Ηλιοβασίλεμα σιωπής

Καθισμένος σ’ ένα βράχο αγναντεύεις
κι απ’ την ίδια τη ζωή ξεφεύγεις
κάνεις όνειρα σιωπής μ’ αρμύρα
θάλασσας τριαντάφυλλα με χίλια μύρα.

Κι εκεί χαμένος μες στις σκέψεις
κοιτάς το ηλιοβασίλεμα δίχως βλέψεις
χρώματα ουράνιου τόξου μες στην ψυχή σου
άλλαξε τώρα φορά ο αγέρας μες στο κορμί σου.

Ηλιοβασίλεμα σιωπής με καθρέφτη μία θάλασσα
με όνειρα μαζί που κι εγώ κάποτε χάλασα
χάνομαι κι εγώ μαζί σου παρασυρμένη
μες στη ζωή μια ναυαγός και θαλασσοδαρμένη.