"Το πρώτο κλάμα του ανθρώπου'' της Σόφης Λύσσαρη

 

(Δημοσιεύθηκε στο www.vres-agrinio την 27/2/13) 

 

Συχνά φίλοι μου δε δίνουμε βάση στα απλά και ποιοτικά πράγματα γύρω μας. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε πάψει να παρατηρούμε και να σκεφτόμαστε.

Έχουμε καταλήξει πια ρομποτικά ανθρωπάκια με ένα ρολόι στο χέρι γεμάτοι από ανησυχία για το τι ξημερώνει αύριο.

Όλες οι ανησυχίες μας έχουν να κάνουν με οικονομικά και σεξουαλικά ζητήματα...Ακόμα και οι απολαύσεις μας επικεντρώνονται μόνο στο σεξ και στο χρήμα.Δε μας αρκεί η αληθινή ευτυχία μέσα από την απλότητα της ζωής...

Ακούγομαι ίσως ιδεαλιστικά ρομαντική με ασυμβατότητα τρόπου σκέψης. Είμαι όμως ένας ευτυχισμένος άνθρωπος μέσα στις σημερινές αντιξοότητες της ζωής και επαναστατώ στα 'φρου φρου και δήθεν' !

Είχαμε καλομάθει βέβαια όλοι μας σε μία υλιστική αφθονία δίχως μέτρο και σκοπό.Προορισμός στο ταξίδι μας εδώ ήταν ο πλούτος.Στην πορεία όμως της ζωής μας χάσαμε την ΟΥΣΙΑ.

Απλές καθημερινές στιγμές και συναισθήματα εξανεμίστηκαν. Γίναμε ψυχροί εκτελεστές του 'είναι' μας αδιαφορώντας για το έγκλημά μας. Σκοτώσαμε εμάς κι αυτό δε μας κάνει απλά φονιάδες αλλά αυτόχειρες ,δειλούς κομφορμιστές με πλήρη άγνοια των πράξεών μας.'Οσον αφορά για τις ενοχές μας; Ανύπαρκτες.

Υπάρχει όμως για με η λύση και η 'ανάσταση' του 'είναι' μας.

Όχι φυσικά μέσα από σειρά ψυχοθεραπειών που προτιμούν οι πιο πολλοί γύρω μου.

Όχι από τα 'χαπάκια της ευτυχίας' με συνταγή γιατρού που δυστυχώς παρατηρώ αυξάνονται καθημερινά....

Όχι με αυτοδικαιολογίες και στρουθοκαμηλισμό των πράξεών μας...

Όχι με κριτική των άλλων και αποχή από την αυτογνωσία μας...

Με μια αναζήτηση για όσα ήδη χάσαμε... όσα ακόμη αναζητούμε...όσα ονειρευόμαστε θα βρούμε την ΟΥΣΙΑ ...

Η αλλαγή μέσα μας είναι κατόρθωμα αλλά όχι κάτι ανέφικτο και σουρεαλιστικό.
Τελικά όταν ένας άνθρωπος έρχεται στον κόσμο κλαίει...

Μακάρι αυτό το κλάμα να μη συμβόλιζε τη συνέχεια της πικρής πορείας του. Με λυπεί όλο αυτό.Κλαίμε ερχόμενοι στη ζωή κλαίμε και στο θάνατο.Στη γέννηση κλαίμε για όλα αυτά που μας περιμένουν αλλά και όλα αυτά που θα πράξουμε εν ζωή που μόνο ανΟΥΣΙΑ είναι.

Στο θάνατο κλαίμε γιατί ζήσαμε μια ζωή χωρίς ΟΥΣΙΑ θεωρώντας αυτοσκοπό μας τη συσσώρευση υλικών αγάθών και χρήματος καταπατώντας ηθικές αρχές, αξίες και ιδανικά.Κλάιμε υποσυνείδητα στο θάνατο κάποιου γιατί δεν πρόλανε ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΟΥΣΙΑστικά.

Πόσες φορές αλήθεια επανέλαβα τη λέξη ΟΥΣΙΑ; Αυτή είναι η λέξη- κλειδί!!!

Ας είναι το πρώτο κλάμα ενός ανθρώπου μόνο στη γέννησή του. Εύχομαι η ζωή που θα ακολουθήσει να είναι στρωμένη με ΟΥΣΙΑ και χαμόγελα .... Στο χέρι μας είναι η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ μέσα μας αρκεί να αρκούμαστε στα λίγα και καλά και να κόβουμε το κακό από τη ρίζα του...

Την αγάπη μου!

Σόφη Λύσσαρη
ποιήτρια/στιχουργός/συγγραφέας
www.sophielyssari.blogspot.com