ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΦΙΛΙΑΣ

(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 22, Ιούλιος 2015)

Η Διεθνής Ημέρα Φιλίας καθιερώθηκε το 2011 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και γιορτάζεται κάθε χρόνο την 30ή Ιουλίου. Βασικό κίνητρο αυτής της καθιέρωσης είναι η γεφύρωση των διαφορών ανάμεσα στους λαούς.

Τι είναι όμως η φιλία; Είναι η ανιδιοτελής σχέση αγάπης, αφοσίωσης, συμπαράστασης και κατανόησης. Δεν αρκεί απλά η αγάπη ως ερμηνεία της φιλίας. Η φιλία συμπληρώνεται από την ανιδιοτέλεια, την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη. Η φιλία δεν έχει ερωτική προσέγγιση, γιατί τότε παύει να ισχύει ως έννοια. Η φιλία είναι πλατωνική αμοιβαία αγάπη.

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος ενός φίλου και ποιος είναι άραγε ο σωστός φίλος; Μήπως η σωστή φιλία οδηγεί σε μια υγιή και ισορροπημένη κοινωνία ως σύνολο;

Ο ρόλος ενός αληθινού φίλου είναι πολυδιάστατος. Η συμμετοχή του στις καλές αλλά και στις δύσκολες στιγμές είναι αναπόφευκτη. Δεν αρκεί απλά η ανταλλαγή απόψεων και αστείων, ούτε η απλή συνύπαρξη σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Αυτό είναι η «παρέα» κι όχι η πραγματική φιλία. Η φιλία δε περιλαμβάνει μόνο τις αμοιβαίες γνωστικές συναλλαγές. Περιλαμβάνει τις ηθικές και συναισθηματικές συναλλαγές και  δε διέπεται από ιεραρχία. Δεν είναι σχέση επαγγελματική, οικονομική ή ερωτική. Οφείλει να είναι αγνή κι αξιοπρεπής για να επιδράσει θετικά στο άτομο αλλά και στην κοινωνία γενικότερα.

Παρόλο που οι γυναίκες δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στα κοινωνικά τους δίκτυα, η ιστορία έχει αποδείξει πως οι άντρες κρατούν χρόνιες κι αγνές φιλίες σε σχέση με το γυναικείο φύλο. Συνήθως τα κριτήρια φιλίας και στα δύο φύλα έχουν να κάνουν με το κοινωνικό, ηλικιακό, οικονομικό και μορφωτικό επίπεδο αν και υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις.

Τελικά, πόση αλλοτρίωση υπάρχει στην έννοια της φιλίας; Πόσοι είναι οι αληθινοί φίλοι μας; Υπάρχουν άραγε κι αν όχι ποιος φταίει γι’ αυτό; Μήπως τελικά αποξενωθήκαμε κι αντικαταστήσαμε το φίλο με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και ειδικότερα το φατσοβιβλίο (facebook); Γίναμε ρομποτικοί και ά-φιλοι; Γίναμε απρόσωποι και απρόσιτοι; Ξεπουληθήκαμε κάποιοι στο βωμό του χρήματος; Κάναμε λυκοφιλίες; Γίναμε υποκριτές φίλοι; Γίναμε ψεύτικοι; Σκοτώσαμε τη φιλία; Αναγκαστήκαμε προκειμένου να  μη μείνουμε μόνοι να υποστούμε λάθος φίλους;

Καιρός να προσαρμόσουμε τις φιλίες μας στα δικά μας μέτρα και σταθμά. Αρκούν λίγοι και καλοί φίλοι, αρκετοί να χωρέσουν στην αγκαλιά μας… Όλοι οι άλλοι περισσεύουν… Στο καλάθι της ανακύκλωσης λοιπόν…

Σόφη Λύσσαρη

καθ.δημιουργικής γραφής/αρθρογράφος/συγγραφέας

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ηπατίτιδας

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ηπατίτιδας εορτάζεται κάθε χρόνο την 28η Ιουλίου, μία μέρα που καθιερώθηκε το 2004 από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας με σκοπό την ενημέρωση, πρόληψη αλλά και την ευαισθητοποίηση πολιτών και κυβερνήσεων σχετικά με την Ηπατίτιδα, ειδικά εκείνη του τύπου C, η οποία αποτελεί μία μάστιγα της εποχής μας. Ονομάζεται δε και «σιωπηλή νόσος» από τους επιστήμονες.

Σε αντίθεση με την ηπατίτιδα Β, η τύπου C εξελίσσεται σε ποσοστό 80%. Η χρόνια ηπατίτιδα C μπορεί να εξελιχθεί σε κίρρωση ή καρκίνο του ήπατος. Δυστυχώς 8 στους 10 δε γνωρίζουν ότι πάσχουν από αυτή την ασθένεια. Υπολογίζεται ότι το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει μολυνθεί από ηπατίτιδα τύπου C. Οι άνθρωποι κολλούν ηπατίτιδα C εξαιτίας ενδοφλέβιας χρήσης ναρκωτικών, μη αποστειρωμένου (ιατρικού) εξοπλισμού και μεταγγίσεων αίματος.
Περίπου 130-170 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έχουν ηπατίτιδα C. Στην Ελλάδα, το 1,5% - 2% του πληθυσμού πάσχει από ηπατίτιδα Β, το 2% - 3% από ηπατίτιδα C, ενώ στους τοξικομανείς το ποσοστό αγγίζει το 90%. Τα συμπτώματα της ηπατίτιδας C είναι ανορεξία, κόπωση, κατάθλιψη και πόνοι στην κοιλιά, στους μυς και στις αρθρώσεις.

Η αντιμετώπιση του ιού HCV γίνεται με τις ουσίες πεγκιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη, με αποτέλεσμα την πλήρη θεραπεία 50-80% των ασθενών. Για την ηπατίτιδα C δεν υπάρχει εμβόλιο. Ας ελπίσουμε πως το νέο φάρμακο με δραστική ουσία τη σοφοσμουβίρη που έχει αρχίσει να εφαρμόζεται στις ΗΠΑ από τον Ιανουάριο του 2014 θα συντελέσει στη θεραπεία μεγαλύτερου ποσοστού ασθενών.
Μεγάλες είναι οι αντιδράσεις ασθενών, ιατρών και συλλόγων σχετικά με το κόστος των φαρμάκων (χάπι των 1000 δολαρίων ανά ημέρα).Στην Ελλάδα το νέο φάρμακο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη παρά τα αιτήματα ασθενών στον ΕΟΠΥΥ. Στην Ελλάδα δραστηριοποιείται ο σύλλογος «Προμηθέας» http://helpa-prometheus.gr που στηρίζει ανθρώπους οι οποίοι ζουν με ιογενείς ηπατίτιδες Β και C. Μεγάλη προσοχή θα συνιστούσα σε όσους πρόκειται να προβούν σε κάποιο τατουάζ. Επιβάλλεται πάντοτε η κάθε βελόνα να είναι πλήρως αποστειρωμένη. Επίσης καλό είναι να αποφεύγει κανείς την κοινή χρήση οδοντόβουρτσας και μεταλλικών λεπίδων ξυρίσματος.

