Δαίμονας

(αφιερωμένο ειδικά σε μένα)

 Είμαι συνέχεια στους δρόμους
με δαίμονες και μ’ αστυνόμους
σπάω πέτρινες σιωπές
με παγοθραύστη σε καρδιές.

Τρέχω μακριά από κατεστημένα
κι από έντυπα καθυστερημένα
φοράω μάσκα από μετάξι
κρύβομαι απ’ όσα μου ’χουν τάξει.

Κι όταν τους βλέπω να φτύνουν στο δρόμο
πατώντας αλήθειες μακριά απ’ το νόμο
βγάζω μια πένα κρυφά απ’ την τσέπη
και γράφω σκληρά για ό,τι μας διέπει.

Κλείνω τα μάτια μετά και ρεμβάζω
μυρίζω όλα τα άνθη απ’ το δικό μου βάζο
μιλώ για όλα αυτά που όλους τους δειλιάζουν
μιλώ για όλα αυτά που όλους τους τρομάζουν.

Ρεφρέν:

Δαίμονας εγώ του παραλόγου
με ξίφος μία πένα του διαλόγου.
Δαίμονας εγώ του Παραδείσου
αλήθεια γυμνή εμπρός εμφανίσου!