Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ (σύντομη ιστορία)

Αυτή η ιστορία είναι παραβολική και γράφτηκε με σκοπό να δώσει ένα ηθικό δίδαγμα. «Ποτέ μη βιάζεστε να κρίνετε ανθρώπους»

***(ακατάλληλο για ανηλίκους)


Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ


-Πάτερ Ιωάννη νιώθω την ανάγκη να εξομολογηθώ κάτι.


-Γιώργο, κοτζάμ ψυχολόγος έρχεσαι σε μένα;


-Ναι, όλοι έχουμε την ανάγκη να αδειάσουμε ένα βάρος από μέσα μας.


-Τι συμβαίνει παιδί μου;


-Χωρίσαμε με τη Λίζα πριν πάρα πολλά χρόνια. Αλλάξαμε ζωές και χώρισαν οι δρόμοι μας. Ποτέ όμως δεν την έβγαλα από το μυαλό μου. Υπήρχαν ειδικά σκηνές ερωτικές που με στοίχειωναν καιρό. Έτσι λοιπόν όταν ζούσα στο Βέλγιο πήγα με δύο γυναίκες που έμοιαζαν πολύ σε εκείνη για να ζήσω μία εικόνα ερωτική που είχα στο μυαλό μου μαζί της και είχε να κάνει με παιχνίδι ρόλων.


-Και με τις δυο μαζί πήγες;


-χα χα Πάτερ Ιωάννη δεν είμαι και τόσο ανώμαλος. Είπαμε…Μ’ άρεσε η σκέψη…Τέλος πάντων, πήγα με την καθεμιά μόνο για ένα βράδυ.


-Εσύ το καλό παιδί ο Γιωργάκης μας;


-Σε λίγο πάτερ θα με λέτε ο διαβολάκης σας…χιχιχ Είχα εξηγηθεί στην καθεμιά ότι δε ψάχνω σχέση, αλλά πως ήθελα να ζήσω αυτή τη συγκεκριμένη φαντασίωση και δεν υπήρχε πρόβλημα.


-Και;


-Πριν κάνω μια αμαρτία λέω «Θεέ μου αφού δεν αντέχω άλλο, στείλε μου τουλάχιστον κάποια που έχει ανάγκη λίγο ψυχολογική υποστήριξη. Ψυχολόγος είμαι, ε…ας κάνω και λίγο έργο μαζί με την απόλαυση!»


- Δεν υπάρχεις! Αποστολή με απόλαυση μαζί δηλαδή;


-χι,χι Κάπως έτσι πάτερ. Συστήθηκα ως Αλέξανδρος, όχι ως Γιώργος. Στο τέλος της νύχτας πιάσαμε κουβέντα και με τις δύο. Η πρώτη ήταν έτοιμη για διαζύγιο και την έπεισα να κρατήσει το γάμο της. Η δεύτερη είχε μπλέξει με πορνεία και εν τέλει πάτερ παντρεύτηκε έναν πλούσιο άντρα και έγινε η πόρνη του. Από το να έχει πολλούς εραστές και να βρίσκεται στο δρόμο ή στα μπαρ τουλάχιστον έκανε οικογένεια.


-Εσύ πού ξέρεις τι απέγιναν αυτές οι γυναίκες;


-Είχα δώσει το δεύτερο κινητό μου πάτερ και κρατήσαμε επικοινωνία μέχρι που μπήκαν στο δρόμο τους με τα μπούρου μπούρου τα δικά μου.


-Μπράβο παιδί μου. Μετά τι έγινε;


-Παντρεύτηκα μία άλλη γυναίκα για καθαρά σεξουαλικούς λόγους. Κάλυπτε μία πτυχή του εαυτού μου που δεν την είχε καλύψει η Λίζα και που δε θα την κάλυπτε ποτέ ακόμα κι αν συναντιόμασταν χρόνια μετά. Ήθελα να χορτάσω σε αυτό το κομμάτι για να μην έχω απωθημένα πάτερ.Ο γάμος μου με τη γυναίκα αυτή δε κράτησε πολύ γιατί υπήρχαν πολλά προβλήματα.Μπήκα σε μια σειρά μετά. Δεν ασχολήθηκα με σχέσεις μιας βραδιάς και ήμουν ικανοποιημένος από τη ζωή. Πάντα όμως μέσα μου είχα έναν καημό να συναντήσω τη Λίζα. Πέρασαν χρόνια…Μέχρι που την ξανασυνάντησα τυχαία και γίναμε φίλοι. Δε μιλήσαμε ποτέ για μας. Ήθελα από την πρώτη στιγμή να την αρπάξω και να της δώσω ένα παθιασμένο φιλί και να της πω ότι ποτέ δεν την ξέχασα.