Ας ελπίσουμε πως το μέλλον θα μας αποφέρει αισιόδοξα νέα για τη θεραπεία της Ηπατίτιδας C!

Σόφη Λύσσαρη

καθ.δημιουργικής γραφής/αρθρογράφος/επιμελήτρια βιβλίων/συγγραφέας

4 Ιουνίου :Διεθνής Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών

(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 21, Ιούνιος 2015)

Η 4η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών το 1983 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ εξαιτίας της επιθετικότητας του ισραηλινού κράτους κατά μεγάλου αριθμού παιδιών παλαιστινιακής καταγωγής. Η ημέρα αυτή συμβολικά εορτάζεται προκειμένου να θυμόμαστε πόσα παιδιά σε όλο τον κόσμο υποφέρουν φυσικά, συναισθηματικά και ψυχικά από κάθε είδος κακής μεταχείρισης.
Το πρόσφατο θύμα στην Ελλάδα είναι η μικρή Άννυ, ένα κοριτσάκι που φονεύθηκε, κατακρεουργήθηκε, μαγειρεύτηκε και σκορπίστηκαν τα κομμάτια της ως φαγητό σε διάφορους κάδους από τον θύτη- πατέρα της… Τι τραγικό, αλήθεια!.

Οι στατιστικές τρομάζουν όταν δύο εκατομμύρια παιδιά έχουν σκοτωθεί σε πολεμικές αναμετρήσεις κατά την τελευταία εικοσαετία, είκοσι εκατομμύρια έχουν ζήσει σε στρατόπεδα περίθαλψης προσφύγων κι όταν ογδόντα χιλιάδες πέφτουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας κάθε χρόνο στη Νότιο Αμερική και την Καραϊβική.

Καιρός είναι όχι μόνο να ευαισθητοποιηθούμε μια τέτοια μέρα αλλά να κινητοποιηθούμε ως πολίτες προκειμένου να ΜΗ ΣΙΩΠΟΥΜΕ παρατηρώντας κι αγνοώντας καταστάσεις κακοποίησης παιδιών ώστε να ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ σε κοινωνικό, πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο φαινόμενα επιθετικότητας στα παιδιά. Αγώνας χρειάζεται ενάντια στη στέρηση των βασικών αγαθών των παιδιών όσον αφορά την τροφή, εκπαίδευση, αγάπη, ιατρική περίθαλψη, ένδυση. Αγώνας κατά του καθεστώτος αφαίρεσης και εμπορίας ζωτικών οργάνων των παιδιών. Αγώνας κατά της παιδικής εργασίας. Αγώνας κατά της παιδικής πορνείας. Αγώνας κατά της παιδεραστίας. Αγώνας ενάντια στον ξυλοδαρμό παιδιών. Αγώνας κατά της χρησιμοποίησης παιδιών στην επαιτεία, πώληση και διακίνηση ναρκωτικών. Αγώνας κατά της εκπαίδευσης των παιδιών υπέρ του πολέμου και του θρησκευτικού φανατισμού.

Τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Ας μη ξεσπάμε κάθε ένστικτό μας σε αυτά. Αυτό δείχνει τη μικρότητά μας όταν οι όροι είναι άνισοι και προσπαθούμε να επιβληθούμε. Αυτό είναι μία συμβουλή για κάθε γονιό στην καθημερινότητά του. Έτσι ξεκινάμε την πάταξη του φαινομένου της επιθετικότητας απέναντι στα παιδιά. Μέσα από το δικό μας σπίτι…
Στη μικρή Άννυ….

Σόφη Λύσσαρη

καθ δημιουργικής γραφής/ επιμελήτρια βιβλίων/συγγραφέας

Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα

(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 21, Ιούνιος 2015)

Πατέρας… Μια λέξη τόσο ιερή όσο η λέξη μητέρα…. « Ένας πατέρας αξίζει περισσότερο από εκατό δασκάλους.» Τζόρτζ Χέρμπερτ Ο σωστός πατέρας είναι ο στυλοβάτης και ο ισορροπιστής μέσα στην οικογένεια. Σε πολλές περιπτώσεις ο μοναδικός «κουβαλητής», όταν η μάνα αναλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα.

Ποιος όμως δίνει την πρέπουσα προσοχή στο σημαντικό ρόλο του μέσα στην κοινωνία και στην ανατροφή των παιδιών, όταν η κοινωνία μας έχει καθαρά τάσεις φεμινιστικές σε σημείο που να θεωρούν κάποιοι ανύπαρκτο ή αδιάφορο το ρόλο του ειδικά μετά από ένα διαζύγιο;

Ο Θεός δεν είναι ΜΟΝΟ φεμινιστής φίλοι μου. Έπλασε με ισότητα τα δύο φύλα. Επομένως το ένα φύλο αλληλοσυμπληρώνει το άλλο. Ακόμα και σε περιπτώσεις διαζυγίου ο ΡΟΛΟΣ του ΠΑΤΕΡΑ συνεχίζει να υπάρχει, γιατί το παιδί έχει ανάγκη από συμπλήρωση του «είναι» του μέσα από το αρρενωπό πρότυπο. Ας μην αποκόβουν λοιπόν τους δεσμούς του με τα τέκνα οι διαζευγμένες μητέρες. Αρκετά υποφέρει ένα παιδί μέσα από ένα διαζύγιο. Η σωστή μάνα οφείλει να μη ζητά συμμάχους ενάντια στον πρώην σύζυγο χρησιμοποιώντας τα παιδιά της. Οφείλει να παροτρύνει το παιδί σε μια υγιή σχέση με τον πατέρα του.

Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα γιορτάστηκε στις 19 Ιουνίου1910. Εμπνεύστρια της Παγκόσμιας Ημέρας του Πατέρα ήταν η Αμερικανίδα Σονόρα Σμάρτ Ντόντ προκειμένου να τιμήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Τζάκσον Σμάρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου, ο οποίος άξια ανέθρεψε μόνος του τα έξι παιδιά της οικογένειας. Ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον οριστικοποίησε τη γιορτή ως μόνιμη εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.
Στην Ελλάδα ως μέρα του πατέρα καθιερώθηκε η ΔΕΥΤΕΡΗ Κυριακή του Ιουνίου μέσω του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια (ΣΥ.Γ.Α.Π.Α.) από τον ιδρυτή Νίκο Σπιτάλα, εξαιτίας της μεταχείρισης του πατέρα από τη δικαιοσύνη σε περιπτώσεις διαζυγίου. Η Ευρώπη τιμά τον πατέρα τη δεύτερη Κυριακή του Ιούνη επίσης.
Φέτος, 14 Ιούνη ας πούμε χρόνια πολλά στους πατεράδες μας. Δυστυχώς ο δικός μου πατέρας Ιωάννης αυτή τη χρονιά δε βρίσκεται μαζί μου. Σημασία έχει πως άφησε το στίγμα του στην προσωπικότητά μου αλλά και μέσα στην καρδιά μου. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΟΙ!

Σόφη Λύσσαρη

καθ. δημιουργικής γραφής/επιμελήτρια βιβλίων/συγγραφέας

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 20, Μάιος 2015)

Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας είναι η νέα μάστιγα του αιώνα μας, μία αυτοάνοση ασθένεια δίχως ακριβή αίτια και δυστυχώς δίχως θεραπεία (ΑΚΟΜΗ) που πλήττει νεαρό πληθυσμό, ιδίως γυναίκες από την ηλικία των 20 έως 50 ετών. Η Παγκόσμια Ημέρας Σκλήρυνσης κατά Πλάκας (World Multiple Sclerosis Day) καθιερώθηκε το 2009 με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Σκλήρυνσης κατά Πλάκας (MSIF) και διοργανώνεται κάθε χρόνο την τελευταία Τετάρτη του Μαΐου.

Φέτος, εορτάζεται την 27^η Μαΐου.

Η πάθηση ονομάζεται και Πολλαπλή Σκλήρυνση (MS). Είναι μία φλεγμονώδης ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος που καταστρέφει τα μονωτικά καλύμματα των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο και στη σπονδυλική στήλη με αποτέλεσμα τη μερική ή την πλήρη αναπηρία του ασθενούς.

Υπάρχουν άνθρωποι που περπατούν ανάμεσά μας οι οποίοι ζουν χρόνια με τη Σκλήρυνση παλεύοντας καθημερινά με τα έντονα συμπτώματα της πάθησης αλλά και τις παρενέργειες των φαρμάκων. Οι άνθρωποι αυτοί όμως αν δε βαδίζουν με ένα μπαστούνι, αν δεν κυκλοφορούν με αναπηρικό καροτσάκι ή αν δεν είναι τυφλοί δε γίνονται πιστευτοί από το φιλικό και εργασιακό τους περίγυρο με αποτέλεσμα την απομόνωσή τους. Άλλοι πάλι ασθενείς αντιμετωπίζουν ρατσισμό λόγω της εμφανούς αναπηρίας τους, δυσκολεύονται στις μετακινήσεις αλλά και στη  χορήγηση επιδομάτων λόγω του ΠΑΡΑΠΛΗΓΙΚΟΥ μας συστήματος!

Η έγκαιρη διάγνωση είναι το ΚΛΕΙΔΙ. Αν κάποιος λοιπόν έχει θόλωση στην όραση, διπλωπία, μούδιασμα στο χέρι ή στο πόδι, συμπτώματα δηλαδή που διαρκούν πάνω από 48 ώρες θα πρέπει να επισκεφτεί το νευρολόγο για να υποβληθεί σε εξετάσεις (μαγνητική τομογραφία). Σήμερα 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο πάσχουν από Σκλήρυνση κατά πλάκας, ενώ στην Ελλάδα ο αριθμός των ασθενών ανέρχεται στις 12.000. Ο σύλλογος Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας έχει ιδρυθεί στη Θεσσαλονίκη και στοχεύει στη σωστή ενημέρωση των πασχόντων αλλά και των οικείων τους.

Ας ελπίσουμε ότι στο άμεσο μέλλον θα βρεθεί το ΜΑΓΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ για την αντιμετώπισή της.

Σόφη Λύσσαρη

συγγραφέας/αρθρογράφος/ποιήτρια

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΗΤΕΡΑΣ : 10 Μάη 2015

(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 20, Μάιος 2015)

Μάνα…. Μια λέξη ιερή και χιλιοειπωμένη… Μάνα φωνάζει το παιδί και σείεται ο τόπος… «Παιδί μου» κράζει η μάνα στο θυμό, στην αγωνία, στον πόνο… Μάνα, μητέρα και μαμά οι λέξεις στην καρδιά μας, στο φόβο, πόνο, σε χαρά μα και αρρώστια!

Δεύτερη Κυριακή του Μάη λοιπόν γιορτάζουμε τη ΜΑΝΑ! Μια κινητή γιορτή που προέρχεται από το αμερικάνικο κίνημα των γυναικών Mothers’ Friendship’s Day  το 1865, όταν η ιδρύτριά του η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis, έκρινε σωστό να προτρέψει τις συναντήσεις μητέρων με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών.

Τι είναι όμως η μάνα;  Κατ’ εμέ είναι η ευλογημένη ολοκλήρωση της γυναικείας φύσης. Η αληθινή μητέρα είναι ο φύλακας άγγελος του παιδιού της, μία αγωνίστρια δίπλα στους δικούς του αγώνες. Είναι το χέρι που βοηθά να κάνεις τα πρώτα σου βήματα, είναι η φωνή της καρδιάς σου, ο οδηγός και πλάστης του «είναι» σου… Είναι τα μάτια και χέρια του Θεού όταν Εκείνος δεν μπορεί να βρίσκεται παντού για πάντα. Είναι η φλόγα της ψυχής, η έντονη παρηγοριά κι η μεταφράστρια της σιωπής σου. Είναι το μαντίλι που θα σκουπιστείς, η αγκαλιά που θα ζεσταθείς και η ανάσα που θ’ ακούς συχνά στο προσκέφαλό σου…

