι εγώ μαζί.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 21-3-18
Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018
Σκονίζει ή ξεσκονίζει
Δεν υπάρχουν δεδομένα.Όλα από την αρχή να τα θεωρείτε.Τίποτα δεν είναι όπως το αφήσατε.Ακόμα κι ένα έπιπλο έχει σκόνη με την πάροδο του χρόνου.Ο χρόνος είναι σύμμαχος κι εχθρός.Σκονίζει ή ξεσκονίζει.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 16-3-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 16-3-18
Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018
Κυκλοφορεί κι οπλοφορεί
Οι σφαίρες είναι για τους ενοχλητικούς.Το χάδι με το όπλο της είναι επικίνδυνο,αλλά άκρως ερεθιστικό.Το όπλο της όμως έχει πάντα σφαίρες.
Χαϊδεύει με το γεμισμένο όπλο τον άντρα που θέλει.Αν το αντέξει ο άντρας. Αν ποτέ ο άντρας που αγαπά συμπεριφερθεί άσχημα δε τον σκοτώνει.Πηγαίνει για σκοποβολή στην εξοχή. Έτσι για εκτόνωση.
-Θέλω τη Λίζα.
-Για να τη βρεις,πρέπει εσύ να πέσεις πάνω της. Εκείνη κυκλοφορεί σαν αερικό. Πρέπει εσύ να την ψάξεις. Της αρέσει αυτή η πρόκληση.Θέλει να δει τα όριά σου.Εσύ μέχρι πού θα έφθανες;
Σόφη Λύσσαρη
copyright 14-3-18
Τρίτη 13 Μαρτίου 2018
Κλειδί και σεντούκι
Μια φορά κι έναν καιρό ένας άντρας βρήκε ένα κλειδί μέσα στη θάλασσα. Το κράτησε.
Μια μέρα, χρόνια μετά, το χάρισε στην αγαπημένη του κορούλα λίγο πριν ξεψυχήσει.
"Τι είναι αυτό πατέρα;" ρώτησε εκείνη
"Δε ξέρω, αλλά ίσως κάποιος το έχει χάσει και είναι πολύτιμο. Αν κάποια μέρα αισθανθείς πως συναντήσεις τον άνθρωπο που έχει το σεντούκι με τον κρυμμένο θησαυρό, δώσε το κλειδί." της ψιθύρισε
Η κόρη φόρεσε στο λαιμό το κλειδί με μια μεταλλική αλυσίδα.
Ένα πρωινό, τα μάτια της συνάντησαν το βλέμμα ενός άντρα. Το κλειδί ζεστάθηκε πάνω στην καρδιά της. Ένιωσε πως εκείνο το κλειδί ήταν το κλειδί της δικής της καρδιάς. Ήταν το κλειδί του έρωτα! Ταυτόχρονα ήταν το κλειδί εκείνου του άντρα!
Έβγαλε το μενταγιόν από το λαιμό της και το χάρισε στον άντρα. Ο άντρας είχε ένα σεντούκι στο σπίτι του. Είχε βρει μικρός έναν κρυμμένο θησαυρό σε μια σπηλιά. Στην ίδια παραλία που ο πατέρας της κοπέλας είχε βρει το κλειδί. Μόνο που το κλειδί ήταν στο βυθό της θάλασσας, ενώ το σεντούκι ήταν κρυμμένο σε μια σπηλιά.
"Αυτό το κλειδί είναι δικό σου." είπε η κοπέλα στον άντρα και του έδωσε το κλειδί.
"Μίλησε το κλειδί στην καρδιά μου και μου είπε πως σου ανήκει. Ενεργοποίησε την καρδιά μου και σε ερωτεύθηκα. Δε μπορώ να το κρατήσω για μένα. Σου ανήκει. Σε περιμένει ένας θησαυρός και είναι δικός σου. Έχεις πολύ σκοτάδι μέσα σου. Αυτό είναι το φάρμακό σου."
Ο σκοτεινός άντρας ξεκλείδωσε το σεντούκι και είδε το θησαυρό. Ήταν ένας ήλιος! Τον τύφλωσε! Τον μέθυσε! Οι ακτίνες του ήλιου πέρασαν κάτω από το δέρμα του, μπήκαν στα μάτια του κι απορροφήθηκαν στο κορμί του. Ήταν ένας ήλιος διαφορετικός αυτός. Ήταν το φως του Θεού.Ο άντρας απέκτησε το χαμένο του φως!
"Είχες κακία και δόλο" φώναξε στην κοπέλα
"Μου έδωσες το κλειδί για να μη πεθάνω ποτέ. Με εκμεταλλεύτηκες. Δε με ρώτησες."
Η κοπέλα στεναχωρήθηκε. Χρόνια περίμενε να συναντήσει εκείνο το πλάσμα που είχε στην κατοχή του το σεντούκι.Το κλειδί είχε ζεστάνει την καρδιά της.Τον είχε αγαπήσει.Το κλειδί της έδειξε τον άντρα που έπρεπε να απορροφήσει εκείνον τον ήλιο.
"Άκου. Αν κοιτάξεις το σεντούκι καλά, θα δεις χαραγμένα στο πλάι δύο ονόματα.Το δικό μου και το δικό σου. Είναι γραμμένα με το δικό μου γραφικό χαρακτήρα. Μην απορείς.
Κάποτε, πριν γεννηθώ, κατέβασα αυτό το σεντούκι από το σπίτι του Θεού. Διάλεξα την παραλία που το βρήκες και το έκρυψα.Ύστερα βούτηξα στο νερό και χάθηκα. Πέταξα το κλειδί στο βυθό. Ήθελα να το βρει ο πατέρας μου.
Άφησα ένα ξόρκι στο νερό. Ήθελα οι δύο σημαντικοί άντρες στη ζωή μου να συναντηθούν κατά κάποιο τρόπο. Αυτοί οι δύο άντρες πάντα γνωρίζονταν μέσα στο χρόνο. Το κλειδί ήταν δικαιολογία. Εσύ και ο πατέρας μου κάποτε πάψατε να μιλάτε, ενώ ήσασταν αγαπημένοι. Σου έριξε ευθύνες για το θάνατό μου.Ήθελα να ηρεμήσουν οι ψυχές σας.Να συγχωρήσει ο ένας τον άλλο.
Ο πατέρας μου με το κλειδί μου χάρισε τον έρωτα. Χωρίς το κλειδί δε θα είχε ζεσταθεί η καρδιά μου. Σε αναγνώρισα αμέσως. Εσύ, αγάπησες τον πατέρα μου από τα λεγόμενά μου. Είχε δώσει σε μένα το κλειδί. Αγάπησες κι εκείνον! Οι ψυχές σας πλέον ηρέμησαν.
Μπορούσα να έχω καταπιεί τον ήλιο και να στον δώσω στα χείλη, χωρίς κλειδί και σεντούκι. Χωρίς ένα σενάριο.Πάντα ήξερα ποιος είσαι και σε έψαχνα. Ήθελα να υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στον πατέρα μου και σε σένα. Έγινες αθάνατος εσύ κι ο πατέρας μου μαζί.
Ο πατέρας μου δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια. Δε θα κατανοούσε.
Μάτια μου, εγώ ήμουν πάντα αθάνατη. Γεννήθηκα για να ηρεμήσω τις ψυχές σας και να σας έχω μαζί μου. Βλέπεις, φροντισα να γεννηθεί ο πατέρας μου πρώτα, μετά εσύ και μετά εγώ. Ταχτοποίησα τα πάντα, γιατί οι ψυχές σας είχαν εκκρεμότητες. Πάντα σας αγαπούσα και τους δυο.
Ήμουν η γυναίκα σου μέσα στο χρόνο. Πάντα ήμουν ερωτευμένη μαζί σου. Δε θα σε άφηνα με σκοτάδι. Σε συγχωρώ για τα λόγια σου. Με αδίκησες. Σε αγαπώ!"
Η γυναίκα έβγαλε φτερά και πέταξε ψηλά. Ο άντρας συνειδητοποίησε πως η γυναίκα έλεγε την αλήθεια. Όλα αυτά τα χρόνια είχε δει όνειρα που την τοποθετούσαν αναξήγητα μέσα σε αυτά.
Φώναξε το όνομά της δυνατά.
"Σε αγαπώ" ψιθύρισε
Τον άκουσε μέσα από την καρδιά της. Πάντα του μιλούσε μέσα από αυτή. Το μόνο που περίμενε τόσο καιρό ήταν να το ψιθυρίσει στο αυτί της. Το έκανε μόνο τη στιγμή που ξεκλείδωνε το σεντούκι.Το έκανε την ώρα που ο ήλιος μπήκε μέσα στην καρδιά του.
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής
copyright 14-3-18
κατηγορία: μεταφυσικό παραμύθι
Μια μέρα, χρόνια μετά, το χάρισε στην αγαπημένη του κορούλα λίγο πριν ξεψυχήσει.
"Τι είναι αυτό πατέρα;" ρώτησε εκείνη
"Δε ξέρω, αλλά ίσως κάποιος το έχει χάσει και είναι πολύτιμο. Αν κάποια μέρα αισθανθείς πως συναντήσεις τον άνθρωπο που έχει το σεντούκι με τον κρυμμένο θησαυρό, δώσε το κλειδί." της ψιθύρισε
Η κόρη φόρεσε στο λαιμό το κλειδί με μια μεταλλική αλυσίδα.
Ένα πρωινό, τα μάτια της συνάντησαν το βλέμμα ενός άντρα. Το κλειδί ζεστάθηκε πάνω στην καρδιά της. Ένιωσε πως εκείνο το κλειδί ήταν το κλειδί της δικής της καρδιάς. Ήταν το κλειδί του έρωτα! Ταυτόχρονα ήταν το κλειδί εκείνου του άντρα!
Έβγαλε το μενταγιόν από το λαιμό της και το χάρισε στον άντρα. Ο άντρας είχε ένα σεντούκι στο σπίτι του. Είχε βρει μικρός έναν κρυμμένο θησαυρό σε μια σπηλιά. Στην ίδια παραλία που ο πατέρας της κοπέλας είχε βρει το κλειδί. Μόνο που το κλειδί ήταν στο βυθό της θάλασσας, ενώ το σεντούκι ήταν κρυμμένο σε μια σπηλιά.
"Αυτό το κλειδί είναι δικό σου." είπε η κοπέλα στον άντρα και του έδωσε το κλειδί.
"Μίλησε το κλειδί στην καρδιά μου και μου είπε πως σου ανήκει. Ενεργοποίησε την καρδιά μου και σε ερωτεύθηκα. Δε μπορώ να το κρατήσω για μένα. Σου ανήκει. Σε περιμένει ένας θησαυρός και είναι δικός σου. Έχεις πολύ σκοτάδι μέσα σου. Αυτό είναι το φάρμακό σου."
Ο σκοτεινός άντρας ξεκλείδωσε το σεντούκι και είδε το θησαυρό. Ήταν ένας ήλιος! Τον τύφλωσε! Τον μέθυσε! Οι ακτίνες του ήλιου πέρασαν κάτω από το δέρμα του, μπήκαν στα μάτια του κι απορροφήθηκαν στο κορμί του. Ήταν ένας ήλιος διαφορετικός αυτός. Ήταν το φως του Θεού.Ο άντρας απέκτησε το χαμένο του φως!
"Είχες κακία και δόλο" φώναξε στην κοπέλα
"Μου έδωσες το κλειδί για να μη πεθάνω ποτέ. Με εκμεταλλεύτηκες. Δε με ρώτησες."
Η κοπέλα στεναχωρήθηκε. Χρόνια περίμενε να συναντήσει εκείνο το πλάσμα που είχε στην κατοχή του το σεντούκι.Το κλειδί είχε ζεστάνει την καρδιά της.Τον είχε αγαπήσει.Το κλειδί της έδειξε τον άντρα που έπρεπε να απορροφήσει εκείνον τον ήλιο.
"Άκου. Αν κοιτάξεις το σεντούκι καλά, θα δεις χαραγμένα στο πλάι δύο ονόματα.Το δικό μου και το δικό σου. Είναι γραμμένα με το δικό μου γραφικό χαρακτήρα. Μην απορείς.
Κάποτε, πριν γεννηθώ, κατέβασα αυτό το σεντούκι από το σπίτι του Θεού. Διάλεξα την παραλία που το βρήκες και το έκρυψα.Ύστερα βούτηξα στο νερό και χάθηκα. Πέταξα το κλειδί στο βυθό. Ήθελα να το βρει ο πατέρας μου.
Άφησα ένα ξόρκι στο νερό. Ήθελα οι δύο σημαντικοί άντρες στη ζωή μου να συναντηθούν κατά κάποιο τρόπο. Αυτοί οι δύο άντρες πάντα γνωρίζονταν μέσα στο χρόνο. Το κλειδί ήταν δικαιολογία. Εσύ και ο πατέρας μου κάποτε πάψατε να μιλάτε, ενώ ήσασταν αγαπημένοι. Σου έριξε ευθύνες για το θάνατό μου.Ήθελα να ηρεμήσουν οι ψυχές σας.Να συγχωρήσει ο ένας τον άλλο.
Ο πατέρας μου με το κλειδί μου χάρισε τον έρωτα. Χωρίς το κλειδί δε θα είχε ζεσταθεί η καρδιά μου. Σε αναγνώρισα αμέσως. Εσύ, αγάπησες τον πατέρα μου από τα λεγόμενά μου. Είχε δώσει σε μένα το κλειδί. Αγάπησες κι εκείνον! Οι ψυχές σας πλέον ηρέμησαν.
Μπορούσα να έχω καταπιεί τον ήλιο και να στον δώσω στα χείλη, χωρίς κλειδί και σεντούκι. Χωρίς ένα σενάριο.Πάντα ήξερα ποιος είσαι και σε έψαχνα. Ήθελα να υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στον πατέρα μου και σε σένα. Έγινες αθάνατος εσύ κι ο πατέρας μου μαζί.
Ο πατέρας μου δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια. Δε θα κατανοούσε.
Μάτια μου, εγώ ήμουν πάντα αθάνατη. Γεννήθηκα για να ηρεμήσω τις ψυχές σας και να σας έχω μαζί μου. Βλέπεις, φροντισα να γεννηθεί ο πατέρας μου πρώτα, μετά εσύ και μετά εγώ. Ταχτοποίησα τα πάντα, γιατί οι ψυχές σας είχαν εκκρεμότητες. Πάντα σας αγαπούσα και τους δυο.
Ήμουν η γυναίκα σου μέσα στο χρόνο. Πάντα ήμουν ερωτευμένη μαζί σου. Δε θα σε άφηνα με σκοτάδι. Σε συγχωρώ για τα λόγια σου. Με αδίκησες. Σε αγαπώ!"
Η γυναίκα έβγαλε φτερά και πέταξε ψηλά. Ο άντρας συνειδητοποίησε πως η γυναίκα έλεγε την αλήθεια. Όλα αυτά τα χρόνια είχε δει όνειρα που την τοποθετούσαν αναξήγητα μέσα σε αυτά.
Φώναξε το όνομά της δυνατά.
"Σε αγαπώ" ψιθύρισε
Τον άκουσε μέσα από την καρδιά της. Πάντα του μιλούσε μέσα από αυτή. Το μόνο που περίμενε τόσο καιρό ήταν να το ψιθυρίσει στο αυτί της. Το έκανε μόνο τη στιγμή που ξεκλείδωνε το σεντούκι.Το έκανε την ώρα που ο ήλιος μπήκε μέσα στην καρδιά του.
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής
copyright 14-3-18
κατηγορία: μεταφυσικό παραμύθι
Ένα αντίο που δε ξέχασα ποτέ
Λονδίνο, 28 Ιούνη,2001.
Εκείνο το πρωινό ήταν αλλιώτικο.Δυο μέρες πριν είχα αγοράσει ένα αεροπορικό εισιτήριο,χωρίς επιστροφή για Αθήνα. Ένιωσα μετά από χρόνια απουσίας να επισκεφτώ την Ελλάδα για να μείνω μόνιμα. Ένας μαγνήτης με τραβούσε ανεξήγητα εκεί και δε μπορούσα να αντισταθώ.Δε το είχα ανακοινώσει βέβαια στους φίλους.
Το πανεπιστήμιο είχε κλείσει.Είχα ξεμπερδέψει.Στον επαγγελματικό τομέα δεν είχα πρόβλημα,γιατί ασχολούμουν εκείνη την περίοδο με ένα δημιουργικό πρότζεκτ εργαζόμενη από το σπίτι.Η πνευματική εργασία όσον αφορά τη γραφή δεν έχει τόπο και χρόνο,παρά ημερομηνίες παράδοσης του υλικού.Μπορούσα να συνεχίσω στην Ελλάδα.
Πακέταρα τα πράγματά μου.Τα βασικά.Ρούχα,βιβλία και λίγα αναμνηστικά.Δε δενόμουν εύκολα με αντικείμενα. Εξάλλου πάντα νοίκιαζα επιπλωμένα σπίτια. Μπορούσα να μεταφέρω τα απαραίτητα.
Τηλεφώνησα στους φίλους να έρθουν να με δουν επειγόντως. Ενημέρωσα τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που νοίκιαζα,,πλήρωσα το ενοίκιο του επόμενου μήνα για να είμαι τυπική και ταχτοποίησα άμεσα όλα τα διαδικαστικά.Ανυπομονούσα.Θα έφτανα στην Αθήνα 9 το βράδυ ώρα Ελλάδος με την Ολυμπιακή.
Οι γονείς μου είχαν χρόνια να με δουν. Μιλούσαμε μόνο από το τηλέφωνο. Δεν ταξίδευα Ελλάδα τον ελεύθερό χρόνο μου ή την περίοδο των διακοπών.Σπούδαζα κι εργαζόμουν στο Λονδίνο. Οι διακοπές μου ήταν οπουδήποτε αλλού εκτός από την Ελλάδα.