-Δεν το έκανες;


-Όχι. Σκέφτηκα λογικά. Εκείνη είχε τη ζωή της, εγώ τη δική μου και μείναμε στο φιλικό.


-Αφού την αγαπούσες, γιατί δε μίλησες;


-Αυτή η λογική μπήκε στη μέση, ενώ τα μάτια μας μιλούσαν…


-Εννοείς και τα δικά της μάτια; Ένιωθε για σένα συναισθήματα;


-Nαι, τα μάτια της την πρόδιδαν. Τα χείλη της το ίδιο. Η γλώσσα του σώματός της το ίδιο. Κορόμηλο αυτή στο στόμα, κορόμηλο εγώ και μούγκα…Μου πήρε δύο χρόνια και κάτι για να τολμήσω να την προσεγγίσω αλλιώς…Όμως όλο αυτό το διάστημα πάτερ ήταν πολύ το πάθος μου για εκείνη και το έπνιγα. Ξεσπούσα με άλλες.


- Δηλαδή πήγες με πολλές απλά για μία νύχτα;


-Πολλές.. Δεν το λες και πολλές, αλλά ούτε και λίγες… Είχα βάλει μία αγγελία στην οποία περιέγραφα τι έψαχνα σε κείνες από εμφάνιση καθώς και σεξουαλικά τι θα ήθελα να βιώσω μαζί τους.Ουσιαστικά ζούσα τη φαντασίωση με τη Λίζα μέσω εκείνων.


- Πόσες ήταν παιδί μου οι γυναίκες που πήγες από τη στιγμή που γνώρισες τη Λίζα και κατέπνιξες τον πόθο μέσα σου για κείνη;


-Πήγα με άλλες πέντε γυναίκες. Όμως η καθεμία ήταν και μια αποστολή μου τολμώ να πω…Ξέρει ο Θεός τι κάνει μάλλον.


- Δηλαδή;


-H μία ήθελε να αυτοκτονήσει και το σώσαμε το κορίτσι. Η άλλη είχε κατάθλιψη από ερωτική απογοήτευση Το παντρέψαμε το κορίτσι. Η τρίτη γυναίκα είχε καρκίνο και στάθηκα μαζί της σε αυτό το ταξίδι. Πλέον είναι μια χαρά. Η τέταρτη ζούσε με ένα βίαιο σύζυγο που τη χειραγωγούσε και τη χτυπούσε. Πήρε τη δύναμη να φύγει από όλο αυτό το σκηνικό. Σήμερα ζει ευτυχισμένη με νέο σύζυγο και έκανε παιδάκι. Η πέμπτη όμως και έβδομη στη σειρά των γυναικών της μιας βραδιάς ήταν κάτι το διαφορετικό για μένα.


-Να σου πω. Όλες αυτές είχαν το δεύτερο κινητό σου και σε ήξεραν ως Αλέξανδρο;


-Nαι, εκτός από την τελευταία. Κάποια στιγμή της είπα το όνομά μου, τη δουλειά μου, την περιοχή που ζω και της μίλησα για τη ζωή μου γενικά.


- Την ερωτεύθηκες;


-Όχι, την αγάπησα σαν αδερφή μου.


-Αγάπησα; Γιατί δε την αγαπάς πια;


- Την αγαπώ αλλά δε ζει πια…Θα σου πω πάτερ τι έχει συμβεί γιατί θα σκάσω. Τον Οκτώβρη του 2016 σταμάτησα να κάνω σχέσεις μιας βραδιάς με γυναίκες. Η τελευταία ήταν εκείνη και δεν ξαναπήγα με άλλη για να ζήσω αυτή τη φαντασίωση που είχα μέσα μου με τη Λίζα. Υποσχέθηκα πως θα το ζήσω αληθινά με τη Λίζα αλλιώς με καμία. Όταν ήρθα κοντά στη Λίζα μίλησα για αυτές τις νύχτες με τις γυναίκες. Ήθελα να ξέρει τα λάθη μου, το σκοτάδι μου. Η αλήθεια είναι πως δεν της είπα γιατί πήγαινα με τις άλλες. Ο λόγος ήταν εκείνη…εκείνη που ερωτικά με στοίχειωνε κι αφού δεν την είχα, το ζούσα με δήθεν ευτυχισμένες στιγμές.