Γι’ αυτό λοιπόν ας αναρωτηθούμε αυτή τη μέρα μήπως τυχόν έχουμε υπάρξει αχάριστοι απέναντί της προσδοκώντας μία καλύτερη εκδοχή της. Μήπως τυχόν δε συγχωρήσαμε τα λάθη της στην προσπάθειά της να γίνει μία καλύτερη μητέρα; Μήπως κρατήσαμε μόνο το θυμό της και τον ερμηνεύσαμε ως καταπίεση; Μήπως ξεχάσαμε τις θυσίες της υπενθυμίζοντας κάθε φορά σε κείνη τα ανθρώπινα ελαττώματά της;

Ας επισκεφτείτε κάποιοι από εσάς τη μητέρα που εγκαταλείψατε σε ένα γηροκομείο. Ας πάτε ένα λουλούδι στο χορταριασμένο τάφο της… Ας δώσετε ένα φιλί και μια αγκαλιά σε κείνη αν ζει. Δε θέλει δώρα… Μόνο αγάπη…

Σόφη Λύσσαρη

Καθ. αγγλικής φιλολογίας και δημιουργικής γραφής/συγγραφέας/ποιήτρια

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ…

(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 19, Απρίλιος 2015)

Αγαπάμε αλήθεια; Τι αγαπάμε; Μήπως αγαπάμε μόνο ό,τι μας αγαπά; Μήπως αγαπάμε μόνο τον εαυτό μας; Αγαπάμε τη φύση, τα ζώα, το περιβάλλον, τον άγνωστο συνοδοιπόρο; Αγαπάμε τον άνθρωπο;

Τελικά, μήπως όταν μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας μέσα από τα αρνητικά και τα θετικά του, φτάνουμε στην αυτογνωσία; Μήπως τότε ο άνθρωπος διεισδύει σε αναζητήσεις πνευματικές άλλου είδους; Μήπως μαθαίνει ο άνθρωπος να αγαπά τον άνθρωπο; Μήπως οδηγείται έτσι στην πληρότητα μέσα από την έννοια της προσφοράς; Μήπως αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος το λόγο για τον οποίο πλάστηκε;

Όταν αγαπά κανείς τον άνθρωπο προσφέρει και μπορεί. Πάντα θέλει να προσφέρει και πάντα θα βρίσκει τον τρόπο… Η θέληση για προσφορά οδηγεί στην ευρηματικότητα με άπειρους τρόπους…

Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για να αδιαφορεί, ούτε για να καταστρέφει. Δε πλάστηκε για να αυτοκτονεί, ούτε να φονεύει. Δε πλάστηκε για να είναι ηθικός αυτουργός σε αυτοκτονίες συνανθρώπων μας. Ο άνθρωπος δε πλάστηκε για να πεινά, αλλά ούτε και να κλέβει. Ο άνθρωπος δε πλάστηκε για να βιάζει και να χειραγωγεί. Δε δημιουργήθηκε αυτό το πλάσμα για να κάνει πολέμους. Αυτό δε λέγεται άνθρωπος αλλά ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ! Ο απάνθρωπος δε γνωρίζει την έννοια της προσφοράς, δεν αγαπά το συνάνθρωπο και πάντα προβαίνει σε πράξεις εις βάρος του, είτε αυτό λέγεται κλοπή, εκμετάλλευση, φόνος, συκοφαντία, bullying…

 Όσοι άνθρωποι έχουν απομείνει ας βρουν την αγάπη μέσα τους. Ας δώσουν ένα χέρι βοήθειας σε έναν πεινασμένο, βασανισμένο ή άρρωστο συνάνθρωπο. Ας γίνουν καλοί ακροατές στο πρόβλημα ενός τυχαίου περαστικού. Ας μοιραστούν το κουλουράκι τους. Ας δώσουν τη θέση τους σε  έναν ηλικιωμένο ή σε μία έγκυο. Ας δώσουν ένα μπουκάλι γάλα σε μία πολύτεκνη οικογένεια. Ας μοιράσουν τα ρούχα που δε χρησιμοποιούν πια. Ας κάνουν μία προσευχή για όλα τα παιδιά που υποφέρουν, όπως η Χριστίνα και η Μαρία- Γεωργία που πάσχουν από καρκίνο των ματιών…

Έτσι ο κόσμος μας γίνεται ανθρώπινος. Όταν αγαπάμε το συνάνθρωπο πάντα προσφέρουμε! Αυτό είναι λεβεντιά…

Σόφη Λύσσαρη

καθ. αγγλικής φιλολογίας-δημιουργικής γραφής (Brunel University)                       
συγγραφέας- αρθρογράφος

ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΕΣ

(δημοσιεύθηκε στην Πένα της Αττικής, τεύχος 19, Απρίλιος 2015)

Πίνοντας ανυποψίαστη φίλοι μου ένα φρέντο καπουτσίνο σε ένα μικρό καφέ στην οδό Πραξιτέλους, συνειδητοποίησα πως δίκαια οι Έλληνες κατέχουν υψηλή θέση στο χώρο των ευρεσιτεχνιών…  Ο χρόνος κυλούσε και ο καφές δε «νέρωνε», πράγμα που μου προξένησε τεράστια εντύπωση ώστε να ρωτήσω τον ιδιοκτήτη για το μυστικό παρασκευής του.

Το συγκλονιστικό στην όλη υπόθεση ήταν ο ειδικός ΠΑΓΟΣ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΦΕ, ο οποίος ενώ δεν επιτρέπει να νερώνει ο καφές, δεν ενισχύει επιπλέον τη γεύση του κάνοντάς τον πιο «δυνατό»! Προς έκπληξή μου η πληροφορία αυτή μου αναφέρθηκε από τον ίδιο τον «εφευρέτη» του πάγου από καφέ, κύριο Βαλτζή Ιωάννη, ο οποίος μάλιστα πρόθυμα μου επέδειξε και το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας.(αρ.1008422 για του λόγου το αληθές)

Τελικά φίλοι μου ο Έλληνας είναι ευφυής! Ο Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) με αφορμή τον πλούτο ιδεών των Ελλήνων στηρίζει την εφευρετικότητα και τις καινοτομίες, βραβεύοντας πολλές από αυτές. Ο ΟΒΙ ενημερωτικά είναι αποκλειστικά ο αρμόδιος φορέας στην Ελλάδα για την κατοχύρωση ευρεσιτεχνιών και βιομηχανικών σχεδίων, όσον αφορά προϊόντα, μεθόδους ή βιομηχανικές εφαρμογές. Από το 1997 ισχύει νομοθετική ρύθμιση με την οποία ο δημιουργός μπορεί να αποκτήσει το αποκλειστικό δικαίωμα εμπορικής εκμετάλλευσης ενός βιομηχανικού σχεδίου π.χ σε ένα είδος ένδυσης, καλλωπισμού, συσκευασίας, παιχνιδιού.