Ετοιμάστηκα.Χάζεψα το σπίτι.Άναψα ένα τσιγάρο. Οι φίλοι μου με κοιτούσαν σιωπηλοί.
"Φεύγεις για πάντα;" ρώτησε ένας από αυτούς
"Το Λονδίνο είναι η δεύτερη πατρίδα μου.Τι χαζά είναι αυτά; Ταξιδάκι στους δικούς μου πηγαίνω για καλοκαιρινές διακοπές."
απάντησα
Σηκώθηκα από τον καναπέ.Οι φίλοι με βοήθησαν με τις βαλίτσες.Μπήκαν στα αυτοκίνητά τους και με περίμεναν στην είσοδο του σπιτιού.
"Αντίο" είπα στο σπίτι κι έκλεισα την πόρτα, χωρίς να φανεί η συγκίνηση στα μάτια μου.
Παρέδωσα τα κλειδιά του σπιτιού σε μία φίλη που έμενε στο διπλανό σπίτι.
"Θα περάσει να τα παραλάβει αύριο ο ιδιοκτήτης. Να πάρεις τα υπόλοιπα πράγματά μου για να νοικιάσει σε άλλους το σπίτι. Φύλαξέ τα στην αποθήκη σου" είπα
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Ήπιαμε καφεδάκι.Περάσαμε όμορφα.
Με συνόδευσαν στην πύλη εξόδου. Αγκαλιαστήκαμε.Φιληθήκαμε.Βουρκώσαμε.Υπήρχε μια στιγμή αμηχανίας.
"Έλα ρε παιδιά,πώς κάνετε έτσι; Τρεις μήνες θα λείψει το κορίτσι" είπε μια φίλη
"Δε βιάζω το χρόνο ποτέ. Δε κάνω πρόγραμμα. Αν δεν επιστρέψω σε τρεις μήνες, θέλω να μοιραστείτε τα πράγματά μου." απάντησα"
"Μπορεί να μείνεις περισσότερο δηλαδή:" ρώτησαν
"Θα δούμε μωρέ.Σας αγαπώ" απάντησα και γελάσαμε
Άγγιξα τις παλάμες τους, τους χάιδαψα στην πλάτη,,πήρα μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκα με το διαβατήριο στην πύλη.
"Θα ξανάρθω για διακοπές" σκέφτηκα
Τα βήματά μου ήταν σταθερά κι αργά. Ήθελα να νιώσω τη γη.Κατευθύνθηκα στην πύλη. Έδειξα το διαβατήριο, Προχώρησα. Δε γύρισα πίσω. Δε κοντοστάθηκα. Αυτό ήταν το αντίο μου.Ήταν το αντίο στη χώρα αυτή,όχι στους φίλους μου.
"Μη κοιτάξεις πίσω. Μη σταματήσεις.Προχώρα.Η ζωή σου είναι στην Ελλάδα."είπε η διαίσθησή μου
Πέρασα την πύλη. Δε κοίταξα πίσω. Δεν ήθελα να δω τα πρόσωπά τους. Δε θα το άντεχα.
Μπήκα στην αίθουσα αναμονής.Εκεί κοίταξα γύρω μου. Κοίταξα πίσω μου.Δε μπορούσαν να με δουν οι φίλοι.
Την ώρα που μπήκα στο αεροπλάνο και κάθισα, κοίταξα από το παράθυρο.
"Αντίο Λονδίνο. Σε ευχαριστώ για όλα. Πέρασα υπέροχα χρόνια εδώ.Θα έρχομαι διακοπές." ψέλλισα
Έκλεισα τα μάτια. Αναστέναξα. Ένιωσα την απογείωση. Κοίταξα το έδαφος από ψηλά.
"Ελλάδα εσύ είσαι το κάρμα μου." βροντοφώναξα μέσα μου
"Παιδιά, η Σόφη φεύγει για πάντα. Δε κοίταξε πίσω. Δε κοντοστάθηκε.Προχώρησε." είπε η φίλη μου στους υπόλοιπους
Είχε δίκιο. Έτσι έλεγα αντίο. Χωρίς ένα δεύτερο βλέμμα ή μία μικρή στάση μπροστά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 12-3-18
αυτοβιογραφικό
Εκείνο το πρωινό ήταν αλλιώτικο.Δυο μέρες πριν είχα αγοράσει ένα αεροπορικό εισιτήριο,χωρίς επιστροφή για Αθήνα. Ένιωσα μετά από χρόνια απουσίας να επισκεφτώ την Ελλάδα για να μείνω μόνιμα. Ένας μαγνήτης με τραβούσε ανεξήγητα εκεί και δε μπορούσα να αντισταθώ.Δε το είχα ανακοινώσει βέβαια στους φίλους.
Το πανεπιστήμιο είχε κλείσει.Είχα ξεμπερδέψει.Στον επαγγελματικό τομέα δεν είχα πρόβλημα,γιατί ασχολούμουν εκείνη την περίοδο με ένα δημιουργικό πρότζεκτ εργαζόμενη από το σπίτι.Η πνευματική εργασία όσον αφορά τη γραφή δεν έχει τόπο και χρόνο,παρά ημερομηνίες παράδοσης του υλικού.Μπορούσα να συνεχίσω στην Ελλάδα.
Πακέταρα τα πράγματά μου.Τα βασικά.Ρούχα,βιβλία και λίγα αναμνηστικά.Δε δενόμουν εύκολα με αντικείμενα. Εξάλλου πάντα νοίκιαζα επιπλωμένα σπίτια. Μπορούσα να μεταφέρω τα απαραίτητα.
Τηλεφώνησα στους φίλους να έρθουν να με δουν επειγόντως. Ενημέρωσα τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που νοίκιαζα,,πλήρωσα το ενοίκιο του επόμενου μήνα για να είμαι τυπική και ταχτοποίησα άμεσα όλα τα διαδικαστικά.Ανυπομονούσα.Θα έφτανα στην Αθήνα 9 το βράδυ ώρα Ελλάδος με την Ολυμπιακή.
Οι γονείς μου είχαν χρόνια να με δουν. Μιλούσαμε μόνο από το τηλέφωνο. Δεν ταξίδευα Ελλάδα τον ελεύθερό χρόνο μου ή την περίοδο των διακοπών.Σπούδαζα κι εργαζόμουν στο Λονδίνο. Οι διακοπές μου ήταν οπουδήποτε αλλού εκτός από την Ελλάδα.
Ετοιμάστηκα.Χάζεψα το σπίτι.Άναψα ένα τσιγάρο. Οι φίλοι μου με κοιτούσαν σιωπηλοί.
"Φεύγεις για πάντα;" ρώτησε ένας από αυτούς
"Το Λονδίνο είναι η δεύτερη πατρίδα μου.Τι χαζά είναι αυτά; Ταξιδάκι στους δικούς μου πηγαίνω για καλοκαιρινές διακοπές."
απάντησα
Σηκώθηκα από τον καναπέ.Οι φίλοι με βοήθησαν με τις βαλίτσες.Μπήκαν στα αυτοκίνητά τους και με περίμεναν στην είσοδο του σπιτιού.
"Αντίο" είπα στο σπίτι κι έκλεισα την πόρτα, χωρίς να φανεί η συγκίνηση στα μάτια μου.
Παρέδωσα τα κλειδιά του σπιτιού σε μία φίλη που έμενε στο διπλανό σπίτι.
"Θα περάσει να τα παραλάβει αύριο ο ιδιοκτήτης. Να πάρεις τα υπόλοιπα πράγματά μου για να νοικιάσει σε άλλους το σπίτι. Φύλαξέ τα στην αποθήκη σου" είπα
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Ήπιαμε καφεδάκι.Περάσαμε όμορφα.
Με συνόδευσαν στην πύλη εξόδου. Αγκαλιαστήκαμε.Φιληθήκαμε.Βουρκώσαμε.Υπήρχε μια στιγμή αμηχανίας.
"Έλα ρε παιδιά,πώς κάνετε έτσι; Τρεις μήνες θα λείψει το κορίτσι" είπε μια φίλη
"Δε βιάζω το χρόνο ποτέ. Δε κάνω πρόγραμμα. Αν δεν επιστρέψω σε τρεις μήνες, θέλω να μοιραστείτε τα πράγματά μου." απάντησα"
"Μπορεί να μείνεις περισσότερο δηλαδή:" ρώτησαν
"Θα δούμε μωρέ.Σας αγαπώ" απάντησα και γελάσαμε
Άγγιξα τις παλάμες τους, τους χάιδαψα στην πλάτη,,πήρα μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκα με το διαβατήριο στην πύλη.
"Θα ξανάρθω για διακοπές" σκέφτηκα
Τα βήματά μου ήταν σταθερά κι αργά. Ήθελα να νιώσω τη γη.Κατευθύνθηκα στην πύλη. Έδειξα το διαβατήριο, Προχώρησα. Δε γύρισα πίσω. Δε κοντοστάθηκα. Αυτό ήταν το αντίο μου.Ήταν το αντίο στη χώρα αυτή,όχι στους φίλους μου.
"Μη κοιτάξεις πίσω. Μη σταματήσεις.Προχώρα.Η ζωή σου είναι στην Ελλάδα."είπε η διαίσθησή μου
Πέρασα την πύλη. Δε κοίταξα πίσω. Δεν ήθελα να δω τα πρόσωπά τους. Δε θα το άντεχα.
Μπήκα στην αίθουσα αναμονής.Εκεί κοίταξα γύρω μου. Κοίταξα πίσω μου.Δε μπορούσαν να με δουν οι φίλοι.
Την ώρα που μπήκα στο αεροπλάνο και κάθισα, κοίταξα από το παράθυρο.
"Αντίο Λονδίνο. Σε ευχαριστώ για όλα. Πέρασα υπέροχα χρόνια εδώ.Θα έρχομαι διακοπές." ψέλλισα
Έκλεισα τα μάτια. Αναστέναξα. Ένιωσα την απογείωση. Κοίταξα το έδαφος από ψηλά.
"Ελλάδα εσύ είσαι το κάρμα μου." βροντοφώναξα μέσα μου
"Παιδιά, η Σόφη φεύγει για πάντα. Δε κοίταξε πίσω. Δε κοντοστάθηκε.Προχώρησε." είπε η φίλη μου στους υπόλοιπους
Είχε δίκιο. Έτσι έλεγα αντίο. Χωρίς ένα δεύτερο βλέμμα ή μία μικρή στάση μπροστά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 12-3-18
αυτοβιογραφικό
Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018
Λίλιθ και λύσσα
-Πίσω από κάθε ιστορία για βαμπίρ, λυκάνθρωπο, δράκουλα βρίσκεται η υπογραφή ενός σκοτεινού,θηλυκού, ερωτικού πλάσματος. Είναι η αντίστοιχη Αφροδίτη του σκότους. Σύμφωνα με την παράδοση και τις γραφές επισκεφτόταν τους άντρες κι έκανε έρωτα μαζί τους. Άλλες φορές έμπαινε στο μυαλό τους,τους έδειχνε εικόνες από τις ερωτικές σκηνές με τις νεκρές συζύγους τους και υποσχόταν πως θα τις ξανασυναντήσουν για να ζήσουν πάλι τον έρωτά τους.
-Και μετά;
-Μετά τους παγίδευε με ένα δάγκωμά της ή τους περνούσε μέσα από το σκοτεινό κόσμο της. Αυτό το πέρασμα ή δάγκωμα προκαλούσε μετάλλαξη στη συμπεριφορά του άντρα. Ήταν ουσιαστικά σα να μετέδιδε στο dna τους ένα ανθεκτικό μικρόβιο της λύσσας, μη ανιχνεύσιμο επιστημονικά, προκειμένου να έχουν συμπεριφορά ζώου ειδικά τις νύχτες, χωρίς όμως να αλλάζει όπως λένε οι μύθοι, το σώμα τους. Δεν υπήρχαν τρίχες και κυνόδοντες σε λυκανθρώπους. Υπήρχε απίστευτη μυϊκή δύναμη και είχαν συμπεριφορά ζώου. Είχαν λύσσα και μανία ως ζώα.Τα σαρκοφάγα ζώα πάντα πίνουν αίμα. Γι' αυτό έχει γίνει αναφορά για επιθέσεις ανθρώπων σε άλλους για να πιουν το αίμα τους.
Υπάρχουν αναφορές ανθρώπων που έκαναν απλά δαγκώματα σε άλλους ή στον εαυτό τους την ώρα μετάλλαξης. Εκείνη τη στιγμή της κρίσης λύσσας,παρόμοια με την επιληπτική κρίση, ο άνθρωπος δεν έχει επίγνωση του περιβάλλοντος, των πράξεών του και φυσικά δεν έχει μνήμες. Μόνο που δεν πεθαίνει ο άνθρωπος, όπως πέθαιναν όσοι είχαν το απλό μικρόβιο της λύσσας.Ο προπάππους μου είχε βρει τρόπο να ανιχνεύει την απλή λύσσα από τη χροιά της φωνής. Το γνώριζε και ο παππούς κι ο πατέρας μου. Σε μένα δεν ειπώθηκε ποτέ το μυστικό.Έχω όμως αυτή τη θεωρία.
-Έλα ρε.Δεν υπάρχουν αυτά.Μη τα ρίχνουμε όλα στο σκοτάδι.
-Εγώ επειδή λέγομαι Λύσσαρη,άσε με να έχω αυτή τη θεωρία περί λύσσας και Λίλιθ σε μεταφυσικά επίπεδα.
-χι,χι Δεν παίίζεσαι. Λύσσαξες κουκουβάγια.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 12-3-18
κατηγορία:μεταφυσικό,στοχαστικό,σατιρικό.
-Και μετά;
-Μετά τους παγίδευε με ένα δάγκωμά της ή τους περνούσε μέσα από το σκοτεινό κόσμο της. Αυτό το πέρασμα ή δάγκωμα προκαλούσε μετάλλαξη στη συμπεριφορά του άντρα. Ήταν ουσιαστικά σα να μετέδιδε στο dna τους ένα ανθεκτικό μικρόβιο της λύσσας, μη ανιχνεύσιμο επιστημονικά, προκειμένου να έχουν συμπεριφορά ζώου ειδικά τις νύχτες, χωρίς όμως να αλλάζει όπως λένε οι μύθοι, το σώμα τους. Δεν υπήρχαν τρίχες και κυνόδοντες σε λυκανθρώπους. Υπήρχε απίστευτη μυϊκή δύναμη και είχαν συμπεριφορά ζώου. Είχαν λύσσα και μανία ως ζώα.Τα σαρκοφάγα ζώα πάντα πίνουν αίμα. Γι' αυτό έχει γίνει αναφορά για επιθέσεις ανθρώπων σε άλλους για να πιουν το αίμα τους.
Υπάρχουν αναφορές ανθρώπων που έκαναν απλά δαγκώματα σε άλλους ή στον εαυτό τους την ώρα μετάλλαξης. Εκείνη τη στιγμή της κρίσης λύσσας,παρόμοια με την επιληπτική κρίση, ο άνθρωπος δεν έχει επίγνωση του περιβάλλοντος, των πράξεών του και φυσικά δεν έχει μνήμες. Μόνο που δεν πεθαίνει ο άνθρωπος, όπως πέθαιναν όσοι είχαν το απλό μικρόβιο της λύσσας.Ο προπάππους μου είχε βρει τρόπο να ανιχνεύει την απλή λύσσα από τη χροιά της φωνής. Το γνώριζε και ο παππούς κι ο πατέρας μου. Σε μένα δεν ειπώθηκε ποτέ το μυστικό.Έχω όμως αυτή τη θεωρία.
-Έλα ρε.Δεν υπάρχουν αυτά.Μη τα ρίχνουμε όλα στο σκοτάδι.
-Εγώ επειδή λέγομαι Λύσσαρη,άσε με να έχω αυτή τη θεωρία περί λύσσας και Λίλιθ σε μεταφυσικά επίπεδα.
-χι,χι Δεν παίίζεσαι. Λύσσαξες κουκουβάγια.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 12-3-18
κατηγορία:μεταφυσικό,στοχαστικό,σατιρικό.
Κυριακή 11 Μαρτίου 2018
Φόβος
Τρέχεις. Σε κυνηγούν λιοντάρια.Έχεις τα σωστό κλειδί στο χέρι σου,αλλά δεν ανοίγει η πόρτα του σπιτιού σου. Παλεύεις να την ανοίξεις γεμάτος φόβο και πανικό.
Τι συμβαίνει και δεν ανοίγει;
Από το φόβο σου βάζεις το τσιγάρο που κρατάς στην κλειδαρότρυπα.Το κλειδί μένει στην τσέπη σου.Μέχρι να το καταλάβεις, σου την έχουν πέσει τα λιοντάρια. Μόνο ένα θαύμα σε σώζει τότε άνθρωπε. Ποιο; Να σου κάνουν ναζάκια τα λιοντάρια και να σε θεωρήσουν φιλικό πλάσμα.
ηθικό δίδαγμα:Ο ΦΟΒΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Σόφη Λύσσαρη
copyright 11-3-18
αλληγορικό/παραβολή
Τι συμβαίνει και δεν ανοίγει;
Από το φόβο σου βάζεις το τσιγάρο που κρατάς στην κλειδαρότρυπα.Το κλειδί μένει στην τσέπη σου.Μέχρι να το καταλάβεις, σου την έχουν πέσει τα λιοντάρια. Μόνο ένα θαύμα σε σώζει τότε άνθρωπε. Ποιο; Να σου κάνουν ναζάκια τα λιοντάρια και να σε θεωρήσουν φιλικό πλάσμα.