-Πώς αντέδρασε η Λίζα;


-Με έκρινε…Ακόμα και το γάμο μου έκρινε ως λάθος. Ήμασταν με τη Λίζα στην αρχή καλά, μετά σιωπές, μετά το τίποτα… Δεν ήξερα τι ήμασταν αλήθεια… Δεν είχε συμβεί κάτι σεξουαλικό ανάμεσά μας. Ήθελα να καταλάβει πως εκείνη ήταν όλη μου η ζωή. Ήθελα να μάθει το σκοτάδι μου, γιατί την ήθελα και ως φίλη μου. Δε μίλησα ποτέ σε αυτή για το φως μου, τα καλά μου στοιχεία. Δεν ήμουν κανένας φαφλατάς να μιλά μόνο για τα θετικά του. Έκανα το αντίθετο για να με δεχτεί με το παρελθόν μου.


-Και;


- Ένα βράδυ η Μαρία, η έβδομη κατά σειρά γυναίκα της μια βραδιάς, μου τηλεφώνησε. Ζήτησε να με δει από κοντά λέγοντάς μου πως ήταν επείγον. Δεν ήταν ερωτικής φύσης τηλεφώνημα. Ήταν λες η αδερφή μου χρειαζόταν κάτι.


-Τι έγινε;


-Με τη Λίζα είχαμε αραιώσει τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα εκείνη την περίοδο. Της έστειλα λοιπόν ένα μήνυμα πως θα λείπω το βράδυ και θα είμαι με κάποια άλλη γυναίκα. Δε το έκανα για να ζηλέψει. Θα της εξηγούσα το λόγο, αλλά δε πρόβαλα. Μου απάντησε «καλά να περάσεις».


- Ήξερες το λόγο;


- Ναι. Η Μαρία είχε λευκαιμία. Το ήξερα από την αρχή και παρακολουθούσα την πορεία της τηλεφωνικώς. Η τελευταία της επιθυμία εκείνον τον Οκτώβρη του 2016 ήταν να ζήσει τη φαντασίωση που ζητούσα κι εγώ μέσα από έναν ερωτικό ρόλο ο οποίος την κάλυπτε πλήρως μέσα από μένα. Το Μάρτη του 2017 όμως χειροτέρευσε η υγεία της. Δεν είχε ζωή. Το ήξερε και το ήξερα. Εκείνο το βράδυ πήγα στο κρεβάτι της, τη χάιδεψα, της έδωσα αγκαλιά, θετική ενέργεια, προσευχήθηκα μαζί της, την έβαλα να εξομολογηθεί στο Δημιουργό και άδειασε όλη της την ψυχή σε μένα. Δεν έγινε κάτι ερωτικό. Για το όνομα του Θεού! Έφυγα κλαίγοντας το πρωί. Γνώριζα πως θα πέθαινε. Ήταν η τελευταία φορά που την έβλεπα.


- Με τη Λίζα τι έγινε;


-Με τη Λίζα μία ήμασταν έτσι, μία γιουβέτσι… Όταν της ζήτησα να έρθει να με επισκεφτεί, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μου δώσει μία σφαλιάρα. Δε μίλησα. Μάλλον έφαγα τη σφαλιάρα τσάμπα. Κάποια στιγμή μου είπε «ήμουν έτοιμη να σου φέρω και κάποια άλλη απόψε…» αφήνοντας υπονοούμενο πως την είχε πειράξει η επίσκεψή μου σε εκείνη τη γυναίκα. «Κι άλλη γυναίκα να έφερνες, εγώ με εσένα θα ασχολούμουν» απάντησα πάτερ Μάλιστα σχολίασα στη Λίζα πως είχα ξενερώσει που πήγα στη γυναίκα εκείνη ,αλλά δε τόλμησα να πω γιατί.


