ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

-Γιατί είσαι σιωπηλός;
-Κουράστηκα να με πληγώνει,να με ακυρώνει και να μου στερεί το χαμόγελο.
-Και τώρα τι;
-Θέλω να την κοιτάξω κατάματα και να της πω πολλά.Θέλω να σκεφτεί ποιος έπαιρνε το αυτοκίνητο μες στη νύχτα κι έκανε χιλιόμετρα για κείνη.Ποιος παρατούσε τα πάντα και κρυβόταν από όλους;Ποιος έδειχνε υπομονή με τα καπρίτσια της τόσο καιρό; Ποιος δεχόταν τις σιωπές της κι όταν έκείνη αποφάσιζε να μιλήσει,έτρεχε για κείνη; Ποιος ήταν ο μαλάκας που έστελνε μηνύματα κι εκείνη τα αγνοούσε; Ποιος ήταν ο μαλάκας που έπαιρνε τηλέφωνο και δεν του απαντούσε; Ποιος ήταν ο μαλάκας που προσπαθούσε;Ποιος ήταν ο μαλάκας που πήγαινε σε ραντεβού κι εκείνη δεν ερχόταν;Ποιος ήταν ο μαλάκας;Εγώ
-Γούσταρε να τρέχεις από πίσω της μάλλον.
-Να περάσουμε όμορφα και ήρεμα ήθελα.Να ζήσουμε τον έρωτά μας.
-Έρωτά σας; Με αυτά που σου έκανε μόνο έρωτα δεν είχε για σένα.
-Λάθος.Τα μάτια και το άγγιγμά της έρωτα έδειχναν.
-Τότε γιατί τα έκανε όλα αυτα;
-Γιατί ήταν μπέμπα.
-Την αγαπάς;
-Φυσικά.Γιατί πάντα υποστηρίζα αυτή την επιλογή μου.Λάτρευα αυτή τη γυναίκα με το φως και το σκοτάδι της.Παράπονο έχω και καημό για κείνη.
-Τώρα τι περιμένεις;
-Θέλω απλά να ξέρει πως ήμουν αληθινός κι ειλικρινής απέναντί της και πως δεν τελειώσαμε εμείς.Ποτέ δεν τελειώνουμε μέσα στους αιώνες εμείς,από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
-Θα τα ξεχνούσες όλα;
-Ναι.
-Πώς;
-Με ένα της τηλεφώνημα για μία νέα αρχή.
-Φίλε,έχεις δαγκώσει την λαμαρίνα.
-Ναι, γεννήθηκα ερωτευμένος με τα μάτια της.Πάντα ήμουν δικός της κι εκείνη πάντα ήταν δική μου.Πάντα θα έχει το θρόνο της στον ουρανό της καρδιάς μου.Πάντα!


Σόφη Λύσσαρη
καθ.δημιουργικής γραφής Brunel University
κατηγορία:ερωτικό-κοινωνικό για την πλευρά του έρωτα που πονά