Πολλοί από εμάς έχουμε ακούσει πολλές ευρεσιτεχνίες από Έλληνες. Μία εντυπωσιακή εφεύρεση από Έλληνα μαθητή τον κύριο Ιωάννου με αφορμή την αναπηρία της γιαγιάς του, είναι το «εξωσκελετικό γάντι», μία συσκευή από μεταλλικό σκελετό σε σχήμα χεριού με αισθητήρες που στηρίζει την κίνηση της παλάμης σε όσους πάσχουν από αναπηρία στο άνω μέρος του χεριού. Ταυτόχρονα ο κύριος Βάιος Παναγιώτου από τη Λάρισα κατασκεύασε δεινόσαυρους δεκάδων μέτρων που κινούνται υποστηριζόμενοι από την επιστήμη της ρομποτικής και μηχανικής!

Τελικά ο Έλληνας ανεξαρτήτου ηλικίας έχει επινοητικότητα και δημιουργικό πνεύμα. Κάθε μέρα κάπου στη γη ένας άγνωστος Έλληνας «Οδυσσέας» επινοεί έναν «Δούρειο Ίππο». Δικαιωματικά θα κερδίζουμε έδαφος σε κάθε κρίση και «ΤΡΟΪΚΑΝΟ» πόλεμο!

Σόφη Λύσσαρη

καθ. αγγλικής φιλολογίας-δημιουργικής γραφής (Brunel University)                       
συγγραφέας- αρθρογράφος

Παγκόσμια μέρα της γυναίκας!

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Η Πένα της Αττικής", Τεύχος 18, Μάρτιος 2015)

8 Μαρτίου, μία ημέρα σύμβολο… Μία μέρα που θυμίζει τη μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας την 8η Μαρτίου 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωσαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών.

 Αλήθεια πόσες γνωρίζουν τι γιορτάζουμε εκείνη η μέρα; Μήπως τιμάται ο αγώνας των γυναικών για ισότητα σε πνεύμα, σε ανθρώπινα δικαιώματα συνθηκών ζωής, σε ευκαιρίες κοινωνικές, μορφωτικές, οικονομικές;  Μήπως η μέρα αυτή θυμίζει πως οι γυναίκες είναι ανθρώπινα όντα με ίσα δικαιώματα με το αντρικό φύλο; Μήπως τη μέρα αυτή να προβληματιστούμε για την πορεία της ισότητας αυτής λαμβάνοντας υπόψη τραγικές φιγούρες γυναικών σε κάθε γωνιά της γης;

Από τη μία πλευρά βλέπουμε  την γυναίκα καριέρας, μία «ερμαφρόδιτη» γυναίκα που ζει ανεξάρτητη κι ελεύθερη μακριά από το ζυγό κάποιας πατρικής ή συζυγικής φιγούρας δίχως καν να έχει μητρικό ένστικτο και δίχως καν να χρειάζεται έναν άντρα δίπλα της…  Από την άλλη βλέπουμε την ανήλικη Μαίνέ που στα 11 διέκοψε το σχολείο για να παντρευτεί και να γίνει μητέρα. Βλέπουμε συνεχώς πλήθος γυναικών να βιάζονται και να κακοποιούνται σεξουαλικά από κυκλώματα ή την ίδια τους την οικογένεια εν γνώσει πολλές φορές της Πολιτείας. Αλήθεια πόσο ντροπή είναι καθημερινά 6000 γυναίκες στην Αφρική να αναγκάζονται σε βασανιστική κλειτοριδεκτομή;

Πόσο κακό θεωρείται σε κάποιες χώρες η γέννηση και μόνο μίας κόρης; Φταίει η γυναίκα τελικά που έχει πρόσωπο, μαλλιά και μάτια σε σημείο που να φορά μία μπούργκα; Πόσο κολάσιμο ον κάποιοι τη θεωρούν; Πόσο αντικείμενο ηδονής έχει καταντήσει και πόσο σκλάβα ακόμη είναι;

Χρόνια πολλά στη γυναίκα αγωνίστρια η οποία τιμά το ρόλο της ως μάνα, σύζυγος, εργαζόμενη. Χρόνια πολλά σε όλες τις βασανισμένες ψυχές που ακόμα αναζητούν τα δικαιώματά τους. Γυναίκες η ισότητα με τους άνδρες δε σημαίνει υπερβολή και αντιστροφή των ρόλων… Γι’ αυτό πρέπει να πάψει η υπερβολή και από τα δύο φύλα. Η 8^η Μαρτίου λοιπόν δεν είναι για «μπουζουκοκαταστάσεις»…

Προσοχή με τα deals…

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Η Πένα της Αττικής", Τεύχος 18, Μάρτιος 2015)

Φίλε αναγνώστη, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή την 15^η Μαρτίου έκανα μία έρευνα σχετικά με τα deals, τις προσφορές δηλαδή, οι οποίες διαδικτυακά τον τελευταίο καιρό έχουν μεγάλη απήχηση. Τι πρέπει λοιπόν να προσέχει κανείς;

Tα περισσότερα παράπονα καταναλωτών σχετίζονται με προσφορές σε κέντρα αισθητικής-αδυνατίσματος, Τα κουπόνια με τις υπέροχες προσφορές κρύβουν πολλές παγίδες… Κάποια κέντρα αισθητικής ουσιαστικά αυτοπροβάλλονται μέσω των deals προκειμένου να «ψαρέψουν» νέους πελάτες. Ήδη από την πρώτη συνάντηση οι υπεύθυνες του κέντρου προκειμένου να πείσουν τις πελάτισσές τους να αγοράσουν πανάκριβα προγράμματα, ισχυρίζονται πως οι μισάωρες συνεδρίες των deals είναι οι ΑΠΛΕΣ και όχι οι ΙΑΤΡΙΚΕΣ, οι οποίες γίνονται από άλλο μηχάνημα και φέρνουν αποτέλεσμα.