-Γιατί είχες ξενερώσει;


-Αναρωτήθηκα τι έκανα όλα αυτά τα χρόνια για να αποφύγω τις ξεπέτες με δαύτες, τη στιγμή που είχα γνωρίσει τη Λίζα η οποία θα με κάλυπτε ερωτικά σε όλα. Τίποτα δεν είχα κάνει. Σκεφτόμουν λογικά. Μόλις τόλμησα, η Λίζα έκανε πίσω…Με κατέκρινε…Δε κάθισε να με μάθει…Δεν ήθελε. Δεχόμουν πόλεμο κι από αυτή…


-Τελικά τι έγινε με τη Μαρία;


-Είχε πεθάνει λίγες μέρες πριν τη σφαλιάρα…πάτερ…Πέθανε 5 ΜαΪου 2017. Η Λίζα ποτέ δε με έμαθε. Μόνο με έκρινε. Ποτέ δεν κατάλαβε το πάθος μου για εκείνη. Ακόμα κι όταν έκανα έρωτα μαζί της ..


- Γιατί το λες αυτό;


-Γιατί πάλι έκανε τα παιχνιδάκια της. Κι όταν ζήτησα να τη δω για να μιλήσουμε με ανοιχτά χαρτιά δεν ήρθε…Δεν ήρθε πάτερ…


- Από μένα παιδί μου έχεις την ευλογία μου. Έχεις καλή καρδιά κι ο Θεός ξέρει πως όλα τα έκανες με καλή πρόθεση, ακόμα κι αυτό που φαίνεται σαρκικό. Ας φωτίζει ο Θεός εκείνους που παίρνουν το ρόλο του κριτή, χωρίς να γνωρίζουν την αλήθεια…




*ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ-ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ Ή ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ


Σόφη Λύσσαρη

Καθηγήτρια δημιουργικής γραφής Brunel University

Copyright 14-10-17

ΣΤΡΑΜΜΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ (σύντομο κείμενο)



"Μα αυτό ήταν το θέμα. Η πρωταγωνίστρια έδειχνε πως δεν την ένoιαζε, πως δεν την ενδιέφερε δηλαδή πού οδηγούσε εκείνος ο δρόμος.Έμπαινε στο magic car και βουρ στην οδό ονείρων.Το σύμπαν σύμμαχός της και θεατής.Ήταν αυτό το πουθενά που τα είχε όλα.Μέχρι που όλα αυτά έμειναν στο πουθενά, γιατί δεν είχε σύμμαχο τον συμπρωταγωνιστή.Κι έμειναν οι θεατές εκεί ψηλά με το κεφάλι στραμμένο σε κείνον,γιατί η πρωταγωνίστρια είχε κάνει υπερβολική προσπάθεια πάνω στο πάλκο,δίχως σενάριο,δίχως σκηνοθέτη.Είχε μάλιστα αφηγηθεί και έναν δραματικό μονόλογο στους θεατές του σύμπαντος.Έναν μονόλογο που άκουσε και δάκρυσε ο νούμερο 1 θεατής εκεί ψηλά κι έδωσε διαταγή να λυθεί το θέμα από τον συμπρωταγωνιστή.Τα βλέμματα ήταν στραμμένα σε κείνον."

Σόφη Λύσσαρη

καθ.δημιουργικής γραφής

copyright 15-10-17

σουρρεάλ

"ΣΤΕΜΜΑ ΚΑΙ ΛΕΚΕΣ ΑΠΟ ΚΡΑΣΙ" (σύντομη ιστορία)



"ΣΤΕΜΜΑ ΚΑΙ ΛΕΚΕΣ ΑΠΟ ΚΡΑΣΙ"


Μπήκε στο δωμάτιο σαν αερικό με μια δροσιά αυγής.


Ο ήχος από τις γόβες επιβλητικός κι αρχοντικός σε ρυθμό τελετουργίας και χτύπου ρολογιού συνάμα..


Τακ,τακ,τακ τακ τακ τακ...


Σταμάτησε στη μέση του δωματίου απότομα.Σιωπή...Το βλέμμα της βαθύ σαν τη θάλασσα.Τα μαλλιά της ξανθά, κυματιστά, μακριά με τελείωμα μιας ατίθασης μπούκλας.Το άρωμά της γιασεμί κι εξωτικό λουλούδι ευωδίασε το χώρο.Κοίταξε γύρω της ερευνητικά.Ήταν συγκεντρωμένοι εκεί.Τους μέτρησε.Δέκα στο σύνολο.