ηθικό δίδαγμα:Ο ΦΟΒΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Σόφη Λύσσαρη
copyright 11-3-18
αλληγορικό/παραβολή
Σάββατο 10 Μαρτίου 2018
Προσοχή στην απάντηση
Κάποτε ένας άντρας ρώτησε μια γυναίκα:
"Σε ποιο επίπεδο είναι η γνώση σου;"
Εκείνη αντιλήφθηκε ότι μιλούσε για θεία σοφία κι απάντησε:
"Δε γνωρίζω τίποτα"
Ο άντρας δεν πρόσεξε πως η γυναίκα δεν απάντησε στην ερώτηση με τη φράση "Δε γνωρίζω κάτι."
Ουσιαστικά, η γυναίκα έλεγε στον απρόσεχτο άντρα
"Δε γνωρίζω-δεν αναγνωρίζω το τίποτα. Επομένως (ανα)γνωρίζω τα υπόλοιπα-πάντα."
(Τελικά το νουνού μεγαλώνει παιδιά με νου, νου)
Σόφη Λύσσαρη
copyright 11-3-18
στοχαστικό
"Σε ποιο επίπεδο είναι η γνώση σου;"
Εκείνη αντιλήφθηκε ότι μιλούσε για θεία σοφία κι απάντησε:
"Δε γνωρίζω τίποτα"
Ο άντρας δεν πρόσεξε πως η γυναίκα δεν απάντησε στην ερώτηση με τη φράση "Δε γνωρίζω κάτι."
Ουσιαστικά, η γυναίκα έλεγε στον απρόσεχτο άντρα
"Δε γνωρίζω-δεν αναγνωρίζω το τίποτα. Επομένως (ανα)γνωρίζω τα υπόλοιπα-πάντα."
(Τελικά το νουνού μεγαλώνει παιδιά με νου, νου)
Σόφη Λύσσαρη
copyright 11-3-18
στοχαστικό
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018
Περίεργο παιχνίδι (αυστηρά ακατάλληλο)
Η άγνωστη γυναίκα είχε αποφασίσει να συναντήσει κάποιους άντρες από κοντά. Ο καθένας από εκείνους είχε λάβει στο κινητό το ακόλουθο μήνυμα:
"Συνάντηση με μάσκα.Θα φοράς κουστούμι με γραβάτα ή παπιόν.Απαγορεύονται τα κινητά. Όλα τα προσωπικά αντικείμενά σου θα παραδοθούν στην είσοδο. Από εκεί θα παραλάβεις μία κονκάρδα με αριθμό.Θα τη φορέσεις. Είσαι παίχτης με αριθμό.
Θα ενημερωθείς με γραπτό μήνυμα την ώρα, μέρα και τόπο συνάντησης. Απαγορεύεται να συστηθείς στους άλλους. Απαγορεύεται να μιλήσεις.Όλα θα παρακολουθούνται με κάμερα. Αν παραβείς κάποιον κανόνα θα αποχωρήσεις.Το παιχνίδι τώρα ξεκινά. "
Όλα είχαν ταχτοποιηθεί. Η νύχτα ντύθηκε με σιωπή. Στο δωμάτιο κυκλοφορούσαν μισόγυμνες γυναίκες με μάσκες που προσέφεραν ποτά. Ήταν ανέκφραστες. Σέρβιραν. Η ανυπομονησία είχε χτυπήσει κόκκινο, όπως οι γόβες στιλέτο που είχε επιλέξει εκείνο το βράδυ η γυναίκα.
Ξαφνικά άκουσαν βασανιστικά, βασανιστικά, βασανιστικά κάθε βήμα της. Ο ρυθμός της αέρινος κι αυστηρός. Ανατρίχιασαν. Ένιωσαν δέος. Ο ήχος γινόταν ολοένα και πιο έντονος. Όλοι είχαν παγώσει. Ανυπομονούσαν.Ένιωσαν την ένταση του παιχνιδιού πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι.
Ο ήχος σταμάτησε ξαφνικά. Σιωπή. Σιωπή. Ανυπομονησία. Δε γνώριζαν τη γυναίκα.
Τοποθέτησε επιμελώς τη μάσκα της και μπήκε στο δωμάτιο. Όλοι αντίκρυσαν μία αέρινη φιγούρα με μακρύ μαύρο μαλλί μέχρι τη μέση. Φορούσε ένα ολόσωμο δίχτυ με ανοίγματα στα επίμαχα σημεία.Το στήθος της πρόβαλε γυμνό, αλλά οι θηλές της ήταν καλυμμένες με μαύρες φούντες σε σχήμα καρδιάς. Το αιδοίο ήταν εκτεθειμμένο. Οι γόβες μεθυστικά κατακόκκινες.
Περπάτησε αργά.Παρατήρησε τους άντρες. Όλοι ήταν ντυμένοι όπως ήθελε.
"Δανάη, φέρε μου ένα καμπάρι πορτοκάλι."
Η γυμνή σερβιτόρα παρέδωσε το ποτήρι στη μυστηριώδη γυναίκα.
"Με σόδα ποτέ δε μου άρεσε. Είπα κάποτε να το δοκιμάσω, αλλά προτιμώ τις γλυκές γεύσεις." σχολίασε
Όλοι παρακολουθούσαν σιωπηλοί. Την είδαν να πίνει από το ποτήρι και να το αφήνει στο τραπεζάκι δίπλα της. Διέκριναν ίχνη από το κόκκινο κραγιόν στα πλαϊνά τοιχώματά του. Η αγωνία κορυφώθηκε.
"Λοιπόν, αγόρια. Συγκεντρωθήκαμε απόψε, γιατί όλοι έχετε ένα κοινό μεταξύ σας. Ξέρετε πως έχετε συγκεκριμένο φως που αναγνωρίζω. Έχετε όμως και σεξουαλικό σκοτάδι. Καθένας από εσάς έχει διαφορετικές προτιμήσεις. Όλοι όμως θα θέλατε να δοκιμάσετε τον ενεργειακό έρωτα.Ο ενεργειακός έρωτας θέλει αυτοσυγκέντρωση και πεθαρχία."
Έβγαλε τις γόβες της την ώρα που μιλούσε και τις πέταξε στον αέρα. Δύο άντρες έτρεξαν να πιάσουν τα κατακόκκινα γοβάκια.Τα κράτησαν στα χέρια τους.
"Οι αριθμοί 3 και 20 να περάσουν έξω. Κρατήστε ένα σουβενίρ. Μία γόβα ο καθένας. Είπα πως χρειάζεται πειθαρχία. Δεν αντέξατε. Είχατε βιασύνη. Περάστε έξω."
Οι δύο άντρες απομακρύνθηκαν από το χώρο. Οι υπόλοιποι άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως έπρεπε να είναι προσεχτικοί.
"Σήμερα παίζουμε με τα όρια και την υπομονή." συμπλήρωσε η γυναίκα
"Θέλω να μου ψιθυρίσει ο καθένας σας μία πτυχή του που δε θα τολμούσε να την αποκαλύψει σε άνθρωπο. Θέλω να ακούσω ένα ερωτικό μυστικό σας."
Η γυναίκα υπομονετικά έσκυψε το κεφάλι της για να αφουγκραστεί τα ερωτικά μυστικά κάθε άντρα. Κρατούσε ένα σημειωματάριο στο χέρι της κι έγραφε σημειώσεις. Η διαδικασία διήρκησε ώρα.
Χάιδεψε τα μαλλιά της. Κατευθύνθηκε στην πολυθρόνα της κι ήπιε άλλη μια γουλιά από το καμπάρι. Ήταν σκεφτική. Άναψε ένα τσιγάρο. Αναστέναξε. Ξεκίνησε να διαγράφει αμέσως αριθμούς.
"Οι αριθμοί 1,2,4,9,11,13,19 μπορούν να αποχωρήσουν αμέσως." ψιθύρισε
Οι άντρες αποχώρησαν.
Κοίταξε τις σημειώσεις της. Είχαν απομείνει οι αριθμοί 5,6,7,8,10,12,14,15,16,17,18.
" Οι αριθμοί 6,7,16,17 μπορούν να αποχωρήσουν" συνέχισε
Η αγωνία κορυφώθηκε. Τέντωσε τα πόδια της, ήπιε άλλη μια γουλιά και χαμογέλασε.
"Έμειναν οι αριθμοί 5,8,10,12,14,15,18 λοιπόν. Έχετε δυνατό φως κι έντονο σεξουαλικό σκοτάδι. Αυτό δε σας κάνει ανήθικους. Σας απελευθερώνει.Έχετε αγάπη στην καρδιά σας. Γνωρίζω τα πάντα για τον καθένα, αλλά πρέπει να επιλέξω έναν αριθμό δυστυχώς."
Οι άντρες σιώπησαν.Κατανόησαν τα λεγόμενά της.
"Να παραμείνουν οι αριθμοί 8 και 18 παρακαλώ.
"Συνάντηση με μάσκα.Θα φοράς κουστούμι με γραβάτα ή παπιόν.Απαγορεύονται τα κινητά. Όλα τα προσωπικά αντικείμενά σου θα παραδοθούν στην είσοδο. Από εκεί θα παραλάβεις μία κονκάρδα με αριθμό.Θα τη φορέσεις. Είσαι παίχτης με αριθμό.
Θα ενημερωθείς με γραπτό μήνυμα την ώρα, μέρα και τόπο συνάντησης. Απαγορεύεται να συστηθείς στους άλλους. Απαγορεύεται να μιλήσεις.Όλα θα παρακολουθούνται με κάμερα. Αν παραβείς κάποιον κανόνα θα αποχωρήσεις.Το παιχνίδι τώρα ξεκινά. "
Όλα είχαν ταχτοποιηθεί. Η νύχτα ντύθηκε με σιωπή. Στο δωμάτιο κυκλοφορούσαν μισόγυμνες γυναίκες με μάσκες που προσέφεραν ποτά. Ήταν ανέκφραστες. Σέρβιραν. Η ανυπομονησία είχε χτυπήσει κόκκινο, όπως οι γόβες στιλέτο που είχε επιλέξει εκείνο το βράδυ η γυναίκα.
Ξαφνικά άκουσαν βασανιστικά, βασανιστικά, βασανιστικά κάθε βήμα της. Ο ρυθμός της αέρινος κι αυστηρός. Ανατρίχιασαν. Ένιωσαν δέος. Ο ήχος γινόταν ολοένα και πιο έντονος. Όλοι είχαν παγώσει. Ανυπομονούσαν.Ένιωσαν την ένταση του παιχνιδιού πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι.
Ο ήχος σταμάτησε ξαφνικά. Σιωπή. Σιωπή. Ανυπομονησία. Δε γνώριζαν τη γυναίκα.
Τοποθέτησε επιμελώς τη μάσκα της και μπήκε στο δωμάτιο. Όλοι αντίκρυσαν μία αέρινη φιγούρα με μακρύ μαύρο μαλλί μέχρι τη μέση. Φορούσε ένα ολόσωμο δίχτυ με ανοίγματα στα επίμαχα σημεία.Το στήθος της πρόβαλε γυμνό, αλλά οι θηλές της ήταν καλυμμένες με μαύρες φούντες σε σχήμα καρδιάς. Το αιδοίο ήταν εκτεθειμμένο. Οι γόβες μεθυστικά κατακόκκινες.
Περπάτησε αργά.Παρατήρησε τους άντρες. Όλοι ήταν ντυμένοι όπως ήθελε.
"Δανάη, φέρε μου ένα καμπάρι πορτοκάλι."
Η γυμνή σερβιτόρα παρέδωσε το ποτήρι στη μυστηριώδη γυναίκα.
"Με σόδα ποτέ δε μου άρεσε. Είπα κάποτε να το δοκιμάσω, αλλά προτιμώ τις γλυκές γεύσεις." σχολίασε
Όλοι παρακολουθούσαν σιωπηλοί. Την είδαν να πίνει από το ποτήρι και να το αφήνει στο τραπεζάκι δίπλα της. Διέκριναν ίχνη από το κόκκινο κραγιόν στα πλαϊνά τοιχώματά του. Η αγωνία κορυφώθηκε.
"Λοιπόν, αγόρια. Συγκεντρωθήκαμε απόψε, γιατί όλοι έχετε ένα κοινό μεταξύ σας. Ξέρετε πως έχετε συγκεκριμένο φως που αναγνωρίζω. Έχετε όμως και σεξουαλικό σκοτάδι. Καθένας από εσάς έχει διαφορετικές προτιμήσεις. Όλοι όμως θα θέλατε να δοκιμάσετε τον ενεργειακό έρωτα.Ο ενεργειακός έρωτας θέλει αυτοσυγκέντρωση και πεθαρχία."
Έβγαλε τις γόβες της την ώρα που μιλούσε και τις πέταξε στον αέρα. Δύο άντρες έτρεξαν να πιάσουν τα κατακόκκινα γοβάκια.Τα κράτησαν στα χέρια τους.
"Οι αριθμοί 3 και 20 να περάσουν έξω. Κρατήστε ένα σουβενίρ. Μία γόβα ο καθένας. Είπα πως χρειάζεται πειθαρχία. Δεν αντέξατε. Είχατε βιασύνη. Περάστε έξω."
Οι δύο άντρες απομακρύνθηκαν από το χώρο. Οι υπόλοιποι άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως έπρεπε να είναι προσεχτικοί.
"Σήμερα παίζουμε με τα όρια και την υπομονή." συμπλήρωσε η γυναίκα
"Θέλω να μου ψιθυρίσει ο καθένας σας μία πτυχή του που δε θα τολμούσε να την αποκαλύψει σε άνθρωπο. Θέλω να ακούσω ένα ερωτικό μυστικό σας."
Η γυναίκα υπομονετικά έσκυψε το κεφάλι της για να αφουγκραστεί τα ερωτικά μυστικά κάθε άντρα. Κρατούσε ένα σημειωματάριο στο χέρι της κι έγραφε σημειώσεις. Η διαδικασία διήρκησε ώρα.
Χάιδεψε τα μαλλιά της. Κατευθύνθηκε στην πολυθρόνα της κι ήπιε άλλη μια γουλιά από το καμπάρι. Ήταν σκεφτική. Άναψε ένα τσιγάρο. Αναστέναξε. Ξεκίνησε να διαγράφει αμέσως αριθμούς.
"Οι αριθμοί 1,2,4,9,11,13,19 μπορούν να αποχωρήσουν αμέσως." ψιθύρισε
Οι άντρες αποχώρησαν.
Κοίταξε τις σημειώσεις της. Είχαν απομείνει οι αριθμοί 5,6,7,8,10,12,14,15,16,17,18.
" Οι αριθμοί 6,7,16,17 μπορούν να αποχωρήσουν" συνέχισε
Η αγωνία κορυφώθηκε. Τέντωσε τα πόδια της, ήπιε άλλη μια γουλιά και χαμογέλασε.
"Έμειναν οι αριθμοί 5,8,10,12,14,15,18 λοιπόν. Έχετε δυνατό φως κι έντονο σεξουαλικό σκοτάδι. Αυτό δε σας κάνει ανήθικους. Σας απελευθερώνει.Έχετε αγάπη στην καρδιά σας. Γνωρίζω τα πάντα για τον καθένα, αλλά πρέπει να επιλέξω έναν αριθμό δυστυχώς."
Οι άντρες σιώπησαν.Κατανόησαν τα λεγόμενά της.
"Να παραμείνουν οι αριθμοί 8 και 18 παρακαλώ.
Ευχαριστώ τους υπόλοιπους για τη συμμετοχή. Θα παραλάβετε κατά την έξοδό σας ένα φάκελο με αριθμό. Κάθε φάκελος αντιστοιχεί στον αριθμό σας. Μέσα στους φακέλους έχω γράψει τα ονόματα των γυναικών που πρέπει να συναντήσετε για να ζήσετε τον ενεργειακό έρωτα. Αυτό είναι το δώρο μου. Τα ονόματα του πεπρωμένου σας.
Μη ρωτήσετε πώς ήξερα τα πάντα για τον καθένα σας. Όλα ήταν ήδη έτοιμα. Όλα ήταν γραμμένα. Ήξερα τις απαντήσεις σας. Γνωρίζω τα πάντα για εσάς. Έπρεπε να παραδεχτείτε τα μυστικά σας. Ήθελα να δω πόσο ειλικρινείς είστε. Όλοι είπατε την αλήθεια. Όσοι αποχώρησαν είπαν ψέματα. Δε παραδέχτηκαν τα απωθημένα τους. Οι δύο πρώτοι παίχτες θα αποχωρούσαν,γιατί δεν είχαν φως. Πίστευαν πως με έχουν πείσει ότι έχουν φως. Μόνο σκοτάδι είχαν. Οι γόβες μου ήταν ενεργοποιημένες ως δόλωμα για να τις πιάσουν οι σκοτεινοί. Πλάκα είχε. Μπορείτε να χαμογελάσετε. Σας χαρίζω τον έρωτα. Σας χαρίζω το όνομα από το άλλο σας μισό. Ερωτευθείτε για να σωθείτε!"
Έμειναν δύο άντρες. Δύσκολη η απόφαση.
Η γυναίκα τους κοίταξε με έντονο βλέμμα.
"Εσύ,έχεις υπάρξει σύζυγός μου κάποτε. Κι εσύ έχεις υπάρχει γιος μου. Έχετε υπάρξει πατέρας και γιος. Δεν έχετε μνήμες. Αγκαλιαστείτε. Ξανασυνατηθήκαμε επιτέλους. Αυτό το παιχνίδι έγινε για σας από το σύμπαν. Σας αγαπώ και μου λείψατε. Έγιναν λάθη κάποτε από τον πατέρα σου,γιε μου. Τον συγχώρησα. Έκανα κι εγώ λάθη. Με στερήθηκες παιδί μου. Συγγνώμη."
Περπάτησε συγκινημένη κι απευθύνθηκε στον άντρα με αριθμό 8.