Παρά το γεγονός άρνησης των καταναλωτών για νέα προγράμματα, οι υπεύθυνες του κέντρου δεν παραιτούνται και σe κάθε εφαρμογή συνεδρίας deal, εισβάλλουν στο χώρο και πάνω από τη μισόγυμνη πελάτισσα ξεκινούν επιχειρηματολογία προώθησης νέων προγραμμάτων … Δεν το πίστευα μέχρι που μπήκα στη διαδικασία να το ζήσω από κοντά με το επιπλέον σχόλιο από πλευράς μου πως οι υπεύθυνες χρειάζονταν επειγόντως λιποαναρρόφηση και δίαιτα!

Άλλα παράπονα σχετίζονται με κομμωτήρια και υπηρεσίες πεντικιούρ-μανικιούρ. Οι χρήστες κουπονιού μέσω των διαδικτυακών deals κλείνουν με πολύ δυσκολία κάποιο ραντεβού κι έπειτα από πολύ καιρό με αρκετή αναμονή τη μέρα προσέλευσής τους.

Ουσιαστικά οι πιο ικανοποιημένοι καταναλωτές είναι οι χρήστες κουπονιού διαμονής σε διάφορα ξενοδοχεία και ξενώνες. Δεν έχουν προσδοκίες πέρα από τη φθηνή διαμονή. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουν αναφερθεί και ευτράπελα σε σχέση με αυτό που παρουσιάζουν στην προσφορά, τα δήθεν πεντάστερα δηλαδή να είναι χαμόσπιτα!

Τέλος, συνιστώ μεγάλη προσοχή στα «ψιλά γράμματα» των προσφορών σε κουπόνια παιδότοπων, εστιατορίων και μαθημάτων για τις ημέρες και ώρες χρήσης της προσφοράς. Ενδέχεται να καταλήξετε μόνοι σας σε άδειο εστιατόριο Δευτέρα βράδυ με θέα τον ταβερνιάρη!

Σόφη Λύσσαρη

καθ. αγγλικής φιλολογίας-δημιουργικής γραφής (Brunel University)

συγγραφέας - αρθρογράφος

ΑΠΟΚΡΙΕΣ

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Η Πένα της Αττικής", Τεύχος 17, Φεβρουάριος 2015)

Η Αποκριά διαρκεί τρεις εβδομάδες και ξεκινά εξήντα ημέρες πριν το Πάσχα Ονομάζεται Τριώδιο. Ξεκινά με την Κυριακή «Τελώνη και Φαρισαίου», ακολουθεί  «του Ασώτου Υιού», στη συνέχεια «της Απόκρεω» και τελευταία η Κυριακή της «Τυρινής», κατά την οποία γίνονται όλοι οι εορτασμοί. Η επόμενη μέρα είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής και ονομάζεται Καθαρά Δευτέρα.

Οι Αποκριές συνδέονται με τη γιορτή του Διονύσου. Όλες οι εορτές με τα λεγόμενα «μασκαρέματα»,τις μεταμφιέσεις δηλαδή, προέρχονται από την Αρχαία Ελλάδα, όπου οι Αρχαίοι Έλληνες προς τιμή του Θεού Διονύσου έπιναν κρασί, ξεχύνονταν με μάσκες στους δρόμους και συμπεριφέρονταν προκλητικά και ερωτικά άνευ περιορισμού, Το παγανιστικό αυτό έθιμο έδινε την ελευθερία να προβούν σε κολάσιμες σεξουαλικές πράξεις άνευ ταυτότητας.

Στην Ελλάδα τηρείται το έθιμο της μεταμφίεσης σε δρόμους, πλατείες και γειτονιές. Τα αστεία κουστούμια, οι σερπαντίνες, το κομφετί, η δυνατή λάτιν μουσική κλιμακώνουν την ατμόσφαιρα. Πολλά καρναβάλια όπως της Πάτρας και του Ρίο ντε Τζανέιρο τραβούν την προσοχή! Η Καθαρή Δευτέρα συνοδεύεται με λαγάνα, χαλβά, τουρσί, ταραμά και το πέταγμα του χαρταετού. Πόσο φαντασμαγορικό είναι το θέαμα πολύχρωμων χαρταετών στον ουρανό κάθε μικρού χωριού αλλά και της Αθήνας! Στην Αθήνα μυριάδες άνθρωποι κατακλύζουν τους λόφους Φιλοπάππου και Λυκαβηττού. Οι διάφοροι Δήμοι διοργανώνουν μουσικές παραστάσεις με δωρεάν φαγοπότι.

Ωραία ακούγονται όλα αυτά. Νιώθω όμως πως τελικά οι μάσκες πρέπει να πέσουν επιτέλους .Αλήθεια, πόσοι περιμένουν αυτές τις μέρες για να ξεσαλώσουν αχαλίνωτα με ποτό, σεξ και κολάσιμες πράξεις; Θυμάμαι πέρυσι πόσο σοκαρίστηκα όταν διάβασα μία αγγελία στην οποία Πατρινός προσέφερε δωρεάν διαμονή και έξοδα σε γυναίκες απ’ όλη την Ελλάδα για όλο το διάστημα των εορτών, με ανταλλαγή σεξουαλικές περιπτύξεις μαζί του… Πόσο φτηνοί έχουν γίνει κάποιοι χρησιμοποιώντας έθιμα τέτοιου τύπου; Μήπως η γιορτή αυτή δεν είναι τόσο αθώα τελικά; Μήπως η γιορτή αυτή δε γίνεται μόνο για τα παιδιά; Μήπως γίνεται για πολλούς δειλούς κι απρόσωπους θύτες; Μήπως γίνεται για όσους δεν έχουν την τόλμη να πράξουν ελεύθερα όσα επιθυμούν με το πρόσωπό τους, φορώντας έτσι μία μάσκα; Τελικά η δειλία αυτή είναι πιο ανήθικη από κάθε κολάσιμη πράξη που γίνεται με πρόσωπο καθαρό και δίχως μία μάσκα μαϊμούς…

Σόφη Λύσσαρη

καθ. αγγλικής φιλολογίας –δημιουργικής γραφής (Brunel University)

συγγραφέας/αρθρογράφος

Ημέρα των Ερωτευμένων (Αγίου Βαλεντίνου)

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Η Πένα της Αττικής", Τεύχος 17, Φεβρουάριος 2015)

Θα ξεκινήσουμε φίλοι μου με μία ιστορική αναδρομή για την καθιέρωση αυτής της εορτής.