"Λείπει ένας και δε θα 'ρθει. Ας μιλήσουμε εμείς οι υπόλοιποι."


"Μα εσύ έχεις να μας ανακοινώσεις κάτι" σχολίασε ένας από τους δέκα καλεσμένους.


"Σωστά.Η ευθύνη που ανέλαβα ήταν μεγάλη.Το γνωρίζετε όλοι αυτό.Τα κατάφερα με επιτυχία.Όμως υπήρχαν πολλά εμπόδια από κείνον. Το ταξίδι αυτό με έφθειρε. Ήταν σα να είχα το κεφάλι μου μέσα στο νερό κι εκεί που το έβγαζα απότομα για να ανασάνω ανέπνεα καπνό φωτιάς και πνιγόμουν από τον μολυσμένο αέρα ."


"Τον αέρα που φούμαρε εκείνος.Σωστά;"σχολίασε μία από τις καλεσμένες.


"Σωστά. Τον δικαιολογούσα όλο αυτό τον καιρό σε σας.Είχα υπομονή και ήμουν σταθερή στο σκοπό μου.Κι όλα αυτά γιατί τον αγαπούσα.Θέλω απόψε να δείτε κάτι.


Προχώρησε στο δωμάτιο και άνοιξε την ντουλάπα.Πήρε ένα στέμμα μέσα από τη βαλίτσα της.Το φόρεσε.


"Τώρα είμαι Βασίλισσα.Σωστα; Δίνω διαταγές κι οι σκλάβοι εκτελούν.Σωστά;"


Αφού τελείωσε τη φράση της, έβγαλε το στέμμα.Το άφησε στο πάτωμα. Ξάπλωσε χάμω.Τα μαλλιά της σκούπισαν το μάρμαρο.Το λευκό της φόρεμα τσαλακώθηκε.Τα πόδια της φάνηκαν γυμνά μέσα από το φόρεμα.Τέντωσε τα χέρια της με τις παλάμες ανοιχτές προς το ταβάνι.Οι καλεσμένοι την κοιτούσαν έκληκτοι.Τι προσπαθούσε να κάνει;


"Έμαθα στη ζωή αγαπητοί να κοιμάμαι στο πάτωμα μαζί με τα σκουλήκια. Δε χρειάζομαι καν φόρεμα.Εσείς μάθατε να νιώθετε θεοί.Κι οι θεοί πρέπει να έχουν μόνο σκλάβους.Πρέπει να μη κοιμούνται στο πάτωμα.Πρέπει να ζουν μέσα στην πολυτέλεια.Όχι δε συμφωνώ."


Κι ενώ ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα τράβηξε με βία το λευκό κι αέρινο φόρεμα.Το έσκισε.Το πέταξε στην άκρη στα πόδια ενός καλεσμένου κι έμεινε ολόγυμνη μπροστά τους φορώντας μόνο τις γόβες της.Όλοι πάγωσαν.Χάιδεψε έντονα το γυμνό της στήθος κοιτώντας τους κατάματα.Κι όταν ανταποκρίθηκε το σώμα της στο ερέθισμα του δικού της αγγίγματος σηκώθηκε απότομα και μπουσούλησε επιδεικτικά κατευθυνόμενη προς το στέμμα της.


"Τώρα φαίνομαι μια σκλάβα σωστα; Δεν έχω τίποτα.Δε φοράω στέμμα.Δε δίνω διαταγές.Φαίνομαι ένα τίποτα...Λάθος..Εκεί είναι το στέμμα μου."


Μπουσούλησε προς το στέμμα της.Το φόρεσε κι άρχισε να γελά.