"Δεν ήξερες πως είχες τρεις γιους μέσα στο χρόνο, μάτια. Ο ένας είναι σπίτι σου, ο άλλος στο δικό μου κι αυτός είναι ο τρίτος. Πάντως στα ερωτικά μας παιχνίδια δεν άλλαξες καθόλου γούστα. Όσα δεν ήξερες, τα έμαθες μαζί μου. Όσα δεν ήξερα, τα έζησα μαζί σου. Απελευθέρωνε ο ένας τον άλλο.Θα απολάμβανα να ξαναζήσω όλα όσα έχω ζήσει μαζί σου και υπάρχουν στις μνήμες μου. Είδες πόσο σκανταλιάρα είμαι;"
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής
κατηγορία:ερωτικό/μεταφυσικό/ακατάλληλο/φανταστική ιστορία/μυστήριο
copyright 9-3-18
Μη ρωτήσετε πώς ήξερα τα πάντα για τον καθένα σας. Όλα ήταν ήδη έτοιμα. Όλα ήταν γραμμένα. Ήξερα τις απαντήσεις σας. Γνωρίζω τα πάντα για εσάς. Έπρεπε να παραδεχτείτε τα μυστικά σας. Ήθελα να δω πόσο ειλικρινείς είστε. Όλοι είπατε την αλήθεια. Όσοι αποχώρησαν είπαν ψέματα. Δε παραδέχτηκαν τα απωθημένα τους. Οι δύο πρώτοι παίχτες θα αποχωρούσαν,γιατί δεν είχαν φως. Πίστευαν πως με έχουν πείσει ότι έχουν φως. Μόνο σκοτάδι είχαν. Οι γόβες μου ήταν ενεργοποιημένες ως δόλωμα για να τις πιάσουν οι σκοτεινοί. Πλάκα είχε. Μπορείτε να χαμογελάσετε. Σας χαρίζω τον έρωτα. Σας χαρίζω το όνομα από το άλλο σας μισό. Ερωτευθείτε για να σωθείτε!"
Έμειναν δύο άντρες. Δύσκολη η απόφαση.
Η γυναίκα τους κοίταξε με έντονο βλέμμα.
"Εσύ,έχεις υπάρξει σύζυγός μου κάποτε. Κι εσύ έχεις υπάρχει γιος μου. Έχετε υπάρξει πατέρας και γιος. Δεν έχετε μνήμες. Αγκαλιαστείτε. Ξανασυνατηθήκαμε επιτέλους. Αυτό το παιχνίδι έγινε για σας από το σύμπαν. Σας αγαπώ και μου λείψατε. Έγιναν λάθη κάποτε από τον πατέρα σου,γιε μου. Τον συγχώρησα. Έκανα κι εγώ λάθη. Με στερήθηκες παιδί μου. Συγγνώμη."
Περπάτησε συγκινημένη κι απευθύνθηκε στον άντρα με αριθμό 8.
"Δεν ήξερες πως είχες τρεις γιους μέσα στο χρόνο, μάτια. Ο ένας είναι σπίτι σου, ο άλλος στο δικό μου κι αυτός είναι ο τρίτος. Πάντως στα ερωτικά μας παιχνίδια δεν άλλαξες καθόλου γούστα. Όσα δεν ήξερες, τα έμαθες μαζί μου. Όσα δεν ήξερα, τα έζησα μαζί σου. Απελευθέρωνε ο ένας τον άλλο.Θα απολάμβανα να ξαναζήσω όλα όσα έχω ζήσει μαζί σου και υπάρχουν στις μνήμες μου. Είδες πόσο σκανταλιάρα είμαι;"
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής
κατηγορία:ερωτικό/μεταφυσικό/ακατάλληλο/φανταστική ιστορία/μυστήριο
copyright 9-3-18
Πέμπτη 8 Μαρτίου 2018
Ένας μάτριξ πρίγκηπας
Κάποτε ένας άντρας με βασιλική καταγωγή, πολλά χρήματα και δόξα πλησίασε μια γυναίκα.Ήθελε να παρατήσει τις σπουδές της, να γίνει Εβραία και να κάνει τα παιδιά του.Ήθελε να την έχει πριγκηπέσσα.
Η γυναίκα χαμογέλασε.
"Ναι, σε αυτό αναφερόμουν. Στο γαλάζιο ουρανό και στον ήλιο μίας μελλοντικής Ελλάδας.Όταν τελικά σπάσει το μάτριξ και δουν όλοι αυτό τον ήλιο και τον πραγματικά γαλάζιο ουρανό.Όταν όλοι δουν το Δημιουργό και το φως του.Δε θα σου τηλεφωνήσω πάλι .Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Βγες από το μάτριξ που κληρονόμησες."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 8-3-18
κατηγορία: παραβολή/φανταστική ιστορία/σουρεάλ
Η γυναίκα σοκαρίστηκε από την πρόταση. Δεν τον ήξερε καν.Δεν την ήξερε καν.
"Θα σου πω κάτι. Ο ίδιος ο Θεός δε με έβαλε σε καλούπι.Θα με βάλεις εσύ;"αποκρίθηκε εκείνη
"Θέλω να σου προσφέρω μία ζωή καλύτερη από αυτή που ίσως έχεις." συμπλήρωσε ο άντρας
"Η δική μου ζωή έχει ελευθερία,αγώνα, εργασία, πνευματικότητα, φως κι ηρεμία. Αυτή που προσφέρεις είναι η ζωή του μάτριξ.Κάποτε θα είμαι βασίλισσα στον ουρανό και θα με παρακαλάς να σου βρω μια θεσούλα σε μια γωνίτσα για να βλέπεις λιγάκι ήλιο κι ουρανό." είπε η άγνωστη γυναίκα
Ο πλούσιος άντρας σοκαρίστηκε. Δεν περίμενε αυτή την απάντηση. Έδωσε το τηλέφωνό του στη γυναίκα και της είπε:
"Αν ποτέ χρειαστείς κάτι,μη διστάσεις να στείλω δικά μου άτομα να ρίξουν σφαίρες αν χρειαστεί για σένα. Κι αν σε πειράξει κάποιος, πες το όνομά μου. Όλοι με ξέρουν."
Λίγους μήνες μετά, η γυναίκα του τηλεφώνησε.
"Άλλαξες καθόλου; Τα ίδια λες σε όλες: Έβαλες μυαλό; Ακολουθείς πιστά το μάτριξ όπως σε έμαθε η οικογένειά σου; Δες το φως μέσα σου. Αν δεν είχες φως, δε θα τηλεφωνούσα."
Ο άντρας τη θυμόταν από τη χροιά της φωνής της.
"Αν σου πω ότι δε νιώθω Εβραίος, δε θέλω γάμους, δε θέλω πλούτη και φήμη θα με πιστέψεις; Αν σου πω ότι είμαι δυστυχισμένος, θα με πιστέψεις; Αν σου πω ότι πάντα μου χάιδευαν τα αυτιά και σε όλα μου έλεγαν "ναι" θα το πιστέψεις;
Με μία σου φράση άλλαξα μέσα μου. Συγκλονίστηκα. Είμαι μέρος του μάτριξ και το συνειδητοποιώ.Προσπάθησα άθελά μου να σε βγάλω από το δρόμο σου. Συγγνώμη.Τελικά ο ήλιος κι ο γαλανός ουρανός είναι η Ελλάδα;"
"Θα σου πω κάτι. Ο ίδιος ο Θεός δε με έβαλε σε καλούπι.Θα με βάλεις εσύ;"αποκρίθηκε εκείνη
"Θέλω να σου προσφέρω μία ζωή καλύτερη από αυτή που ίσως έχεις." συμπλήρωσε ο άντρας
"Η δική μου ζωή έχει ελευθερία,αγώνα, εργασία, πνευματικότητα, φως κι ηρεμία. Αυτή που προσφέρεις είναι η ζωή του μάτριξ.Κάποτε θα είμαι βασίλισσα στον ουρανό και θα με παρακαλάς να σου βρω μια θεσούλα σε μια γωνίτσα για να βλέπεις λιγάκι ήλιο κι ουρανό." είπε η άγνωστη γυναίκα
Ο πλούσιος άντρας σοκαρίστηκε. Δεν περίμενε αυτή την απάντηση. Έδωσε το τηλέφωνό του στη γυναίκα και της είπε:
"Αν ποτέ χρειαστείς κάτι,μη διστάσεις να στείλω δικά μου άτομα να ρίξουν σφαίρες αν χρειαστεί για σένα. Κι αν σε πειράξει κάποιος, πες το όνομά μου. Όλοι με ξέρουν."
Λίγους μήνες μετά, η γυναίκα του τηλεφώνησε.
"Άλλαξες καθόλου; Τα ίδια λες σε όλες: Έβαλες μυαλό; Ακολουθείς πιστά το μάτριξ όπως σε έμαθε η οικογένειά σου; Δες το φως μέσα σου. Αν δεν είχες φως, δε θα τηλεφωνούσα."
Ο άντρας τη θυμόταν από τη χροιά της φωνής της.
"Αν σου πω ότι δε νιώθω Εβραίος, δε θέλω γάμους, δε θέλω πλούτη και φήμη θα με πιστέψεις; Αν σου πω ότι είμαι δυστυχισμένος, θα με πιστέψεις; Αν σου πω ότι πάντα μου χάιδευαν τα αυτιά και σε όλα μου έλεγαν "ναι" θα το πιστέψεις;
Με μία σου φράση άλλαξα μέσα μου. Συγκλονίστηκα. Είμαι μέρος του μάτριξ και το συνειδητοποιώ.Προσπάθησα άθελά μου να σε βγάλω από το δρόμο σου. Συγγνώμη.Τελικά ο ήλιος κι ο γαλανός ουρανός είναι η Ελλάδα;"
Η γυναίκα χαμογέλασε.
"Ναι, σε αυτό αναφερόμουν. Στο γαλάζιο ουρανό και στον ήλιο μίας μελλοντικής Ελλάδας.Όταν τελικά σπάσει το μάτριξ και δουν όλοι αυτό τον ήλιο και τον πραγματικά γαλάζιο ουρανό.Όταν όλοι δουν το Δημιουργό και το φως του.Δε θα σου τηλεφωνήσω πάλι .Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Βγες από το μάτριξ που κληρονόμησες."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 8-3-18
κατηγορία: παραβολή/φανταστική ιστορία/σουρεάλ
Ο άντρας κηπουρός
Το τριαντάφυλλο έχει αγκάθια. Δε σου επιτρέπει να το κόψεις άνθρωπε.Αν το κόψεις θα κοπείς και θα μαραθεί το λουλούδι. Αν είχε φωνή το λουλούδι θα σου έλεγε
"Γιατί με κόβεις; Μπορείς να με βλέπεις κάθε μέρα στον κήπο σου. Γιατί θέλεις να με έχεις στο βάζο σου; Δε θα έχω ζωή εκεί."
Ένας εγωιστής θα το έκοβε πηγαίνοντας ενάντια στη φύση του λουλουδιού.
Ένας ευαίσθητος, θα αγκάλιαζε το τριαντάφυλλο και δε θα ένιωθε τα αγκάθια του στο κορμί του.
Αυτή είναι η υπέροχη σχέση ενός κηπουρού κι ενός τριαντάφυλλου
Αυτή είναι η σχέση μιας γυναίκας με τον "κηπουρό" της.
Σχέση αγάπης κι ελευθερίας.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 8-3-18
παραβολή
"Γιατί με κόβεις; Μπορείς να με βλέπεις κάθε μέρα στον κήπο σου. Γιατί θέλεις να με έχεις στο βάζο σου; Δε θα έχω ζωή εκεί."
Ένας εγωιστής θα το έκοβε πηγαίνοντας ενάντια στη φύση του λουλουδιού.
Ένας ευαίσθητος, θα αγκάλιαζε το τριαντάφυλλο και δε θα ένιωθε τα αγκάθια του στο κορμί του.
Αυτή είναι η υπέροχη σχέση ενός κηπουρού κι ενός τριαντάφυλλου
Αυτή είναι η σχέση μιας γυναίκας με τον "κηπουρό" της.
Σχέση αγάπης κι ελευθερίας.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 8-3-18
παραβολή
Τρίτη 6 Μαρτίου 2018
2 λεπτά και 31 δευτερόλεπτα
Δεν κοιμόταν τις νύχτες. Έμενε πάντα απασχολημένος.Φοβόταν το σκοτάδι, αλλά ζούσε μέσα σ' αυτό. Αν δεν ξημέρωνε δεν ηρεμούσε. Τον τρόμαζαν πολλά. Απέφευγε να κοιμάται δίπλα στη γυναίκα του. Δεν ένιωθε πως ήταν απόλυτα ασφαλής δίπλα του. Παρόλο που φοβόταν όμως, εξερευνούσε το σκοτάδι.
Κάποιες φορές είχε αποκοιμηθεί και δε θυμόταν τι είχε συμβεί τη διάρκεια της νύχτας. Δεν αναγνώριζε τον εαυτό του πολλές φορές. Μεταμορφωνόταν τη νύχτα. Ένιωθε άλλος άνθρωπος. Ήταν άλλος την ημέρα κι άλλος τη νύχτα. Τη νύχτα ένιωθε ένα αβοήθητο παιδί με ένα θηρίο μέσα του. Ένιωθε άλλες ενέργειες να τον πλημμυρίζουν και προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβαινε.
Κάπνιζε κι έπινε. Έβγαινε να διασκεδάσει. Μόνος ένιωθε πάντα. Ένιωθε ασφάλεια να βρίσκεται με κόσμο, αλλά από την άλλη τον ενοχλούσαν οι ενέργειές τους. Δεν έβρισκε ηρεμία. Πήγαινε στο πιάνο κι έπαιζε μελωδίες. Προσευχόταν για το θαύμα. Ήθελε να μάθει γιατί ένιωθε καλός και κακός.
Ένα βράδυ βγήκε στη βεράντα του σπιτιού του. Είχε μία γλάστρα με έναν φοίνικα εκεί. Ατένισε την υπέροχη φωτισμένη Αθήνα. Αναστέναξε. Άναψε τσιγάρο. Κοίταξε τ' αστέρια ψηλά στον ουρανό.
«Ποιος είμαι; Τι είμαι; Θα μου απαντήσετε Τι σημαίνουν όλα τα όνειρα που βλέπω; Τι είναι όλες αυτές οι σκιές; Γιατί δεν ανήκω σε αυτό τον κόσμο; Γιατί πολλά πράγματα έχουν κολλήσει στη ζωή μου; Τι πορεία να χαράξω; Τι επιλογές να κάνω; Θα μάθω ποτέ; Γιατί γεννήθηκα;»
Πόσες φορές είχε στείλει τα φιλιά του το σύμπαν στον άντρα κάθε φορά που έκανε αυτές τις σκέψεις! Πόσες φορές το σύμπαν του έστελνε μηνύματα πως δεν είναι μόνος του! Πόσες φορές το σύμπαν προσπαθούσε για να μην πέσει ο άντρας σε κατάθλιψη.! Πόσες φορές πάλεψε το σύμπαν για να μην αυτοκτονήσει, διότι το σκοτάδι είχε βάλει αρνητικές σκέψεις στο μυαλό του κάποιες φορές.
Όλα τα έβλεπε το σύμπαν. Όχι απευθείας όμως. Το σύμπαν μάθαινε τα πάντα μέσω του φύλακα αγγέλου του. Δεν μπορούσε όμως να βρίσκεται δίπλα του συνέχεια. Ο άντρας είχε σκοτάδι μέσα του. Άλλου είδους σκοτάδι. Όχι κοινό σκοτάδι. Ο φύλακας άγγελός του εξ αποστάσεως άκουγε τη φωνή του άντρα. Ο άγγελος άκουγε τις ανησυχίες του. Ο άγγελος ένιωθε το φόβο του. Ο άγγελος έκλαιγε μαζί του.
Δεν ήξερε όμως πού βρισκόταν ο σκοτεινός άντρας. Συνδεόταν με τον άντρα μέσω της αγάπης. Η αγάπη ήταν ο μόνος τρόπος σύνδεσής τους.
Μια μέρα ο φύλακας άγγελος κατάφερε να μπει στο οπτικό του πεδίο. Λίγα λεπτά διήρκησε όλο αυτό. Δε μπορούσε να δει το πρόσωπο του άντρα, αλλά ως αόρατο αερικό τον άγγιξε. Του χάιδεψε την πλάτη. Τον μύρισε. Του ψιθύρισε στο αυτί πως δεν είναι μόνος. Του ψιθύρισε πως θα αλλάξει η κατάσταση. Του υποσχέθηκε πως θα τον βοηθήσει.
Ένα βράδυ ο άντρας αποκοιμήθηκε. Ο άγγελος μπήκε στο δωμάτιο. Χάιδεψε το κεφάλι του. Είχε βρει τα ίχνη του άντρα. Είχε λύσει το παζλ. Ήξερε ποιος ήταν. Ήξερε το όνομα του άντρα.
Ο άντρας άνοιξε τα μάτια, αλλά οι κόρες των ματιών του ήταν κατάμαυρες. Μύρισε τον άγγελο. Ο άγγελος φίλησε στον αυχένα τον άντρα κι έσκυψε κοντά του για να τον μυρίσει.
Ο άντρας μουδιασμένος μύρισε γιασεμί. Μύρισε λουλούδια της άνοιξης.
«Να θυμάσαι αυτή τη μυρωδιά. Δεν είσαι άνθρωπος αυτή τη στιγμή. Είσαι ένα γλυκύτατο ζωάκι. Ο άντρας με το σκοτάδι του κοιμάται. Με σένα επικοινωνώ τόσα χρόνια. Θα μου τον φέρεις όταν στο ζητήσω και θα σε πάρω μαζί μου στο σύμπαν. Δε θα φοβάσαι. Κάνε τον άντρα να μη σε φοβάται. Γιατί εσένα φοβάται περισσότερο από το υπόλοιπο σκοτάδι του. Μάλλον αγνοεί το υπόλοιπο. Να παίξεις θέλεις. Να εκφραστείς. Να πάρεις αγάπη. Να μου τον προσέχεις. Πρέπει να φύγω. Καταστρέφω την αναπνοή μου με τη σύνδεση αυτή.»