Η ταύτιση του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου με την Ημέρα των Ερωτευμένων ξεκίνησε από την Αγγλία του Μεσαίωνα. Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου,

του Πάνα των Ελλήνων. Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ. ως ειδωλολατρική. Στη θέση της μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου.

Πολλοί ύμνησαν τον Έρωτα!

Την πρώτη όμως γραπτή αναφορά στον Άγιο Βαλεντίνο την έχουμε το 1382, στο ποίημα «Το Κοινοβούλιο των πουλιών» του Βρετανού Τζέφρι Τσόσερ. Οι 699 στίχοι αναφέρουν πως κάθε τέτοια μέρα τα πουλιά συγκεντρώνονταν μπροστά στη θεά της φύσης για να διαλέξουν ερωτικούς συντρόφους. Μα κι ο Σαίξπηρ στο τραγούδι της Οphelia στο έργο «Άμλετ» αναφέρεται στον έρωτα με τη γιορτή του Αγίου.

Πλέον, η γιορτή του έρωτα έχει εμπορευματοποιηθεί στο μέγιστο. Ξαφνικά στην Αμερική αυξήθηκαν οι πωλήσεις των ερωτικών καρτών με παγκόσμιο αποκορύφωμα την αγορά λουλουδιών, κοσμημάτων, σοκολατένιων γλυκισμάτων. Μήπως τελικά όλο αυτό είναι ένα «παζαράκι» καλά στημένο; Μήπως όλο αυτό είναι μία έμπνευση της βιομηχανίας η οποία αποκομίζει κέρδη χρησιμοποιώντας τον έρωτα ως εξιλαστήριο θύμα;

Μήπως πάλι εμείς «χαμένοι» μέσα στην καθημερινότητά μας και στις ενοχές από τη μη εκδήλωση ενδιαφέροντος στο/η Βαλεντίνο/α μας «αφηνόμαστε» μία ημέρα του έτους σε κάτι διαφορετικό; Αλήθεια, αυτό αξίζει ο έρωτας; Μία ημέρα το χρόνο; Θέλοντας και μη, ο στολισμός των καταστημάτων, οι καρδούλες και τα «φρου-φρου» θα μας υπενθυμίσουν την ύπαρξη του ανθρώπου μας. Στιγμιαία δηλαδή θα θυμηθούμε πως ερωτευθήκαμε κάποτε κι αυτό αποκαλώ «κατάντια».

Ας δώσουμε ένα επιπλέον χρώμα στη μέρα αυτή ο καθένας μας με αναζωπύρωση του έρωτα και αναβάθμιση της καθημερινότητάς του. Το πιο υπέροχο συναίσθημα είναι ο έρωτας κι αυτός πεθαίνει μόνο όταν εμείς «πατήσουμε τη σκανδάλη».

Σας αφιερώνω τέσσερις στίχους από το ποίημά μου «Ξαφνικός Έρωτας», ποιητική συλλογή «Κατάθεση Ψυχής» (2012).

« Έρωτας ξαφνικός σου κάρφωσε τα βέλη

κι εσύ επαναστατείς όπως οι έκπτωτοι αγγέλοι»

Σόφη Λύσσαρη

καθ. αγγλικής φιλολογίας και δημιουργικής γραφής(Brunel University)

συγγραφέας/αρθρογράφος/ποιήτρια/writing coach

"Παιδιά της κρίσης" μια φανταστική σατιρική ιστορία

Δημοσιεύτηκε στην "Πένα της Αττικής" τεύχος 16, Δεκέμβριος 2014 - Ιανουάριος 2015
http://issuu.com/pena_ths_anatolikhs_attikhs/docs/teyxos_16_web_2 σελίδες 27 και 28

Κάποτε πίστευα ότι η ώρα της κρίσης είναι μετά θάνατον. Μετά όμως από μία  εμπειρία που έζησα την οποία θα σας περιγράψω, κατέληξα στο συμπέρασμα πως όλοι κρινόμαστε εδώ,  έστω κι αν αυτό μας συμβεί με περίεργο τρόπο.

Ονομάζομαι Τόνυ Ξεσαμάρωτος και είμαι πρωθυπουργός μιας άγνωστης σε εσάς χώρας, η οποία ονομάζεται Γελιάδα. Κάποτε από αυτή τη χώρα ξεκίνησαν ο πολιτισμός, οι τέχνες, τα γράμματα και οι επιστήμες,  αλλά βάλανε πολλοί το χεράκι τους προκειμένου να αφανιστεί η γλώσσα,  η θρησκεία,  τα ήθη και έθιμα, οι αρχές και οι παραδόσεις της, για να γίνει «κουλ» χώρα όπως όλες οι άλλες γύρω της. Μπήκε λοιπόν στη Ποπ-αλική Ένωση, ξέρετε εκεί όπου ανήκουν πολλές χώρες και χορεύουν το χορό του παραλόγου…σε ρυθμούς ποπ!

Το όνειρό μου από μικρό παιδί ήταν ένα: όταν μεγαλώσω να γίνω πρωθυπουργός. Τα κατάφερα. Ο Διάολος με λυπήθηκε και μου έκανε το χατίρι με έναν όρο. Να συνεχίσω να καταστρέφω τη Γελιάδα και τους κατοίκους της χώρας αυτής με συνεργούς όλους τους υπόλοιπους πολιτικούς με τους οποίους έχουμε συμφωνήσει νεννοηθεί τις ώρες που πίνουμε κρυφά τα τσίπουρά μας να δηλώνουμε τάχα κόντρες μεταξύ μας προκειμένου να αποπροσανατολίζουμε την κοινή γνώμη. Όποιος βγαίνει κάθε φορά πρωθυπουργός θα συνάπτει συμμαχίες με τα αντίπαλα κόμματα, ώστε να μη χάνει κανείς μας τα προνόμιά του…

Καλά ντε μη με καταδικάζετε! Αυτό είναι το σύστημα στη Γελιάδα. Αφού ο λαός  μας εκλέγει, άσε να φαίνεται εκείνος ο φταίχτης για την επιλογή του. Δημοκρατία πιστεύει ο κόσμος της Γελιάδας πως έχει και πάντα βρίσκουμε κάποια εξιλαστήρια θύματα να «πληρώνουν τη νύφη» όταν δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Ένα βράδυ λοιπόν κι ενώ ήμουν στο Μέγαρο Ναζίμου εμφανίστηκε ένας άγγελος κι αφού με έπεισε να τον ακολουθήσω, πέταξα μαζί του και προσγειώθηκα σε μία αίθουσα χειρουργείου μίας μαιευτικής κλινικής.