"Ειμαι μια γυμνή Βασίλισσα τώρα.Ελεύθερη.Κι ας φαινόμουν μια σκλάβα στα μάτια σας.Έχω τη δύναμη να επιλέγω εγώ πότε θα φορώ το στέμμα μου και πότε θα το βγάζω.Πότε θα δίνω διαταγές και πότε θα υπακούω.Πότε θα φορώ ένα φόρεμα και πότε θα είμαι γυμνή στο πάτωμα.Εγώ αποφασίζω για μένα.Κανένα σύστημα.Γιατί ανήκω σε όλα τα συστήματα και σε κανένα ταυτόχρονα.Γιατί στον πόλεμο κανένα σύστημα δε με βοήθησε.Απλά κοιτούσε πώς λειτουργώ.Λες κι ήμουν ηθοποιός σε μια οθόνη κι όλοι ως θεατές μασούσαν τα ποπ κόρν τους για να δουν το τέλος μου.Βέβαια οι θεατές θέλουνε πάντα δράμα.Μελόδραμα.Κι εσείς θεατές ήσασταν στο δικό μου ταξίδι.Καμία παρέμβαση.Θέλατε να δείτε τα όριά μου.Ε, ναι λοιπόν δεν έχω όρια.Εσείς έχετε όρια.Τα δικά μου όρια ξεπέρασαν τα όρια του σύμπαντος.Γιατί είχα αγάπη μέσα μου.Πίστη στη ζωή πως δε θα λυγίσω σε καμία δυσκολία.Ήξερα να αποχωρώ ως νικήτρια όχι ως νικημένη.Εσείς ήρθατε στη γη να δείτε πώς είναι η ζωή εδώ; Δε θα τολμούσατε καν.Εγώ τόλμησα γιατί είχα ένα σκοπό.Και τώρα το στέμμα μου θα το βάλω ντεκόρ στο δωμάτιό μου.Δε χρειάζομαι στέμμα για να έχω αρχοντιά.Έχω αρχοντιά ψυχής."


Σηκώθηκε γυμνή από το πάτωμα, φόρεσε το στέμμα της κι άρχισε να χορεύει περιστροφικά με ταχύτητα ανοίγοντας τα χέρια της.διάπλατα σα φτερά. Κι ένιωσε να πετάάάάά


"Βλέπετε πετάω και χωρίς φτερά.".


Σταμάτησε ζαλισμένη.Κατευθύνθηκε στο μεγάλο τραπέζι κι άφησε το στέμμα της εκεί.


"Από δω και πέρα το στέμμα μου θα καλύπτει το λεκέ από το κρασί που έχει το τραπεζομάντιλο.Αυτό το στέμμα θα κρύβει λεκέδες.Εγώ είμαι ξάστερος ουρανός.Αλήθεια εσείς θα αποχωριζόσασταν το στέμμα σας; Βλέπετε είμαι η ζωντανή απόδειξη μιας κατάστασης ανεξαρτησίας.Δίχως στέμμα, δίχως φτερά, δίχως ύφος, δίχως εγωισμό.


Απλότητα, πίστη, υπομονή, αγάπη, μαχητικότητα, αναμνήσεις. Αυτός είναι ο θησαυρός μου... Εσείς τι θησαυρό έχετε αλήθεια;"


Σιωπή από τους δέκα καλεσμένους...


Σόφη Λύσσαρη

καθηγήτρια δημιουργικής γραφής Brunel University

copyright 15-10-2017

ΑΓΓΕΛΟΙ



"Η σιωπή των αγγέλων έχει ένα σφύριγμα. Σφυρίζουν σε ό,τι τους λείπει. Δεν ονειρεύονται εύκολα οι άγγελοι. Πραγματοποιούν όμως όνειρα... Ζουν το δικό τους όνειρο βέβαια μέσα από το τζουκ μποξ ενός δωματίου στην οδό ονείρου. Κι αν χορέψουν, πιάνουν το χέρι σας και φέρνουν μια πανηγυρική περιστροφική πιρουέτα σε ρυθμούς καλοκαιρινού Αυγουστιάτικου δροσερού ανέμου.Σιωπούν,όταν έχουν πει τα πάντα. Ανοίγουν τα φτερά τους, σας αγκαλιάζουν και σφυρίζουν, σφυρίζουν, σφυρίζουν από πολύ μακριά με παράπονο. Πάντα αγαπούν ό,τι τους αγαπά. Περιμένουν το κάλεσμά σας κι έρχονται δίπλα σας. Έτσι λειτουργούν οι άγγελοι. Σας έχουν από κοντά μια ζωή εν αγνοία σας και δεν αφήνουν να πάθετε κάτι.Όταν τους διώχνετε από κοντά σας, ρωτάνε για σας.Κι όταν τους μιλάτε χαμογελούν.Όταν τους ξεχνάτε σιωπούν, αλλά σας σφυρίζουν.Γιατί δεν υπάρχει καλύτερη και καθαρότερη καρδιά από την καρδιά των αγγέλων. Σε αυτούς υποκλίνεται και το σκοτάδι ακόμα, ειδικά όταν για σας έρθουν αντιμέτωποι με κείνο. Το σκοτάδι τους αναγνωρίζει και τους σέβεται. Αγαπά την προσπάθειά τους για σας. Αγαπά το σκοτάδι τη δύναμη της ψυχής τους για σας. Αγαπά το σκοτάδι την αγάπη τους για σας Στα μάτια των ανθρώπων είναι απαρατήρητοι. Στα μάτια του Θεού αγαπημένοι κι αγαπητοί. Να προσέχετε τους αγγέλους σας. Δεν έχουν οι άγγελοι φύλακα άγγελο.Δεν έχουν απομείνει πολλοί άγγελοι για να περισσεύουν..." 