Οι ενέργειες του αγγέλου εξαφανίστηκαν. Ο άντρας όμως για δευτερόλεπτα είδε τη φιγούρα του αγγέλου. Το γλυκό ζωώδες σκοτάδι τού επέτρεψε να δει για δευτερόλεπτα.
Έντρομος πετάχτηκε.
“Τι ήταν αυτό; Όνειρο; O φύλακας άγγελός μου ήρθε με μορφή γυναίκας;”
Δυο λεπτά και τριάντα ένα δευτερόλεπτα! Η επαφή του άντρα με το σύμπαν!
Σόφη Λύσσαρη
Copyright 6-3-18
Κατηγορία: μεταφυσικό/φανταστική ιστορία
Κάποιες φορές είχε αποκοιμηθεί και δε θυμόταν τι είχε συμβεί τη διάρκεια της νύχτας. Δεν αναγνώριζε τον εαυτό του πολλές φορές. Μεταμορφωνόταν τη νύχτα. Ένιωθε άλλος άνθρωπος. Ήταν άλλος την ημέρα κι άλλος τη νύχτα. Τη νύχτα ένιωθε ένα αβοήθητο παιδί με ένα θηρίο μέσα του. Ένιωθε άλλες ενέργειες να τον πλημμυρίζουν και προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβαινε.
Κάπνιζε κι έπινε. Έβγαινε να διασκεδάσει. Μόνος ένιωθε πάντα. Ένιωθε ασφάλεια να βρίσκεται με κόσμο, αλλά από την άλλη τον ενοχλούσαν οι ενέργειές τους. Δεν έβρισκε ηρεμία. Πήγαινε στο πιάνο κι έπαιζε μελωδίες. Προσευχόταν για το θαύμα. Ήθελε να μάθει γιατί ένιωθε καλός και κακός.
Ένα βράδυ βγήκε στη βεράντα του σπιτιού του. Είχε μία γλάστρα με έναν φοίνικα εκεί. Ατένισε την υπέροχη φωτισμένη Αθήνα. Αναστέναξε. Άναψε τσιγάρο. Κοίταξε τ' αστέρια ψηλά στον ουρανό.
«Ποιος είμαι; Τι είμαι; Θα μου απαντήσετε Τι σημαίνουν όλα τα όνειρα που βλέπω; Τι είναι όλες αυτές οι σκιές; Γιατί δεν ανήκω σε αυτό τον κόσμο; Γιατί πολλά πράγματα έχουν κολλήσει στη ζωή μου; Τι πορεία να χαράξω; Τι επιλογές να κάνω; Θα μάθω ποτέ; Γιατί γεννήθηκα;»
Πόσες φορές είχε στείλει τα φιλιά του το σύμπαν στον άντρα κάθε φορά που έκανε αυτές τις σκέψεις! Πόσες φορές το σύμπαν του έστελνε μηνύματα πως δεν είναι μόνος του! Πόσες φορές το σύμπαν προσπαθούσε για να μην πέσει ο άντρας σε κατάθλιψη.! Πόσες φορές πάλεψε το σύμπαν για να μην αυτοκτονήσει, διότι το σκοτάδι είχε βάλει αρνητικές σκέψεις στο μυαλό του κάποιες φορές.
Όλα τα έβλεπε το σύμπαν. Όχι απευθείας όμως. Το σύμπαν μάθαινε τα πάντα μέσω του φύλακα αγγέλου του. Δεν μπορούσε όμως να βρίσκεται δίπλα του συνέχεια. Ο άντρας είχε σκοτάδι μέσα του. Άλλου είδους σκοτάδι. Όχι κοινό σκοτάδι. Ο φύλακας άγγελός του εξ αποστάσεως άκουγε τη φωνή του άντρα. Ο άγγελος άκουγε τις ανησυχίες του. Ο άγγελος ένιωθε το φόβο του. Ο άγγελος έκλαιγε μαζί του.
Δεν ήξερε όμως πού βρισκόταν ο σκοτεινός άντρας. Συνδεόταν με τον άντρα μέσω της αγάπης. Η αγάπη ήταν ο μόνος τρόπος σύνδεσής τους.
Μια μέρα ο φύλακας άγγελος κατάφερε να μπει στο οπτικό του πεδίο. Λίγα λεπτά διήρκησε όλο αυτό. Δε μπορούσε να δει το πρόσωπο του άντρα, αλλά ως αόρατο αερικό τον άγγιξε. Του χάιδεψε την πλάτη. Τον μύρισε. Του ψιθύρισε στο αυτί πως δεν είναι μόνος. Του ψιθύρισε πως θα αλλάξει η κατάσταση. Του υποσχέθηκε πως θα τον βοηθήσει.
Ένα βράδυ ο άντρας αποκοιμήθηκε. Ο άγγελος μπήκε στο δωμάτιο. Χάιδεψε το κεφάλι του. Είχε βρει τα ίχνη του άντρα. Είχε λύσει το παζλ. Ήξερε ποιος ήταν. Ήξερε το όνομα του άντρα.
Ο άντρας άνοιξε τα μάτια, αλλά οι κόρες των ματιών του ήταν κατάμαυρες. Μύρισε τον άγγελο. Ο άγγελος φίλησε στον αυχένα τον άντρα κι έσκυψε κοντά του για να τον μυρίσει.
Ο άντρας μουδιασμένος μύρισε γιασεμί. Μύρισε λουλούδια της άνοιξης.
«Να θυμάσαι αυτή τη μυρωδιά. Δεν είσαι άνθρωπος αυτή τη στιγμή. Είσαι ένα γλυκύτατο ζωάκι. Ο άντρας με το σκοτάδι του κοιμάται. Με σένα επικοινωνώ τόσα χρόνια. Θα μου τον φέρεις όταν στο ζητήσω και θα σε πάρω μαζί μου στο σύμπαν. Δε θα φοβάσαι. Κάνε τον άντρα να μη σε φοβάται. Γιατί εσένα φοβάται περισσότερο από το υπόλοιπο σκοτάδι του. Μάλλον αγνοεί το υπόλοιπο. Να παίξεις θέλεις. Να εκφραστείς. Να πάρεις αγάπη. Να μου τον προσέχεις. Πρέπει να φύγω. Καταστρέφω την αναπνοή μου με τη σύνδεση αυτή.»
Οι ενέργειες του αγγέλου εξαφανίστηκαν. Ο άντρας όμως για δευτερόλεπτα είδε τη φιγούρα του αγγέλου. Το γλυκό ζωώδες σκοτάδι τού επέτρεψε να δει για δευτερόλεπτα.
Έντρομος πετάχτηκε.
“Τι ήταν αυτό; Όνειρο; O φύλακας άγγελός μου ήρθε με μορφή γυναίκας;”
Δυο λεπτά και τριάντα ένα δευτερόλεπτα! Η επαφή του άντρα με το σύμπαν!
Σόφη Λύσσαρη
Copyright 6-3-18
Κατηγορία: μεταφυσικό/φανταστική ιστορία
Χαμένος Σταυρός
Ήταν στεναχωρημένος. Η φύλακας άγγελός του τον ένιωσε από μακριά. Δεν ήξερε όμως το λόγο. Αστραπιαία μεταφέρθηκε δίπλα του.Τον άγγιξε με το χέρι της και ρώτησε την καρδιά του.
«Είμαι στεναχωρημένος, γιατί δε βρίσκω το σταυρό μου.» απάντησε η καρδιά του άντρα.
«Μην ανησυχείς. Παίζει παιχνίδια το σκοτάδι μαζί σου. Θα τον βρω εγώ.» απάντησε η άγγελος
Τέντωσε τα χέρια, άνοιξε τις παλάμες της και διέταξε το σκοτάδι να επιστρέψει το σταυρό στον άντρα.
Δεν ήθελε το σκοτάδι να φοράει σταυρό. Βέβαια δε τους επηρέαζε καθόλου ως σύμβολο. Απλά ο άντρας ήταν πολύ συνδεδεμένος με το χρυσό σταυρουδάκι του. Του προσέφερε μια ασφάλεια. Τον έκανε να μη φοβάται.
Το σκοτάδι υπάκουσε. Τοποθέτησε το σταυρό στη θέση του.
«Περίεργο» ψιθύρισε ο άντρας. «Νόμιζα ότι τον είχα χάσει»
Η άγγελος εξαφανίστηκε. Χαμογέλασε. Πάντα γελούσε από ικανοποίηση.
Εκείνος απόρησε τι είχε συμβεί. Δε θα μάθαινε ποτέ. Πώς θα μάθαινε εξάλλου; Δεν έβλεπε τη φύλακα άγγελό του. Δεν μπορούσε να νιώσει την ενέργειά της.
Σόφη Λύσσαρη
Κατηγορία:μεταφυσικό
Copyright 6-3-18
«Είμαι στεναχωρημένος, γιατί δε βρίσκω το σταυρό μου.» απάντησε η καρδιά του άντρα.
«Μην ανησυχείς. Παίζει παιχνίδια το σκοτάδι μαζί σου. Θα τον βρω εγώ.» απάντησε η άγγελος
Τέντωσε τα χέρια, άνοιξε τις παλάμες της και διέταξε το σκοτάδι να επιστρέψει το σταυρό στον άντρα.
Δεν ήθελε το σκοτάδι να φοράει σταυρό. Βέβαια δε τους επηρέαζε καθόλου ως σύμβολο. Απλά ο άντρας ήταν πολύ συνδεδεμένος με το χρυσό σταυρουδάκι του. Του προσέφερε μια ασφάλεια. Τον έκανε να μη φοβάται.
Το σκοτάδι υπάκουσε. Τοποθέτησε το σταυρό στη θέση του.
«Περίεργο» ψιθύρισε ο άντρας. «Νόμιζα ότι τον είχα χάσει»
Η άγγελος εξαφανίστηκε. Χαμογέλασε. Πάντα γελούσε από ικανοποίηση.
Εκείνος απόρησε τι είχε συμβεί. Δε θα μάθαινε ποτέ. Πώς θα μάθαινε εξάλλου; Δεν έβλεπε τη φύλακα άγγελό του. Δεν μπορούσε να νιώσει την ενέργειά της.
Σόφη Λύσσαρη
Κατηγορία:μεταφυσικό
Copyright 6-3-18
Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018
Η ΓΡΙΑ ΤΣΙΓΓΑΝΑ
"Έλα παλικάρι μου να σε πω τη μοίρα σου και το ριζικό σου."
"Δεν έχω μέλλον κυρά μου.Τα έχω κάνει θάλασσα."
"Έλα άσε με να δω."
Αυτό ήταν. Άρπαξε το χέρι μου η γριά τσιγγάνα. Με αιφνιδίασε.Έμεινα αποσβολωμένος.Είχα βέβαια και μια περιέργεια να μάθω.
Εκείνη κράτησε σφιχτά την παλάμη μου.Με κοίταξε έκπληκτη.
"Έλα πες.Τι βλέπεις;" σχολίασα αναστωμένος.
"Είσαι ό,τι πιο ηλίθιο έχω δει σε πλάσμα.Τα είχες όλa και τα διέλυσες με τον εγωισμό σου.Έχασες τον έρωτα. Έχασες μία γυναίκα που ήταν αληθινή. Δε θέλω να σου πω το χέρι. Ντροπή." απάντησε η τσιγγάνα
Κοκκίνησα ολόκληρος.Δίκιο είχε.
"Τι να κάνω δηλαδή;"
"Δεν ξέρω αν μπορείς να κάνεις κάτι. Μια ζωή παιχνιδάκια έκανες.Νόμιζες ότι όλος ο κόσμος γυρνά γύρω από σένα. Προτίμησες τον εγωισμό από τον έρωτα. Προτίμησες το θυμό σου από τη γλυκύτητα. Προτίμησες να προσβάλλεις παρά να αγκαλιάσεις. Προτίμησες να τρέχουν πάντα για σένα. Δε συνεργάστηκες ποτε. Δεν εκτίμησες την ειλικρίνεια.Δε σε θέλει ούτε ο διάολος εσένα Κι ο διάολος την είχε συμπαθήσει παλικάρι μου. Εσύ άλλα ήθελες κι άλλα έκανες.Στο δρόμο της όμως βλέπω άλλον άντρα.Θα τη φλερτάρει πολύ. Αλλά γιατί στα λέω; Δεν έχει νόημα. Βρίσε με τώρα που λέω αλήθειες. Αυτό δεν ξέρεις να κάνεις; Γίνε κακός και σε μένα. Τι θα καταλάβεις;"
Έβγαλα το όπλο μου και τη σκότωσα επί τόπου. Δε δέχομαι κριτική από κανέναν.Μόνο εγώ θα κρίνω τους άλλους.
Σόφη Λύσσαρη
κατηγορία:μικρή ιστορία/παραβολή
copyright 5-3-18
"Δεν έχω μέλλον κυρά μου.Τα έχω κάνει θάλασσα."
"Έλα άσε με να δω."
Αυτό ήταν. Άρπαξε το χέρι μου η γριά τσιγγάνα. Με αιφνιδίασε.Έμεινα αποσβολωμένος.Είχα βέβαια και μια περιέργεια να μάθω.
Εκείνη κράτησε σφιχτά την παλάμη μου.Με κοίταξε έκπληκτη.
"Έλα πες.Τι βλέπεις;" σχολίασα αναστωμένος.
"Είσαι ό,τι πιο ηλίθιο έχω δει σε πλάσμα.Τα είχες όλa και τα διέλυσες με τον εγωισμό σου.Έχασες τον έρωτα. Έχασες μία γυναίκα που ήταν αληθινή. Δε θέλω να σου πω το χέρι. Ντροπή." απάντησε η τσιγγάνα
Κοκκίνησα ολόκληρος.Δίκιο είχε.
"Τι να κάνω δηλαδή;"
"Δεν ξέρω αν μπορείς να κάνεις κάτι. Μια ζωή παιχνιδάκια έκανες.Νόμιζες ότι όλος ο κόσμος γυρνά γύρω από σένα. Προτίμησες τον εγωισμό από τον έρωτα. Προτίμησες το θυμό σου από τη γλυκύτητα. Προτίμησες να προσβάλλεις παρά να αγκαλιάσεις. Προτίμησες να τρέχουν πάντα για σένα. Δε συνεργάστηκες ποτε. Δεν εκτίμησες την ειλικρίνεια.Δε σε θέλει ούτε ο διάολος εσένα Κι ο διάολος την είχε συμπαθήσει παλικάρι μου. Εσύ άλλα ήθελες κι άλλα έκανες.Στο δρόμο της όμως βλέπω άλλον άντρα.Θα τη φλερτάρει πολύ. Αλλά γιατί στα λέω; Δεν έχει νόημα. Βρίσε με τώρα που λέω αλήθειες. Αυτό δεν ξέρεις να κάνεις; Γίνε κακός και σε μένα. Τι θα καταλάβεις;"
Έβγαλα το όπλο μου και τη σκότωσα επί τόπου. Δε δέχομαι κριτική από κανέναν.Μόνο εγώ θα κρίνω τους άλλους.
Σόφη Λύσσαρη
κατηγορία:μικρή ιστορία/παραβολή
copyright 5-3-18
Κυριακή 4 Μαρτίου 2018
ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Οδυσσέας:
Περπατώ χρόνια στο δρόμο και παρατηρώ σιωπηλός.
Άνθρωποι σκυφτοί. Άνθρωποι που τρέχουν. Κίνηση στο δρόμο. Κόρνες, μούντζες, ένα κακό χάλι. Άνθρωποι σιωπηλοί με κινητά στο χέρι. Όλοι τρέχουν και δε φτάνουν.
Αδέσποτα ζώα με λουράκια στο λαιμό. Παρατημένα. Άλλα βασανισμένα κι έρμαια στα ανθρώπινα κτήνη. Καμπάνες ρολογιών εκκλησιών που χτυπούν στα μισάωρα και στις ώρες ακριβώς.. Άνθρωποι που σταυροκοπιούνται για σωτηρία μπροστά από εκκλησίες. Άλλοι σκοτώνουν στο όνομα του Αλλάχ. Όλοι κοιτάζουν τα ρολόγια και τρέχουν με άγχος.
Τσιμέντο, πολυκατοικίες, ουρανοξύστες. Κουστουμαρισμένοι χαρτογιακάδες με επαγγελματικές τσάντες παντού. Ραδιοφωνικοί σταθμοί με τσιφτελοκαταστάσεις κι ανούσια μουσική.
Κορίτσια με μίνι φούστες και δεκαπεντάποντα τριγύρω μου. Αγόρια με κολλητά παντελόνια. Πίπες κάτω από γραφεία αφεντικών για καλύτερο μέλλον.Γαμήσια για χρήμα. Πορνεία. Εμπόριο όπλων και σάρκας. Παιδεραστία. Κανιβαλισμός.
Συναίσθημα; Τι είναι αυτό;
Διακρίνω μεγάλες επιγραφές με διαφημίσεις σε κάθε γωνία κάθε πόλης. Τηλεοράσεις κι οθόνες παντού. Υπολογιστές. Δορυφόροι. Όλα ελέγχονται.
Αεροπλάνα, τρένα, πλοία, διαστημόπλοια.
Πόλεμοι. Σεισμοί. Αρρώστιες. Φάρμακα. Θάνατοι. Φωτιές. Πλημμύρες.Ηφαίστεια που εκρήγνυνται. Τσουνάμια.
Λαϊκισμός κι εξεγέρσεις. Φανατισμός. Πολιτική και θρησκείες. Δήθεν ηγέτες και ψευτοδιανοούμενοι. Ψέματα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης Προβολή όσων ανήκουν σε κλίκες κι ομάδες, αφού έχουν γαμηθεί με όλους κι έχουν αφήσει να πηδήξουν όλη τους την οικογένεια.