«Γιατί ήρθαμε εδώ;» ρώτησα γεμάτος απορία.

«Τόνυ, βλέπεις εκείνο το μωρό που τώρα γεννιέται;» απάντησε ο άγγελος δείχνοντάς μου ένα νεογνό την ώρα που ξεπρόβαλε σε αυτό τον κόσμο.

«Ναι, το βλέπω… Αλλά τι δουλειά έχουμε εδώ;»

«Μη βιάζεσαι Τόνυ… Αυτό το μωρό εμείς οι άγγελοι το ονομάζουμε “παιδί της κρίσης”. Ξέρεις γιατί; Νιώθουμε κύριε πρωθυπουργέ μεγάλη πικρία όταν ένα μωρό γεννιέται σε μία χώρα όπου τα όνειρα έχουν πάψει να υπάρχουν, όπου τα χρώματα είναι μόνο γκρίζα, όπου η ελπίδα αιμορραγεί και η κατάληξη είναι η κατάθλιψη ή η επιλογή της αυτοκτονίας. Τρέμουμε από φόβο μήπως  αν αυτή η ψυχή  θα πάει στην κόλαση εξαιτίας δικών σας υπογραφών και επιλογών. Κλαίμε εμείς οι άγγελοι… Ναι, κλαίμε για την κατάντια της Γελιάδας. » «

«Μα…» τόλμησα να ψελλίσω διακόπτοντάς τον.

«Μη μιλάς Τόνυ. Τώρα ήρθε η σειρά σου να τα ακούσεις και να σκεφτείς τι ψυχή θα παραδώσεις εσύ κι όλοι εκείνοι που οδηγείτε το λαό της Γελιάδας στην πυρά… Βλέπεις,  ο Θεός δε ξέχασε τη Γελιάδα. Ο λαός έπαψε να πιστεύει στο Θεό γιατί εσύ και όλοι οι προκάτοχοί σου τον οδηγήσατε στην αμφισβήτηση της ύπαρξής Του αφού υποφέρει και ανάσταση δε βλέπει... Ο Δημιουργός όμως έδωσε την ελεύθερη βούληση προκειμένου να δει την ποιότητα και την αξία του ανθρώπου. Το αποτέλεσμα; Να ορίζουν κάποιοι το μέλλον των πολλών. Εσείς επιλέξατε να πεινάσει η Γελιάδα. Κόψατε μισθούς και συντάξεις, δώρα σε δημόοσιίους υπαλλήλους, βάλατε χαράτσια και ΕΝΦΙΑ, οδηγήσατε την ανεργία στα ύψη, αλλάξατε το ασφαλιστικό, φορολογικό και ιατροφαρμακευτικό σύστημα και έφτασαν οι αυτοκτονίες στο μέγιστο… Άδειασε ο Παράδεισος, το ξέρεις; Όσοι πεθαίνουν στη Γελιάδα αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκαν. Κι όσοι ζουν διαολοστέλνουν τα «Θεία» κι έχουν καταλήξει σε παράνομες ενέργειες προκειμένου να ζήσουν. Κάνατε τους φτωχούς και έντιμους ανθρώπους, κλέφτες. Κάνατε τους πλούσιους πιο κλέφτες… Κάνατε τις μανάδες πόρνες,  προκειμένου με πέντε ευρώ να πάρουν γάλα στα παιδιά τους. Κάνατε τα γεροντάκια να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό. Κάνατε το πλιάτσικο συνήθεια και την αξιοπρέπεια πολυτέλεια. Κάνατε την αναξιοκρατία θρησκεία και την ηθική την πετάξατε στον Καιάδα. Κάνατε και τους λίγους Χριστιανούς να φοβούνται να κάνουν το σταυρό τους. Σε λίγο θα τον αφαιρέσετε επίσημα και από τη σημαία τους. Κάνατε τα ιερά σύμβολα του λαού αυτού στάμπες και σλόγκαν των κομμάτων σας.  Φταίτε…. Την κρίση τη συνεχίζετε, αφού η Αφέντρα Γκρέτελ της Ερμα-νίας σας αναγκάζει με όρους να ΠΕΤΣΟΚΌΨΕΤΕ τη Γελιάδα… Μη τολμήσεις να μιλήσεις Τόνυ… Ήρθε η ώρα να μιλήσουν οι άγγελοι… Ξέρεις κάθε βράδυ πόσοι κλαίνε και προσεύχονται για τους ίδιους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους κι εμείς δε μπορούμε να κάνουμε κάτι; Είμαστε αόρατοι από πίσω τους και δίνουμε απλά μία αγκαλιά… Ξέρεις πόσοι αυτοκτόνησαν μπροστά μας από απόγνωση και τους παρέλαβαν οι σκοτεινοί δαίμονες της Κόλασης κάνοντάς μας υποτιμητικές χειρονομίες για την ήττα μας; Ξέρεις; Τι κάνεις εσύ και όλοι οι άλλοι που κάθονται στα στρογγυλά τραπέζια μαζί σου ή στα έδρανα της ΒΟΛΗς; Ήρθε η ώρα να πάρω αυτό το μωρό μαζί μου πριν το κατασπαράξετε όλοι… Πριν χάσει την ψυχή του εξαιτίας της κατάστασης που θα βιώσει εδώ… »

Ο άγγελος γεμάτος δάκρυα έβαλε το χέρι του στο στήθος του νεογνού. Μία μπάλα φωτός αιωρήθηκε στον αέρα κι έγινε ένα με το δικό του φως… Ήταν το πιο ανατριχιαστικό θέαμα που είχα δει ποτέ! Ένιωσα δέος! Τον κοίταξα κι εκείνος ανταπέδωσε με βλέμμα επιβλητικό, άνοιξε τις γιγάντιες φτερούγες του και εξαφανίστηκε… Πρόλαβα και ξεχώρισα το σπαθί του… Ήταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ!

Έμεινα παγωμένος και άφωνος γεμάτος δάκρυα. Δε μπορούσα να κάνω κάτι… Ήταν πια αργά…πολύ αργά… Αύριο το πρωί θα έβαζα την υπογραφή μου για τα νέα μέτρα…

«Θεέ μου,  συγχώρεσέ με» ψέλλισα. «Φώτισέ με!» και… ξύπνησα απότομα από το χτύπημα στην πόρτα του γραφείου μου. Με είχε πάρει ο ύπνος…