Σόφη Λύσσαρη

"ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΚΛΗΣΗ" (σύντομη ιστορία)



"ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΚΛΗΣΗ"


Χτύπησε το κινητό του. Απόκρυψη. Το σήκωσε μηχανικά. Ακούστηκαν κάποιες παρεμβολές.


«Παρακαλώ; Ναι; Ποιος είναι;» ρώτησε


Ξαφνικά άκουσε ένα ηχογραφημένο μήνυμα σαν κι αυτά που έχουν πολλές εταιρίες. Μόνο που αυτό το μήνυμα ήταν τόσο διαφορετικό.


«Συνδεθήκατε με το σύμπαν. Για να συνδεθείτε με το Θεό πατήστε 1, για να συνδεθείτε με το Υιό του Θεού πατήστε 2, για να συνδεθείτε με το βασίλειο των αγγέλων πατήστε 3, για να συνδεθείτε με τον προσωπικό σας φύλακα άγγελο πατήστε 4, για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία παρακαλώ πατήστε 0.»


Τα ‘χασε. "Τι κακόγουστο αστείο ήταν αυτό;" Γέλασε. Σκέφτηκε για λίγο.


«Καλό μάρκετιγκ κάνει η γραμμή προσωπικών προβλέψεων. Δε γαμιέται. Θα πατήσω το 4, τον προσωπικό μου άγγελο. Να δεις που θα μιλήσω με καμιά από αυτές τις μελλοντολόγους. Πάλι παπαριές θα ακούσω.» μουρμούρησε


Πάτησε το 4 κι άναψε ένα τσιγάρο. Ήθελε να ακούσει μία πρόβλεψη από αυτές τις πενηντάρες κυρίες με τα κόκκινα νύχια, τα Ανατολίτικα μάτια και τη σπαστή προφορά. Περίμενε υπομονετικά.


«Καλησπέρα» ακούστηκε από το βάθος της γραμμής μία γλυκιά γυνακεία φωνή.


«Καλησπέρα. Τι υπηρεσίες παρέχετε; Ταρώ, χαρτιά, κάτι άλλο;»


«χι, χι …Όχι δεν παρέχουμε εμείς εδώ τέτοιες υπηρεσίες. Συνδεθήκατε με τον προσωπικό σας φύλακα άγγελο.» απάντησε εκείνη γελώντας


«Καλά οκ. Καλά το πας το γράμμα. Τι θα μου πεις λοιπόν κοπελιά;»


«Λοιπόν, άκου προσεχτικά Γιαννάκη κι άσε το υφάκι. Κι εμείς εδώ τα μόρτικα τα μάθαμε από τους ανθρώπους. Μιλάμε όμως ευγενικά. Πάντα. Έχουμε τρόπους. Σε καλέσαμε για να επιλέξεις εσύ με ποιον θέλεις να μιλήσεις. Όλοι πατάνε το 1 και το 2. Εσύ όμως πάτησες το 4, το φύλακα άγγελό σου. Έκανες την καλύτερη επιλογή.»