Άνθρωποι σκλάβοι του συστήματος με κολλάρα κι αόρατους δονητές στον κώλο. Πληρωμές, χρέη, λογαριασμοί, ένφια, πλειστηριασμοί. Δικαστικό σύστημα γαμημένο από κούνια.
Μπουκάλια με αλκοόλ στα τραπέζια. Ναρκωτικά. Ιερωμένοι με κινητά στο αυτί που απλώνουν επιδειχτικά το χέρι για προσκύνημα."Εξομολόγηση τέκνον μου" προστάζουν. Θέλουν να δώσουν την ενοχή στον άνθρωπο.Θέλουν να ελέγξουν και την προσωπική του ζωή.
Καφετέριες και κλαμπς γεμάτα από κόσμο που ακούει μια μουσική που σπάει τα τύμπανά μου. Κότερα, παρτούζες, χυμένες σαμπάνιες μέσα σε μπανιέρες με πορνόγερους κι ανήλικα. Εκπρόσωποι θρησκευτικών, οικονομικών πολιτικών συστημάτων μέσα σε ακολασίες. Χρήμα, χρήμα, χρήμα, πιστωτικές κάρτες,ταυτότητες, διαβατήρια και bar codes.
Σεξ, σεξ, σεξ πάντα και παντού. Μηχανικές αγκαλιές κι ασπασμοί ανάμεσα σε ανθρώπους. Ένα διαρκές "Κύριε ελέησον". Βαβούρα, χάος, θόρυβος, ιδρώτας, βρωμιά και σκοτάδι.
Κλείνω τα μάτια. Διασχίζω το δρόμο. Τι βλέπω; Μία πινακίδα με την ένδειξη "Τιτάν".
Κατάληψη από το μάτριξ παντού. Καμία ανάσα,κανένας καθαρός ουρανός.
Δε γαμιέται. Διέκρινα λίγους με φως στην Οδύσσειά μου. Μου χαμογέλασαν. Μιλήσαμε με τα μάτια και την καρδιά. Το σπίτι μας είναι εκτός μάτριξ. Το δικό σας;
Σόφη Λύσσαρη
Καθ. δημιουργικής γραφής Brunel University
copyright 4-3-18
Κατηγορία: δραματικός μονόλογος/κοινωνικό/ακατάλληλο
Περπατώ χρόνια στο δρόμο και παρατηρώ σιωπηλός.
Άνθρωποι σκυφτοί. Άνθρωποι που τρέχουν. Κίνηση στο δρόμο. Κόρνες, μούντζες, ένα κακό χάλι. Άνθρωποι σιωπηλοί με κινητά στο χέρι. Όλοι τρέχουν και δε φτάνουν.
Αδέσποτα ζώα με λουράκια στο λαιμό. Παρατημένα. Άλλα βασανισμένα κι έρμαια στα ανθρώπινα κτήνη. Καμπάνες ρολογιών εκκλησιών που χτυπούν στα μισάωρα και στις ώρες ακριβώς.. Άνθρωποι που σταυροκοπιούνται για σωτηρία μπροστά από εκκλησίες. Άλλοι σκοτώνουν στο όνομα του Αλλάχ. Όλοι κοιτάζουν τα ρολόγια και τρέχουν με άγχος.
Τσιμέντο, πολυκατοικίες, ουρανοξύστες. Κουστουμαρισμένοι χαρτογιακάδες με επαγγελματικές τσάντες παντού. Ραδιοφωνικοί σταθμοί με τσιφτελοκαταστάσεις κι ανούσια μουσική.
Κορίτσια με μίνι φούστες και δεκαπεντάποντα τριγύρω μου. Αγόρια με κολλητά παντελόνια. Πίπες κάτω από γραφεία αφεντικών για καλύτερο μέλλον.Γαμήσια για χρήμα. Πορνεία. Εμπόριο όπλων και σάρκας. Παιδεραστία. Κανιβαλισμός.
Συναίσθημα; Τι είναι αυτό;
Διακρίνω μεγάλες επιγραφές με διαφημίσεις σε κάθε γωνία κάθε πόλης. Τηλεοράσεις κι οθόνες παντού. Υπολογιστές. Δορυφόροι. Όλα ελέγχονται.
Αεροπλάνα, τρένα, πλοία, διαστημόπλοια.
Πόλεμοι. Σεισμοί. Αρρώστιες. Φάρμακα. Θάνατοι. Φωτιές. Πλημμύρες.Ηφαίστεια που εκρήγνυνται. Τσουνάμια.
Λαϊκισμός κι εξεγέρσεις. Φανατισμός. Πολιτική και θρησκείες. Δήθεν ηγέτες και ψευτοδιανοούμενοι. Ψέματα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης Προβολή όσων ανήκουν σε κλίκες κι ομάδες, αφού έχουν γαμηθεί με όλους κι έχουν αφήσει να πηδήξουν όλη τους την οικογένεια.
Άνθρωποι σκλάβοι του συστήματος με κολλάρα κι αόρατους δονητές στον κώλο. Πληρωμές, χρέη, λογαριασμοί, ένφια, πλειστηριασμοί. Δικαστικό σύστημα γαμημένο από κούνια.
Μπουκάλια με αλκοόλ στα τραπέζια. Ναρκωτικά. Ιερωμένοι με κινητά στο αυτί που απλώνουν επιδειχτικά το χέρι για προσκύνημα."Εξομολόγηση τέκνον μου" προστάζουν. Θέλουν να δώσουν την ενοχή στον άνθρωπο.Θέλουν να ελέγξουν και την προσωπική του ζωή.
Καφετέριες και κλαμπς γεμάτα από κόσμο που ακούει μια μουσική που σπάει τα τύμπανά μου. Κότερα, παρτούζες, χυμένες σαμπάνιες μέσα σε μπανιέρες με πορνόγερους κι ανήλικα. Εκπρόσωποι θρησκευτικών, οικονομικών πολιτικών συστημάτων μέσα σε ακολασίες. Χρήμα, χρήμα, χρήμα, πιστωτικές κάρτες,ταυτότητες, διαβατήρια και bar codes.
Σεξ, σεξ, σεξ πάντα και παντού. Μηχανικές αγκαλιές κι ασπασμοί ανάμεσα σε ανθρώπους. Ένα διαρκές "Κύριε ελέησον". Βαβούρα, χάος, θόρυβος, ιδρώτας, βρωμιά και σκοτάδι.
Κλείνω τα μάτια. Διασχίζω το δρόμο. Τι βλέπω; Μία πινακίδα με την ένδειξη "Τιτάν".
Κατάληψη από το μάτριξ παντού. Καμία ανάσα,κανένας καθαρός ουρανός.
Δε γαμιέται. Διέκρινα λίγους με φως στην Οδύσσειά μου. Μου χαμογέλασαν. Μιλήσαμε με τα μάτια και την καρδιά. Το σπίτι μας είναι εκτός μάτριξ. Το δικό σας;
Σόφη Λύσσαρη
Καθ. δημιουργικής γραφής Brunel University
copyright 4-3-18
Κατηγορία: δραματικός μονόλογος/κοινωνικό/ακατάλληλο
Σάββατο 3 Μαρτίου 2018
ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΚΑΨΟΥΛΑ
-Θεέ μου γιατί είμαι διαφορετικός; Γιατί αντιλαμβάνομαι αλλιώς τον κόσμο; Γιατί είμαι κακός; Γιατί γίνομαι ηθοποιός στους γύρω; Ποιος είμαι; Είμαι και καλός βέβαια.Δεν μπορεί να είμαι τόσο κακός.Θέλω απαντήσεις.
-Θα πάρεις απαντήσεις όταν θα είσαι έτοιμος.
-Ξέρω, άσε.
-Τίποτα δε ξέρεις.Νομίζεις ότι ξέρεις.Όταν μάθεις, θα απορρίψεις τον κόσμο γύρω σου.
-Πότε θα μάθω;
-Όταν σε βρει ο ειδικός που σε ανέλαβε.Αν σε βρει.Το θέμα είναι να καταφέρει να σπάσει την κάψουλα και να σε συνδέσει με το σύμπαν.Ούτε κι εγώ ξέρω πού βρίσκεσαι.Χαμένος είσαι σε μια κάψουλα μεταξύ μάτριξ και σύμπαντος.Πάντως έδωσα διορία στον ειδικό.Χωρίς βοήθεια από μένα.Μακάρι να ήξερα πού βρίσκεσαι για να βοηθήσω το πλάσμα που σε ψάχνει.
-Θα με βρει ποτέ;
-Με το συγκεκριμένο πλάσμα δεν έβγαλα ποτέ άκρη.Έχει δικές του τεχνικές.Τόλμησε να μου αντιμιλήσει κάποτε.Δίκιο είχε βέβαια.Αφού σε αγαπάει ελπίζω να σε βρει.
Σόφη Λύσσαρη
κατηγορία:μεταφυσικό
copyright 3-3-18
-Θα πάρεις απαντήσεις όταν θα είσαι έτοιμος.
-Ξέρω, άσε.
-Τίποτα δε ξέρεις.Νομίζεις ότι ξέρεις.Όταν μάθεις, θα απορρίψεις τον κόσμο γύρω σου.
-Πότε θα μάθω;
-Όταν σε βρει ο ειδικός που σε ανέλαβε.Αν σε βρει.Το θέμα είναι να καταφέρει να σπάσει την κάψουλα και να σε συνδέσει με το σύμπαν.Ούτε κι εγώ ξέρω πού βρίσκεσαι.Χαμένος είσαι σε μια κάψουλα μεταξύ μάτριξ και σύμπαντος.Πάντως έδωσα διορία στον ειδικό.Χωρίς βοήθεια από μένα.Μακάρι να ήξερα πού βρίσκεσαι για να βοηθήσω το πλάσμα που σε ψάχνει.
-Θα με βρει ποτέ;
-Με το συγκεκριμένο πλάσμα δεν έβγαλα ποτέ άκρη.Έχει δικές του τεχνικές.Τόλμησε να μου αντιμιλήσει κάποτε.Δίκιο είχε βέβαια.Αφού σε αγαπάει ελπίζω να σε βρει.
Σόφη Λύσσαρη
κατηγορία:μεταφυσικό
copyright 3-3-18
Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018
Δανάη
Σηκώθηκε από το κρεβάτι. Περπάτησε γυμνή στις μύτες των ποδιών και κατευθύνθηκε στη βεράντα. Βγήκε ολόγυμνη χωρίς να την ενδιαφέρει αν θα την έβλεπε κάποιος. Νύχτα ήταν εξάλλου. Η Αθήνα ήταν φωτισμένη, αλλά το σκοτάδι είχε βάθος. Ένιωσε τον αέρα στο γυμνό κορμί της. Οι ρώγες της ερεθίστηκαν. Ανατρίχιασε ολόκληρη!
Άρπαξε ένα πακέτο τσιγάρα μαζί με το τασάκι και μπήκε στο δωμάτιο. Πέρασε σαν αερικό μπροστά από τον άντρα. Εκείνος ντυνόταν. Ξάπλωσε απέναντί του.
«Σου αρέσει να προκαλείς, ε;» ρώτησε εκείνος.
Η γυναίκα χαμογέλασε. Άναψε τσιγάρο και τον κοίταξε επιβλητικά.
«Δεν είμαι η Δανάη που ξέρεις. Σκότωσα τη Δανάη μέσα μου. Ήταν ντροπαλή. Είμαι άλλη γυναίκα πλέον.» απάντησε
Είχε γίνει πολύ τολμηρή. Μόνο που δεν καταλάβαινε ο άντρας πως ήταν προκλητική μόνο για κείνον. Ζούσε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ένιωθε μεγάλη αυτοπεποίθηση λες και κυλούσε μέσα της η θηλυκότητα, το νάζι και η πρόκληση. Ένιωθε τρικυμία στις αισθήσεις. Μεταμορφωμένη!
Σόφη Λύσσαρη
κατηγορία:ερωτικό/ακατάλληλο
copyright 2-3-18
Άρπαξε ένα πακέτο τσιγάρα μαζί με το τασάκι και μπήκε στο δωμάτιο. Πέρασε σαν αερικό μπροστά από τον άντρα. Εκείνος ντυνόταν. Ξάπλωσε απέναντί του.
«Σου αρέσει να προκαλείς, ε;» ρώτησε εκείνος.
Η γυναίκα χαμογέλασε. Άναψε τσιγάρο και τον κοίταξε επιβλητικά.
«Δεν είμαι η Δανάη που ξέρεις. Σκότωσα τη Δανάη μέσα μου. Ήταν ντροπαλή. Είμαι άλλη γυναίκα πλέον.» απάντησε
Είχε γίνει πολύ τολμηρή. Μόνο που δεν καταλάβαινε ο άντρας πως ήταν προκλητική μόνο για κείνον. Ζούσε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ένιωθε μεγάλη αυτοπεποίθηση λες και κυλούσε μέσα της η θηλυκότητα, το νάζι και η πρόκληση. Ένιωθε τρικυμία στις αισθήσεις. Μεταμορφωμένη!
Σόφη Λύσσαρη
κατηγορία:ερωτικό/ακατάλληλο
copyright 2-3-18
Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ
"Είναι τα χέρια σας δεμένα για διάφορους λόγους; Απολαύστε τη διαδικασία για να λυθείτε και να δραπετεύσετε."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 1-3-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 1-3-18
ΆΝΟΙΞΗ
"Αν χάσεις κάποιες εποχές στον έρωτα, η μόνη σίγουρη είναι η άνοιξη."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 1-3-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 1-3-18
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018
ΞΥΡΙΣΜΑ ΜΕ ΛΕΠΙΔΑ
Η Δανάη κάθε μέρα έβλεπε τον άγνωστο άντρα από τη βιτρίνα του παραδοσιακού κουρείου. Μελαχρινός, ψηλός με έντονα χαρακτηριστικά κι υπέροχα αθώα μάτια. Είχε μία λάμψη, ένα μυστήριο και μία σεμνότητα που την τρέλαινε. Ήξερε μόνο το μικρό του όνομα. "Άρης".
Αυτό έγραφε η επιγραφή έξω από το κουρείο του. Μια μέρα κοντοστάθηκε. Κοίταξε μέσα από το τζάμι. Ήταν σκυμμένος πάνω από έναν ηλικιωμένο άντρα και με μια λεπίδα ξύριζε το πρόσωπό του.
Παρατήρησε τα χέρια του. Απαλές, προσεχτικές κινήσεις σε ρυθμό κλασικής μουσικής. Τη στιγμή που η κόρη του ματιού της εξοικειώθηκε με τους αργούς ρυθμούς του, ξαφνικά την αιφνιδίασε με έντονες κι έπειτα απαλές, έντονες, απαλές, έντονες, έντονες, έντονες και…
«Μμμμ» ξεστόμισε άθελά της, χαϊδεύοντας αμήχανα τις μπούκλες των μαλλιών της.
Δάγκωσε τα χείλη. Ζεστάθηκε. Ένιωσε πόθο. Έκλεισε τα μάτια και φαντασιώθηκε τον άντρα αυτό στο κορμί της. Τα δάχτυλά του μακριά και λεπτοκαμωμένα. Ήταν χέρια ήμερα. Χέρια γραφείου. Χέρια βελούδινα. Χέρια πιάνου.
Αναστέναξε!
«Θέλω να νιώσω το άγγιγμά του» σκέφτηκε κι οι σφυγμοί της καρδιάς της απογειώθηκαν.
Πέρασαν ώρες. Επέστρεψε σπίτι μετά τη δουλειά της. Γέμισε την μπανιέρα με νερό κι αφρόλουτρο. Μύρισε άνοιξη! Η ευωδία των λουλουδιών μέθυσε τις αισθήσεις της. Πρώτη Μαρτίου!
Γδύθηκε. Μπήκε αργά κι αισθησιακά στην μπανιέρα. Το σώμα της βυθίστηκε. Χαστούκισε το νερό για μπουρμπουλήθρες κι έκλεισε τα μάτια. Σκέφτηκε τον Άρη. Αποφάσισε να πάει στο κουρείο μετά το μπάνιο της.
Ετοιμάστηκε βιαστικά. Κοίταξε την ώρα. Σε λίγο θα έκλεινε το κουρείο. Δεν έπρεπε να χάσει αυτή τη στιγμή που είχε θάρρος.
Μόλις είχε μπει η άνοιξη κι εκείνη ήταν το κορίτσι της άνοιξης. Ήταν ο έρωτας. Ήταν άλλος άνεμος!
Σε λίγα λεπτά ήταν στην πόρτα του κουρείου. Ο Άρης ήταν μόνος και σκούπιζε αμέριμνος. Άνοιξε την πόρτα και μπήκε με αυτοπεποίθηση.
«Καλησπέρα» ψιθύρισε
«Καλησπέρα σας. Πώς μπορώ να βοηθήσω;» απάντησε εκείνος γεμάτος έκπληξη
«Λοιπόν… Θα σας φανεί λίγο περίεργο, αλλά εφόσον κάνετε ξύρισμα με λεπίδα,δε νομίζω να έχετε αντίρρηση να ξυρίσετε τα πόδια μου. Έτσι δεν είναι;»
«Μα…» ψέλλισε εκείνος
«Δεν έχει μα.. Μην είστε ρατσιστής. Θέλω να ξυρίσετε τα πόδια μου με λεπίδα. Εξάλλου σε μισή ώρα κλείνετε. Σωστα;»
«Ναι…σωστά, αλλά…»
«Αλλά, τι;»
«Όχι, εντάξει μπορώ να το κάνω. Απλά δεν το έχω ξανακάνει σε γυναικεία πόδια. Μισό λεπτό να σκουπίσω και ξεκινάμε.» απάντησε ο άντρας.
«Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά για όλα. Κι εγώ δεν το έχω ξανακάνει. Θέλω και θα το κάνω.»σχολίασε εκείνη
Τον κοίταξε κατάματα, χαμογέλασε κι έκλεισε την πόρτα του κουρείου. Αναποδογύρισε διακριτικά το ταμπελάκι στην πόρτα. Οι περαστικοί δε θα ενοχλούσαν. «Κλειστό» το κουρείο. Έπιασε το κλειδί πάνω στην πόρτα και κλείδωσε αέρινα.
Προχώρησε με βήμα σταθερό κι αέρα τολμηρό. Οι γόβες στιλέτο μαστίγωσαν το πάτωμα Κάθισε σιωπηλά σε μία από τις πολυθρόνες μπροστά από έναν τεράστιο καθρέφτη περιμένοντας εκείνον!
«Ελάτε, καθίστε.»
Η γυναίκα κάθισε σε μία ειδική καρέκλα και τέντωσε το πόδι της.
«Μισό λεπτό. Να βγάλω το καλσόν μου.» ψιθύρισε και σήκωσε διακριτικά το φόρεμά της .
Ο άντρας σοκαρίστηκε, αλλά προσπάθησε να πάρει το βλέμμα του από τα πόδια της τη στιγμή που εκείνη αφαιρούσε ερωτικά τις μαύρες καλτσοδέτες σε ρυθμό παλίρροιας.
«Είμαι έτοιμη.» πρόσθεσε
Τέντωσε με νάζι το δεξί της πόδι προς το μέρος του. Σκέπασε με το φόρεμά της κάθε απαγορευμένη ζώνη που θα μπορούσε να τη φέρει σε δύσκολη θέση αν αποκαλυπτόταν μέσα από το διάφανο δαντελένιο μαύρο εσώρουχό της. Εκείνος γονάτισε, έπιασε τη γυμνή πατούσα της και την τοποθέτησε απαλά πάνω στο γόνατό του. Άπλωσε αφρό στις γάμπες κι άρπαξε τη λεπίδα.
«Θέλω να είστε ήρεμη. Μη κουνηθείτε. Δε θέλω να σας κόψω με το ξυράφι.»
Ο άντρας στραβοκατάπιε. Κοκκίνησε. Ντράπηκε. Ένιωσε άβολα. Ένιωσε άβολα, γιατί ήταν ερεθισμένος κι έπρεπε να το κρύψει. Εκείνη ήταν ήρεμη. Έκλεισε τα μάτια, για να νιώσει.
Η λεπίδα χάιδεψε τη γάμπα της. Ο ρυθμός του αργός και σταθερός. Οι κινήσεις ανοδικές μέχρι το γόνατό της. Ένιωσε ανατριχίλα. Τα δάχτυλά του απαλά και μεταξένια.
Συνέχισε συγκεντρωμένος και το άλλο πόδι. Είχε ιδρώσει. Η Δανάη είχε φουντώσει. Έβλεπε εκείνον να ντρέπεται κι αυτό της έδινε μία άλλη ηδονή. Το ροδαλό χρώμα στα μάγουλά του της θύμισαν ένα ντροπαλό αγόρι στην εφηβεία του. Της έβγαζε μία σεμνότητα με λαγνεία. Ήταν ο άντρας ιππότης. Ευγενικός, σοβαρός, ντροπαλός με όρια. Δεν άγγιξε κάτι παραπάνω από αυτό που έπρεπε.
Ξύρισε επιμελώς τις γάμπες της με τη λεπίδα. Κανένα λάθος. Μόνο χάδι έδωσε η λεπίδα στη Δανάη. Τόσο προσεχτικός ήταν ο Άρης. Για κείνη!
Σκούπισε τα πόδια της.
«Είστε έτοιμη» είπε χαμογελώντας και κατευθύνθηκε στο νιπτήρα να πλύνει τη λεπίδα.
Νίφτηκε. Η Δανάη τον είδε από τον καθρέφτη. Είχε αναστατωθεί.
Σηκώθηκε διακριτικά και φόρεσε τις καλτσοδέτες. Απρόσεχτα όμως τώρα. Ο άντρας μπόρεσε να διακρίνει τους μηρούς της .Για λίγα δευτερόλεπτα επέτρεψε να φανεί το μαύρο εσώρουχό της, αλλά προσποιήθηκε πως ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Φόρεσε τις γόβες κι άφησε εικοσι ευρώ πάνω στον πάγκο.
«Μισό λεπτό. Έχετε ρέστα.»
«Δανάη. Τ’ όνομά σου;»
«Άρης. Χάρηκα.Να μιλάμε στον ενικό;»
«Ναι, φυσικά. Δε θέλω ρέστα, Έδωσες ρέστα και ρεσιτάλ απόψε!» απάντησε εκείνη χαμογελώντας
«Θα ξανάρθεις δηλαδή;» ρώτησε με αγωνία ο άντρας.
«Ναι, αν ξυρίζεις τα πάντα στο σώμα, θα έρθω μια μέρα για γενική περιποίηση.» σχολίασε εκείνη κάνοντας μία παιχνιδιάρικη ματιά
Ο άντρας σάστισε. Χαμογέλασε.
Η Δανάη περπάτησε αέρινα, ξεκλείδωσε επιδεικτικά την πόρτα και χάθηκε μέσα στην ανοιξιάτικη νύχτα.
Ο Άρης έκλεισε τα μάτια. Αναρωτήθηκε αν ήταν όνειρο όλο αυτό. Τη στιγμή που κλείδωνε την πόρτα για να φύγει πρόσεξε το καρτελάκι αναποδογυρισμένο. «Κλειστό» έγραφε για το κοινό.
«Τι μυστήρια γυναίκα!» ψιθύρισε κι αναστέναξε. Δεν έκλεισε μάτι όλη τη νύχτα.
Ούτε εκείνη! Η άνοιξη είχε μπει για τα καλά!
Σόφη Λύσσαρη
Καθ.δημιουργικής γραφής Brunel University
Copyright 1-3-18
Κατηγορία: ερωτικό,ακατάλληλο,φανταστική ιστορία
Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018
Για δυνατούς παίχτες
Ποσοτική μεταβλητή και Ποιοτική μεταβλητή. Δύο είδη που αν αναλύσει κανείς αντιλαμβάνεται τις έννοιες "συνθήκη"-"τυχαιότητα"-"παράγοντας"-"περιβάλλον" σε συνδυασμό με την έννοια χρόνος.
Η ουσία είναι πως ποτέ δεν έχει αναφερθεί ότι αυτές οι έννοιες είναι τα χαρτιά μιας τράπουλας στα χέρια του Δημιουργού, ο Οποίος αφήνει το ψευδώνυμό του πίσω από όλα.Η ανοησία του ανθρώπου είναι η προσπάθεια κατανόησης των προαναφερόμενων όρων-εννοιών,δηλαδή της τράπουλας κι όχι των κανόνων του παιχνιδιού.
Κανείς δε μπορεί να παίξει μπριτζ για παράδειγμα,αν δεν έχει ψάξει να μάθει τους κανόνες.Η γνώση των τραπουλόχαρτων δε δημιουργεί ένα παιχνίδι.Επομένως οφείλει ο άνθρωπος να μάθει τους κανόνες,τα τραπουλόχαρτα και να εξασκείται προκειμένου να είναι καλός παίχτης σε ένα παιχνίδι που ο καλύτερος παίχτης είναι μόνο εκείνος με τα πνευματικά δικαιώματα, δηλαδή ο Δημιουργός.
Μη παίζουμε παιχνίδι με Κείνον περιμένοντας να κερδίσουμε.Θα μπλοφάρει όλη την ώρα. Θα μας πείσει πως είμαστε ικανοί για να μας απογοητεύσει. Άνθρωπε παίξε μπριτζ με άνθρωπο, όχι με το Θεό τον ίδιο.Θα σε ισοπεδώσει και θα ρίξεις το φταίξιμο στην τυχαιότητα.Θα πεις πως δεν είχες δηλαδή καλό χαρτί.Δεν τυχαίνει κάτι αν δε το θέλει ο Δημιουργός.Στην τσέπη σου θα βάλει δυνατό τραπουλόχαρτο αν θέλει.Επιθυμεί να σε δει πώς μπορείς να παίξεις ακόμα και με άχρηστο τραπουλόχαρτο.Θέλει να σε δει πώς μπορείς να χάσεις με τα καλύτερα τραπουλόχαρτα.Σε προκαλεί ο Δημιουργός άνθρωπε. Αξίζεις ή δεν αξίζεις να είσαι στην ομάδα των καλών παιχτών Του;
Σόφη Λύσσαρη
copyright 28-2-18
στοχαστικό
Η ουσία είναι πως ποτέ δεν έχει αναφερθεί ότι αυτές οι έννοιες είναι τα χαρτιά μιας τράπουλας στα χέρια του Δημιουργού, ο Οποίος αφήνει το ψευδώνυμό του πίσω από όλα.Η ανοησία του ανθρώπου είναι η προσπάθεια κατανόησης των προαναφερόμενων όρων-εννοιών,δηλαδή της τράπουλας κι όχι των κανόνων του παιχνιδιού.
Κανείς δε μπορεί να παίξει μπριτζ για παράδειγμα,αν δεν έχει ψάξει να μάθει τους κανόνες.Η γνώση των τραπουλόχαρτων δε δημιουργεί ένα παιχνίδι.Επομένως οφείλει ο άνθρωπος να μάθει τους κανόνες,τα τραπουλόχαρτα και να εξασκείται προκειμένου να είναι καλός παίχτης σε ένα παιχνίδι που ο καλύτερος παίχτης είναι μόνο εκείνος με τα πνευματικά δικαιώματα, δηλαδή ο Δημιουργός.
Μη παίζουμε παιχνίδι με Κείνον περιμένοντας να κερδίσουμε.Θα μπλοφάρει όλη την ώρα. Θα μας πείσει πως είμαστε ικανοί για να μας απογοητεύσει. Άνθρωπε παίξε μπριτζ με άνθρωπο, όχι με το Θεό τον ίδιο.Θα σε ισοπεδώσει και θα ρίξεις το φταίξιμο στην τυχαιότητα.Θα πεις πως δεν είχες δηλαδή καλό χαρτί.Δεν τυχαίνει κάτι αν δε το θέλει ο Δημιουργός.Στην τσέπη σου θα βάλει δυνατό τραπουλόχαρτο αν θέλει.Επιθυμεί να σε δει πώς μπορείς να παίξεις ακόμα και με άχρηστο τραπουλόχαρτο.Θέλει να σε δει πώς μπορείς να χάσεις με τα καλύτερα τραπουλόχαρτα.Σε προκαλεί ο Δημιουργός άνθρωπε. Αξίζεις ή δεν αξίζεις να είσαι στην ομάδα των καλών παιχτών Του;
Σόφη Λύσσαρη
copyright 28-2-18
στοχαστικό
Μυστήριος καθρέφτης
Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα του δωματίου. Ακούστηκαν βήματα. Οι γόβες της μαστίγωσαν το πάτωμα με το δυναμικό περπάτημά της. Η μυστήρια γυναίκα ήταν στο δωμάτιο.Το άρωμά της μέθυσε τις αιθέριες παρουσίες.Φύσηξε άνεμος.
Ο άντρας ήταν στο κρεβάτι με πολλές θηλυκές υπάρξεις. Η γυναίκα στάθηκε κοντά του.Τον κοίταξε κατάματα.Χαμογέλασε.Χάιδεψε ναζιάρικα τις μπούκλες και το λαιμό της.
-Πιστεύεις πως σοκάρομαι; Δε χρειάζεται να είσαι σιωπηλός. Δικές μου σκλάβες είναι και τις έστειλα να σε δοκιμάσουν και να μου πουν την εμπειρία τους.
-Αποκλείεται.
-Κορίτσια σχόλασε το πάρτυ.Φεύγουμε.
Οι γυμνές γυναίκες υπάκουσαν αμέσως. Ο άντρας σοκαρίστηκε ερεθισμένος.
Η μυστήρια γυναίκα χαμογέλασε από ηδονή. Σήκωσε το μεσαίο δάχτυλο της αριστερής της παλάμης και το πλησίασε στο πρόσωπό της. Το κοίταξε επίμονα λες κι είχε ένα μικρό καθρεφτάκι μπροστά της. Χαμογέλασε. Έβγαλε από την τσάντα της ένα κραγιόν κι έβαψε ροζ τα χείλη κοιτώντας απλά ένα της δάχτυλο.Το μεσαίο.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 27-2-18
ερωτικό/μυστήριο/ακατάλληλο
Ο άντρας ήταν στο κρεβάτι με πολλές θηλυκές υπάρξεις. Η γυναίκα στάθηκε κοντά του.Τον κοίταξε κατάματα.Χαμογέλασε.Χάιδεψε ναζιάρικα τις μπούκλες και το λαιμό της.
-Πιστεύεις πως σοκάρομαι; Δε χρειάζεται να είσαι σιωπηλός. Δικές μου σκλάβες είναι και τις έστειλα να σε δοκιμάσουν και να μου πουν την εμπειρία τους.
-Αποκλείεται.
-Κορίτσια σχόλασε το πάρτυ.Φεύγουμε.
Οι γυμνές γυναίκες υπάκουσαν αμέσως. Ο άντρας σοκαρίστηκε ερεθισμένος.
Η μυστήρια γυναίκα χαμογέλασε από ηδονή. Σήκωσε το μεσαίο δάχτυλο της αριστερής της παλάμης και το πλησίασε στο πρόσωπό της. Το κοίταξε επίμονα λες κι είχε ένα μικρό καθρεφτάκι μπροστά της. Χαμογέλασε. Έβγαλε από την τσάντα της ένα κραγιόν κι έβαψε ροζ τα χείλη κοιτώντας απλά ένα της δάχτυλο.Το μεσαίο.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 27-2-18
ερωτικό/μυστήριο/ακατάλληλο
Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018
Τρόπος τινά
"Μη κάνετε πράγματα με το δικό σας τρόπο.Να τα κάνετε με το σωστό τρόπο.Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο δικό σας τρόπο και στο σωστό τρόπο.Ένας δρόμας τα χωρίζει.Ο δρόμος των λαθών,ενοχών και της σιωπής."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 27-2-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 27-2-18
BREATHING
"An end is a beginning.A beginning is a breath.An end is a breath.Everything is a matter of breathing.Breathe in-Breathe out"
Sophie Lyssari
copyright 26-2-18
Sophie Lyssari
copyright 26-2-18
Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018
Τελευταίος χρησμός
-Κάθε Φεβρουάριο έδινε χρησμό η Πυθία. Έδωσε στο Θεμιστοκλή τον πιο σημαντικό χρησμό με σύμμαχο τη θάλασσα.
-Ναι,ρε φίλε πολλά ήξερε αυτή.
-Δε μιλούσε η Πυθία φίλε μου.Άλλη ενέργεια έμπαινε μέσα της.
-Τι έγινε το Φλεβάρη του 2017;
-Εμφανίστηκε η ενέργεια που χρησιμοποίησε κάποτε το σώμα της Πυθίας.Τα ξημερώματα αυτής της χρονιάς έδωσε κι άλλο χρησμό.
-Έλα ρε, τι;
-Μόνο με την αγνή αγάπη θεραπεύει ο φωτεινός τον εαυτό του.Βάζει το χέρι στην καρδιά και διατάζει το σκοτάδι του να φύγει.Το σκοτάδι υπακούει εκείνον με φως που δεν το θέλει μέσα του.Καταλαβαίνει πως έχασε τη μάχη.Δίνει διαταγή ο φωτεινός. Δε παρακαλά. Διαταγή δίνει.
-Μα γιατί αυτή η δυνατή ενέργεια δε σκότωσε αυτό το σκοτάδι;
-Ήθελε να το κάνει το ίδιο το πλάσμα που έφερε το πιο ισχυρό σκοτάδι.Ήταν δυνατός πια.Φωτεινός.Χωρίς φόβο.Μπορούσε να το κάνει μόνος του,γιατί εκτός από φως,είχε εκείνη σύμμαχο.Δεν είχε φόβο πια.
-Ωραίο θέμα για το βιβλίο σου.
-Μεταφυσικό.Γουστάρω.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 25-2-18
μεταφυσικό
-Ναι,ρε φίλε πολλά ήξερε αυτή.
-Δε μιλούσε η Πυθία φίλε μου.Άλλη ενέργεια έμπαινε μέσα της.
-Τι έγινε το Φλεβάρη του 2017;
-Εμφανίστηκε η ενέργεια που χρησιμοποίησε κάποτε το σώμα της Πυθίας.Τα ξημερώματα αυτής της χρονιάς έδωσε κι άλλο χρησμό.
-Έλα ρε, τι;
-Μόνο με την αγνή αγάπη θεραπεύει ο φωτεινός τον εαυτό του.Βάζει το χέρι στην καρδιά και διατάζει το σκοτάδι του να φύγει.Το σκοτάδι υπακούει εκείνον με φως που δεν το θέλει μέσα του.Καταλαβαίνει πως έχασε τη μάχη.Δίνει διαταγή ο φωτεινός. Δε παρακαλά. Διαταγή δίνει.
-Μα γιατί αυτή η δυνατή ενέργεια δε σκότωσε αυτό το σκοτάδι;
-Ήθελε να το κάνει το ίδιο το πλάσμα που έφερε το πιο ισχυρό σκοτάδι.Ήταν δυνατός πια.Φωτεινός.Χωρίς φόβο.Μπορούσε να το κάνει μόνος του,γιατί εκτός από φως,είχε εκείνη σύμμαχο.Δεν είχε φόβο πια.
-Ωραίο θέμα για το βιβλίο σου.
-Μεταφυσικό.Γουστάρω.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 25-2-18
μεταφυσικό
Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018
Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018
Perspectives of dreaming
"The greatest dream for many people is to be rich.Others, dream to go home.There is always a different perspective in dreaming."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 20-2-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 20-2-18
Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018
ΑΝΔΡΕΙΑ
"Η μεγαλύτερη ανδρεία ενός άντρα αποδεικνύεται στην καθημερινή προσπάθειά του για την κατάκτηση της γυναίκας του από εκείνον."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 6-2-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 6-2-18
Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ
Ο άγγελος ήρθε από πολύ μακριά κι ας ήταν απασχολημένος.Την είχε ενημερώσει με ένα σημάδι για την επίσκεψή του.Ήθελε να τον περιμένει.
Εκείνη κάθισε στον καναπέ ξαπλωμένη.Ήταν βράδυ. Είχε αφήσει ανοιχτό το παραθυρόφυλλο του δωματίου.Τον περίμενε ανυπόμονα.
Ξαφνικά έντονος,παγωμένος κι άγριος αέρας μπήκε στο δωμάτιό της.Τα μαλλιά της χόρεψαν ρυθμικά στο φύσημά του. Χαμογέλασε.Το δωμάτιο μύρισε άρωμα λουλουδιών.Τη μάγεψε αυτή η ευωδία. Ήταν η αναγγελία άφιξής του.
Τα φώτα στο σπίτι αναβόσβησαν κι άκουσε τα βήματά του.Ήταν βαριά,επιβλητικά κι έντονα λες και μεταλλικά αντικείμενα σέρνονταν στο έδαφος. Ο ήχος θα τρόμαζε έναν απλό άνθρωπο.Εκείνη είχε συνηθίσει.Ο ήχος από το περπάτημά του πάντα την προειδοποιούσε πως θα τον δει με σώμα.
Σηκώθηκε από τον καναπέ.Έτρεξε στη βεράντα. Την περίμενε εκεί. Μόλις την είδε άνοιξέ την αγκαλιά του.Την αγκάλιασε σφιχτά.
Εκείνη έκλεισε τα μάτια και δάκρυσε.Τον μύρισε.Κι εκείνος τη μύρισε.Χάιδεψε τα μαλλιά της.
"Μυρίζεις όμορφα" της ψιθύρισε
"Μου έλειψες.Είμαι κουρασμένη." απάντησε η γυναίκα
"Το ξέρω. Μην ανησυχείς.Πέρασες πολλά.Δώσε χρόνο στο σώμα σου.Δε κινδυνεύεις."
"Θέλω να έρθω σπίτι."
"Όχι ακόμη.Η θέση σου είναι εδώ."απάντησε ο άγγελος κι έβαλε την τεράστια παλάμη του στην καρδιά της.
Η γυναίκα ένιωσε μία ζέστη να κυλά μέσα της.Ήταν η αγάπη του.Την ένιωσε και χαμογέλασε. Τέντωσε την παλάμη της κι άγγιξε τη δική του καρδιά.
"Νιώσε και τη δική μου αγάπη." του ψιθύρισε
Για πρώτη φορά ο άγγελος έκλεισε τα βουρκωμένα μάτια του και σιώπησε.Ένιωσε την αγάπη της.
"Μην ανοίξεις τα μάτια σου και νιώσε με." πρόσθεσε η γυναίκα
Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της, τον έσφιξε στην αγκαλιά της και φίλησε τα χείλη του με μία γλύκα κι ένα νάζι.
"Αυτό είναι το φιλί της Αφροδίτης." σχολίασε και την έσφιξε έντονα στην αγκαλιά του.
Τη στιγμή διέκοψε ένας συναγερμός αυτοκινήτου. Έσκασαν από τα γέλια και οι δύο.
"Η γη με τις παραξενιές της"σχολίασε εκείνη."Θέλω να χαμογελάς άγγελέ μου."
"Χαμογελάω όταν είμαι μαζί σου. Πρέπει να φύγω σε λίγο.Να σε ρωτήσω κάτι;"
"Τι;"
"Έχεις αποφασίσει με ποιον θα μείνεις όταν επιστρέψεις σπίτι;"
" Η καρδιά μου γράφει δύο ονόματα και το ξέρεις.Θα είμαι και με τους δυο σας.Έχεις αντίρρηση γι' αυτό;"
"Είσαι ευπρόσδεχτη πάντα στο γυάλινο πύργο μας.Είναι άδειος χωρίς εσένα. Για να μη ταξιδεύεις συνέχεια για να βλέπεις τον άλλο άντρα, μπορείτε να μείνετε μαζί μου."απάντησε ο άγγελος κι εξαφανίστηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Η γυναίκα εντυπωσιάστηκε από την απάντησή του. Πόσο την αγαπούσε!
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής
copyright 2-2-18
κατηγορία: μεταφυσικό,σουρεάλ,φανταστική ιστορία
Εκείνη κάθισε στον καναπέ ξαπλωμένη.Ήταν βράδυ. Είχε αφήσει ανοιχτό το παραθυρόφυλλο του δωματίου.Τον περίμενε ανυπόμονα.
Ξαφνικά έντονος,παγωμένος κι άγριος αέρας μπήκε στο δωμάτιό της.Τα μαλλιά της χόρεψαν ρυθμικά στο φύσημά του. Χαμογέλασε.Το δωμάτιο μύρισε άρωμα λουλουδιών.Τη μάγεψε αυτή η ευωδία. Ήταν η αναγγελία άφιξής του.
Τα φώτα στο σπίτι αναβόσβησαν κι άκουσε τα βήματά του.Ήταν βαριά,επιβλητικά κι έντονα λες και μεταλλικά αντικείμενα σέρνονταν στο έδαφος. Ο ήχος θα τρόμαζε έναν απλό άνθρωπο.Εκείνη είχε συνηθίσει.Ο ήχος από το περπάτημά του πάντα την προειδοποιούσε πως θα τον δει με σώμα.
Σηκώθηκε από τον καναπέ.Έτρεξε στη βεράντα. Την περίμενε εκεί. Μόλις την είδε άνοιξέ την αγκαλιά του.Την αγκάλιασε σφιχτά.
Εκείνη έκλεισε τα μάτια και δάκρυσε.Τον μύρισε.Κι εκείνος τη μύρισε.Χάιδεψε τα μαλλιά της.
"Μυρίζεις όμορφα" της ψιθύρισε
"Μου έλειψες.Είμαι κουρασμένη." απάντησε η γυναίκα
"Το ξέρω. Μην ανησυχείς.Πέρασες πολλά.Δώσε χρόνο στο σώμα σου.Δε κινδυνεύεις."
"Θέλω να έρθω σπίτι."
"Όχι ακόμη.Η θέση σου είναι εδώ."απάντησε ο άγγελος κι έβαλε την τεράστια παλάμη του στην καρδιά της.
Η γυναίκα ένιωσε μία ζέστη να κυλά μέσα της.Ήταν η αγάπη του.Την ένιωσε και χαμογέλασε. Τέντωσε την παλάμη της κι άγγιξε τη δική του καρδιά.
"Νιώσε και τη δική μου αγάπη." του ψιθύρισε
Για πρώτη φορά ο άγγελος έκλεισε τα βουρκωμένα μάτια του και σιώπησε.Ένιωσε την αγάπη της.
"Μην ανοίξεις τα μάτια σου και νιώσε με." πρόσθεσε η γυναίκα
Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της, τον έσφιξε στην αγκαλιά της και φίλησε τα χείλη του με μία γλύκα κι ένα νάζι.
"Αυτό είναι το φιλί της Αφροδίτης." σχολίασε και την έσφιξε έντονα στην αγκαλιά του.
Τη στιγμή διέκοψε ένας συναγερμός αυτοκινήτου. Έσκασαν από τα γέλια και οι δύο.
"Η γη με τις παραξενιές της"σχολίασε εκείνη."Θέλω να χαμογελάς άγγελέ μου."
"Χαμογελάω όταν είμαι μαζί σου. Πρέπει να φύγω σε λίγο.Να σε ρωτήσω κάτι;"
"Τι;"
"Έχεις αποφασίσει με ποιον θα μείνεις όταν επιστρέψεις σπίτι;"
" Η καρδιά μου γράφει δύο ονόματα και το ξέρεις.Θα είμαι και με τους δυο σας.Έχεις αντίρρηση γι' αυτό;"
"Είσαι ευπρόσδεχτη πάντα στο γυάλινο πύργο μας.Είναι άδειος χωρίς εσένα. Για να μη ταξιδεύεις συνέχεια για να βλέπεις τον άλλο άντρα, μπορείτε να μείνετε μαζί μου."απάντησε ο άγγελος κι εξαφανίστηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Η γυναίκα εντυπωσιάστηκε από την απάντησή του. Πόσο την αγαπούσε!
Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής
copyright 2-2-18
κατηγορία: μεταφυσικό,σουρεάλ,φανταστική ιστορία
Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018
Μια γυναίκα όλα τα μπορεί
"Ένας άντρας από έρωτα μπορεί να κάνει μοιραία λάθη κατα λάθος.Μια γυναίκα από έρωτα θα διορθώσει αυτά τα λάθη χωρίς λάθος."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 31-1-18
Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018
Φωτισμένο Σκοτάδι
"Θέλεις να καταλάβεις τον κόσμο; Οδήγησε με το αυτοκίνητό σου μέσα στη νύχτα. Παρατήρησε τα σκοτεινά δρομάκια. Θα δεις πολλά σοκαριστικά.Κάνε μια στάση.Ένα τσιγάρο.Παρατήρησε πάλι. Νιώσε δέος.Νιώσε το σκοτάδι. Νιώσε το φως μαζί με το σκοτάδι.
Ποιο φως; Το δικό σου.Η δική σου περιπολία είναι φως. Είναι φωτισμένο το σκοτάδι. Μετά γύρνα σπίτι. Σκέψου τις εικόνες που είχες από αυτή την περιπολία. Εκεί επιλέγεις τι θέλεις να είσαι. Φως ή σκοτάδι.
Αν επιλέξεις να είσαι φως, κάθε βόλτα σου τη νύχτα θα περικυκλώνεται από σκιές που σε τρέμουν.Βλέπουν το φως σα φωτιά.Το φως βλέπει το σκοτάδι σα μαύρο φόντο σε ένα πίνακα ζωγραφικής. Αποκτούν αξία και τα δύο. Δε περισσεύει όμως το φως. Το σκοτάδι είναι περίσσιο μα άχρηστο δίχως φως. Τι να τον κάνεις το μαύρο ουρανό χωρίς το άστρο;"
Σόφη Λύσσαρη
copyright 30-1-18
Ποιο φως; Το δικό σου.Η δική σου περιπολία είναι φως. Είναι φωτισμένο το σκοτάδι. Μετά γύρνα σπίτι. Σκέψου τις εικόνες που είχες από αυτή την περιπολία. Εκεί επιλέγεις τι θέλεις να είσαι. Φως ή σκοτάδι.
Αν επιλέξεις να είσαι φως, κάθε βόλτα σου τη νύχτα θα περικυκλώνεται από σκιές που σε τρέμουν.Βλέπουν το φως σα φωτιά.Το φως βλέπει το σκοτάδι σα μαύρο φόντο σε ένα πίνακα ζωγραφικής. Αποκτούν αξία και τα δύο. Δε περισσεύει όμως το φως. Το σκοτάδι είναι περίσσιο μα άχρηστο δίχως φως. Τι να τον κάνεις το μαύρο ουρανό χωρίς το άστρο;"
Σόφη Λύσσαρη
copyright 30-1-18
Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018
Σαφές και σοφία
"Το σαφές είναι για σοφές. Οι σοφές είναι για σαφέστατους σοφούς."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 30-1-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 30-1-18
Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018
Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018
Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018
Όρκος
- Τι είναι αυτή η σπηλιά; ρώτησε μαγνητισμένος ο άντρας τη γυναίκα του.
-Αυτό είναι το κρησφύγετό μου. Δεν είναι μακριά από το σπίτι του θείου κι έρχομαι πολλές φορές εδώ. Αγάπη μου είναι το μοναδικό μέρος που μπορείς να κάνεις μπάνιο τη μέρα χωρίς να κοκκινίζει το ευαίσθητο δέρμα σου. Δε χρειάζεται να τρέχουμε τη νύχτα για μπάνιο όσο είμαστε σε αυτό το νησί. Είναι απόμερη και μπορούμε να κάνουμε ό,τι θελουμε εκεί... Βλέπεις εκείνο το παράθυρο στο βράχο;
-Ναι, είναι υπέροχο.
-Πάντα φανταζόμουν πως είναι το παράθυρο με θέα την άλλη όχθη.
-Τι εννοείς;
-Είναι ένα παράθυρο που μας χωρίζει με τον κάτω κόσμο. Νιώθω πως υπάρχει μια πύλη εκεί και μπαινοβγαίνουν ψυχές.
-Μα βλέπω μόνο θάλασσα εκεί μικρή μου.
-Εγώ βλέπω ψυχές από ψηλά να πέφτουν στο νερό για να γεννηθούν στη γη, αλλά δε ξέρω γιατί τα βλέπω όλα αυτά μερικές φορές.
-Σε πιστεύω Θεοδώρα.
-Δε θέλω να με λες έτσι.
-Μα είσαι θείο δώρο για μένα.
-Σου έχω πει πώς μου αρέσει να με λες. Δε θέλω αυτό το όνομα.Το νιώθω ξένο.
-Δε θα εκνευριστώ αγάπη μου.Θα σε πω Αφροδίτη.Για μένα είσαι η πιο όμορφη γυναίκα στη γη.
-Αφροδίτη; μμμ
-Τι;
-Δε ξέρω ένιωσα πολύ οικείο αυτό το όνομα. Τελοσπάντων.Πάμε να σκαρφαλώσουμε το βράχο και να μπούμε στη σπηλιά, να βγάλουμε τα ρούχα μας και να κάνουμε μπάνιο;
-Περίμενε...
-Τι είναι αγάπη μου;
-Θέλω να υποσχεθούμε κάτι ο ένας στον άλλο. Θέλω να μη μας χωρίσει ποτέ ούτε κι ο θάνατος. Το υπόσχεσαι έρωτά μου;
-Άντρα μου,έρωτά μου,το υπόσχομαι. Δε θα μας χωρίσει ποτέ ούτε κι ο θάνατος. Το εννοώ. Σε λατρεύω!!!
Το ζευγάρι αγκαλιάστηκε,κοίταξαν τη σπηλιά κι έδωσαν ένα φιλί πάθους.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 22-1-18
κατηγορία:ρομαντικό
-Αυτό είναι το κρησφύγετό μου. Δεν είναι μακριά από το σπίτι του θείου κι έρχομαι πολλές φορές εδώ. Αγάπη μου είναι το μοναδικό μέρος που μπορείς να κάνεις μπάνιο τη μέρα χωρίς να κοκκινίζει το ευαίσθητο δέρμα σου. Δε χρειάζεται να τρέχουμε τη νύχτα για μπάνιο όσο είμαστε σε αυτό το νησί. Είναι απόμερη και μπορούμε να κάνουμε ό,τι θελουμε εκεί... Βλέπεις εκείνο το παράθυρο στο βράχο;
-Ναι, είναι υπέροχο.
-Πάντα φανταζόμουν πως είναι το παράθυρο με θέα την άλλη όχθη.
-Τι εννοείς;
-Είναι ένα παράθυρο που μας χωρίζει με τον κάτω κόσμο. Νιώθω πως υπάρχει μια πύλη εκεί και μπαινοβγαίνουν ψυχές.
-Μα βλέπω μόνο θάλασσα εκεί μικρή μου.
-Εγώ βλέπω ψυχές από ψηλά να πέφτουν στο νερό για να γεννηθούν στη γη, αλλά δε ξέρω γιατί τα βλέπω όλα αυτά μερικές φορές.
-Σε πιστεύω Θεοδώρα.
-Δε θέλω να με λες έτσι.
-Μα είσαι θείο δώρο για μένα.
-Σου έχω πει πώς μου αρέσει να με λες. Δε θέλω αυτό το όνομα.Το νιώθω ξένο.
-Δε θα εκνευριστώ αγάπη μου.Θα σε πω Αφροδίτη.Για μένα είσαι η πιο όμορφη γυναίκα στη γη.
-Αφροδίτη; μμμ
-Τι;
-Δε ξέρω ένιωσα πολύ οικείο αυτό το όνομα. Τελοσπάντων.Πάμε να σκαρφαλώσουμε το βράχο και να μπούμε στη σπηλιά, να βγάλουμε τα ρούχα μας και να κάνουμε μπάνιο;
-Περίμενε...
-Τι είναι αγάπη μου;
-Θέλω να υποσχεθούμε κάτι ο ένας στον άλλο. Θέλω να μη μας χωρίσει ποτέ ούτε κι ο θάνατος. Το υπόσχεσαι έρωτά μου;
-Άντρα μου,έρωτά μου,το υπόσχομαι. Δε θα μας χωρίσει ποτέ ούτε κι ο θάνατος. Το εννοώ. Σε λατρεύω!!!
Το ζευγάρι αγκαλιάστηκε,κοίταξαν τη σπηλιά κι έδωσαν ένα φιλί πάθους.
Σόφη Λύσσαρη
copyright 22-1-18
κατηγορία:ρομαντικό
Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018
Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018
Ύλη και φως
"Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως το ίδιο το φως Θεού-ο Υιός για να μεταβεί στη γη πέρασε διαδικασίες θνητών, όπως γέννηση και θάνατο λόγω ότι έπρεπε να αποκτήσει ένα σώμα- ύλη κατά την κάθοδό του; Η ύλη λοιπόν μας βάζει σε διαδικασίες θνητότητας αναγκαστικά. Αιώνια άφθαρτο το φως και το καθαρό πνεύμα."
Σόφη Λύσσαρη
copyright 13-1-18
Σόφη Λύσσαρη
copyright 13-1-18
Τι σχέση έχει το σκοτάδι με την ευφυΐα;
" Το σκοτάδι υποκλίνεται στην ευφυΐα του ανθρώπου με φως, αποδεικνύοντας έτσι το συστατικό που του λείπει."
Σόφη Λύσσαρη
Σόφη Λύσσαρη
copyright 14-1-18
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)