«Γιατί;»


« Γιατί έχω ασχοληθεί προσωπικά με τη ζωή και την υπόθεσή σου. Έδωσα αγώνα για να γεννηθείς. Συνδεθήκαμε μαζί με έναν ιδιαίτερο ομφάλιο λώρο. Ανέλαβα πριν γεννηθείς να είμαι δίπλα σου. Σε συνόδευσα στη μήτρα της μητέρας σου. «Μητέρα σου» με αποκαλούν εδώ όμως. Ενεργειακή σου μητέρα. Κάποιες φορές λοιπόν με ένιωθες, κάποιες άλλες όχι. Σου φανερώθηκα τόσες φορές. Σου πέρασα εικόνες πριν τη γέννησή σου μέσα από όνειρα. Σου έδειξα τα μάτια μου. Σου έμαθα την αύρα μου. Ερχόμουν και σε χάιδευα κάθε φορά που φοβόσουν. Σε άγγιζα στον ώμο κάθε φορά που έπινες μόνος, γιατί ένιωθες μόνος. Κι όταν φοβόσουν τις σκιές, ήμουν εκεί και σου ψιθύριζα να κάνεις υπομονή. Γιατί εσύ δεν είσαι για να αυτοκτονήσεις, ούτε για να τρελαθείς, ούτε για να πάθεις κατάθλιψη. Εσύ δεν είσαι εκείνος που θα παρασύρει το σκοτάδι. Είσαι εκείνος που θα βρεις το φως σου. Κι εγώ είμαι εκείνη που κάποια στιγμή θα έρθω και θα γεννήσω αυτό το φως μέσα σου. Όταν όμως έρθω και με αναγνωρίσεις, πρέπει να μου μιλάς όμορφα. Πρέπει να είσαι ευγενής. Δε πρέπει να με πληγώσεις. Πρέπει να με εμπιστευτείς. Πρέπει να γίνεις και καλός μου φίλος. Πρέπει να με νιώσεις δικό σου πλάσμα. Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τους γήινους γύρω σου από μένα. Πρέπει να με καταλάβεις. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κουβαλάω και το δικό σου φορτίο κι έχω όλες τις «τρελές» απαντήσεις μέσα από πολλές εικόνες. Πρέπει να καταλάβεις πως όλα γίνονται για το καλό σου. Άρα, δε πρέπει να φεύγεις μακριά μου ή να με διώχνεις με τον τρόπο σου. Πρέπει να συνεργαστείς.»


«Εντάξει. Παρακάτω. Δεν έχει πρόβλεψη;» σχολίασε εκείνος με μια δόση ειρωνείας.


«Πάλι ειρωνεία. Έμαθες με την ειρωνεία, την κακία, τον εγωισμό. Γιατί; Eσύ δεν ήσουν έτσι. Έπλασες μια πανοπλία άμυνας με αυτά τα στοιχεία. Είσαι καλός μέσα σου. Μη τρέφεις το σκοτάδι σου με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ποτέ δε με απασχόλησε το σκοτάδι σου αλήθεια. Ήταν εύκολη υπόθεση για μένα. Το φως σου θέλω να ξαναβρείς. Κάποια μέρα θα ξυπνήσει ξαφνικά και θα είμαι δίπλα σου όλη τη νύχτα. Δούλεψε με τον εαυτό σου κι εσύ. Άνθρωπε αγάπα. Μάθε να αγαπάς και να δίνεσαι. Μάθε να εμπιστεύεσαι. Μάθε να είσαι ταπεινός. Μάθε να συγχωρείς. Μάθε να ζητάς συγγνώμη. Μάθε το φως σου από τη στιγμή που θα ενεργοποιηθεί. Μάθε τι πραγματικά είσαι…»


Η γραμμή έκλεισε απότομα. Εκείνος σοκαρισμένος έσβησε το τσιγάρο στο τασάκι. Κατευθύνθηκε προς τον καθρέφτη του μπάνιου. Κοίταξε τον εαυτό του.


«Να δεις που με ακούει αυτή, όποια κι αν είναι, μέσα από τον καθρέφτη... Με ξέρει καλά.»


Πλησίασε τον καθρέφτη και τον φίλησε με πάθος.


«Σε περιμένω κορίτσι» ψιθύρισε κι άνοιξε τα μάτια. Βρισκόταν στο κρεβάτι του. Άναψε το φως. Κοίταξε την ώρα. Ήταν πέντε το πρωί.


«Όνειρο ήταν» σκέφτηκε


Έσβησε το φως κι αποκοιμήθηκε… Αυτή τη φορά όμως είχε ένα χαμόγελο στα χείλη. Ένα χαμόγελο που του χάρισε εκείνη πάλι μέσα από ένα όνειρο…




Σόφη Λύσσαρη

Καθηγήτρια δημιουργικής γραφής Brunel University

Copyright 17-10-2017

Κατηγορία: μεταφυσικό, ρομαντικό